Rozstałam się dzisiaj z żonatym mężczyzną

Jak wyżej. Szukam natomiast jakiegoś głupiego wsparcia że zrobiłam słusznie. Facet ma 2 dzieci. Jedno w wieku 10 lat drugie ROCZNE. Opadły mi z oczu klapki i mimo zapewnień mężczyzny że wytrzymać mam jeszcze rok myślę sobie że pewnie za rok usłyszałabym o kolejnym i kolejnym czasie. Mówił że nie teraz bo dziecko nie chodzi! Bo lokaty w banku na zone. Dom i mieszkania do podzialow. Teraz na końcu czuje się jak niewyrozumialy cyborg który nie uszanowal czyjejs woli. Tylko kto w tym wszystkim szanowalby moja kazac mi czekać. Te spotkania już nawet nie sprawiały mi radości. Bo z tylu głowy miałam plakietke z brakiem wspólnych planów z tym że już jutro sielanka się skończy i każdy wróci do swoich żyć. To straszne. Co o tym wszystkim myślicie. Pewnie takich sytuacji jest mnóstwo i moja nie jest wyjątkowa tak czy siak czuje się jakbym była jedyną osobą która spotkalo coś tak dziwnego i skazanego na porażkę. A może źle zrobiłam że to skończyłam?

to masz się k****o czym chwalić

A po huj w ogóle zaczynałaś? Z takiego układu początek staje się końcem. Stara jak świat bajka faceta który nigdy nie zamierza zostawić poukladanego życia rodzinnego.

Nie rozstałaś się, bo nigdy z nim nie byłas :D Jedynie byłaś dla niego odskocznią, ot co. ;)

To zależy czego od życia chcesz. Mi mój żonaty facet nie przeszkadza i tak nie chce z żadnym mieszkać. Tylko randkowac.

Autorka tematu jest him to ścierwo sponsorskie robiace za pisuar na sperme i męski materac do walenia!!!!!

Ty byłaś tylko taka do *******a

d****a

Trzymaj się, będzie tylko lepiej. Odbijesz się od dna i potem wszystko się poukłada, sama będziesz zaskoczona. Mówię z doświadczenia

wy kobiety jesteście naprawdę durne tysiące lat minęły, a w bez przerwy nabieracie się na tę starą i zgraną do bólu bajeczkę :D

Bardzo dobrze zrobiłaś, nie żałuj. Zmarnowała byś sobie życie daremnym czekaniem, najpiękniejsze lata Twojej młodości odpłynęły by bezpowrotnie, wciąż karmił by Cię obietnicami, których nigdy by nie spełnił, a na końcu dotarło by do Ciebie, że tak naprawdę nie masz nic, na dzieci za późno, na cokolwiek za późno... patrzyła byś pełna żalu, do samej siebie, że byłaś naiwna, że wierzyłaś, kochałaś, a Cię wykorzystano. A ten człowiek, miałby dorosłe dzieci, wnuki, szczęśliwą żonę, dom, samochody, firmę... On żył te lata, a Ty tylko czekałaś, aż będzie miał ochotę spotkać się z Tobą, aż zadzwoni i znów potajemnie, ukradniesz kilka chwil cudzego szczęścia, ulotnych chwil, po których oprócz wspomnień nie ma nic... Dziękuj sobie, że się odważyłaś powiedzieć koniec! Wierz mi, że warto było. Teraz żyj swoim życiem, poukładaj swój świat i życzę Ci byś przeszła szczęśliwie swoją drogę :-)