PAMIĘĆ NIEUZDROWIONA JESZCZE...

PAMIĘĆ NIEUZDROWIONA JESZCZE...

Serce uzdrowionie ma być, nie pamięć, ono oczyszcza pamięć, ale co jest dziwne, nigdy nie było we mnie złości, gniewu, żalu do pewnego gościa, poznanego w niecodziennej sytuacji, choć teoretycznie powinna być i to wielka.

https://www.deon.pl/inteligentne-zycie/psychologia-na-co-dzien/art,799,jak-uzdrowic-nasza-pamiec-wywiad.html

Dlaczego wspomnienia traumatyczne nie bledną wraz z upływem czasu? W pamięci afektywnej, gdzie przechowywane są emocje, na poziomie nieświadomym czas nie istnieje. Kiedy dochodzi do powrotu dawnych emocji, nie odczuwam ich jako wspomnienia, ale jako przeżycie, które uogólniam. Przykładowo ktoś przez całe życie nosi w sobie wspomnienie lekcji, na której został wyśmiany, kiedy pomylił się odpowiadając na pytanie nauczyciela. Taka osoba nie tylko będzie pamiętać bardzo dokładnie samo wydarzenie. Za każdym razem, gdy ktoś spyta ją o zdanie w jakieś sprawie, może reagować tak, jak w czasie tamtej lekcji sprzed wielu lat, zaczerwieni się i nie wydusi z siebie żadnego słowa. Co więcej uczucie upokorzenia związane z tamtym wydarzeniem może wpływać na jej postrzeganie siebie. Osobie tej będzie się wydawało, że jest bezwartościowa i zakompleksiona. Wszystkie z pozoru obojętne sytuacje będą potwierdzały to błędne mniemanie. Jeżeli ktoś popchnie ją w tłumie, to nie będzie przypadek, tylko kolejne upokorzenie i kolejny dowód na to, jaka jest bezwartościowa. Wmówi sobie, że nie potrafiła się obronić, lub że wygląda jak "popychadło" obarczone jakimś "defektem". Podobna historia została opowiedziana w filmie "Życie ukryte w słowach". Dla głównej bohaterki filmu taką traumą był gwałt. Po tym wydarzeniu jej życie stało się jednowymiarowe, pracowała jak automat, jadła jak automat tylko kurczaka z ryżem. Wyglądało to tak, jakby świat miał jej do zaoferowania tylko jeden smak, smak przeszłości. Kobieta, która doświadczyła gwałtu, będzie unikać bliskich, intymnych kontaktów z obawy przed powtórnym wykorzystaniem. To jednak nie wystarczy, żeby obronić się przed powracającymi wspomnieniami, ponieważ jej ciało będzie przypominać o tym, co się stało kiedyś. Stąd bardzo często takie osoby radykalnie odcinają się od swojego ciała. Przypomina im ono, że są "skalane", "brudne". Zapracowują się, ograniczają swoje potrzeby, przestają jeść. Chcą wraz ciałem odciąć swoją przeszłość.

Coś w tym jest... Miałam 5, 6 lat kiedy kuzynek doberał się do mnie, wszystko dokładnie pamiętam i dzię myję się przesadnie, nienawidzę seksu...czuję zapach, dla innych słabo wuczuwalne...Pamięć...chcialbym nie pamiętać

A ja chcialabym nie pamiętać, jak mnie publicznie ponizono...

"Nie możemy oczywiście uchronić się przed przykrymi wydarzeniami, możemy jednak wystrzegać się działań, które pogłębiają nasze emocjonalne reakcje na nie. Nazwałbym to troską o higienę psychiczną. Jak już mówiłem, treści emocjonalnie dla nas znaczące szybciej zapadają nam w pamięć, dłużej w niej trwają, i są bardziej oporne na zmiany czy zapomnienie. Nie powinienem więc wystawiać się na sytuacje o takim ładunku emocjonalnym, które są w stanie przeciążyć moją pamięć. Mieści się tu również tzw. szukanie silnych wrażeń, pewne kompulsywne zachowania, siedzenie godzinami w sieci czy w grach komputerowych. Nie można traktować pamięci jako pojemnika, do którego można wszystko wrzucać. "