Bardzo proszę o jakiekolwiek rady. Jestem załamana.

Witam, pewien chłopak przy najbliższej okazji bardzo często spoglądał mi głęboko w oczy, to było magiczne, nikt nigdy tak na mnie nie patrzył, to nie było zwykłe spojrzenie, nie jestem nawet w stanie tego wyjaśnić, ale czułam się prze szczęśliwa gdy nasze spojrzenia się spotykały. Jestem pewna, że patrzył w taki sposób tylko na mnie, ponieważ wątpię, że przy zwykłym przechodzeniu koło obcego patrzy się ktoś przez 10 sekund w same oczy... pewnego razu on zrobił pierwszy krok i podszedł, zapoznał się ze mną i z moją koleżanką. Zawsze zabiegał pierwszy o moje cześć, a później dopiero o jej, traktował mnie inaczej. Przez krótki czas go olewałam, ale to tylko dlatego, że nie wiedziałam co robić. Teraz to on widząc mnie z koleżanką podchodzi i zachowuje się jakby mnie tam nie było, zwraca się do nas w liczbie mnogiej, ale mnie tam po prostu nie ma. Zależy mi na nim, nie mam pojęcia jak to naprawić. Nie mam pojęcia, czy znudziłam mu się, czy robi mi na złość. Jak to naprawić? Tęsknię za tym spojrzeniem...

Pewnie uznał, że go zlewasz i nie jesteś zainteresowana.

Jak chcesz to naprawić, to teraz ty musisz wykonać krok.

Zaproś go do kina, czy gdzieś.

Piwosz 22lata, ale on nigdy nie zwracał na nią uwagi. Ale gdy podchodził, to ona była bardziej otwarta, a u mnie to nie wychodziło.

Twoją nieśmiałość uznał za brak zainteresowania.

Częste zjawisko.

Osoby nieśmiałe są spięte, unikają kontaktu wzrokowego, albo go urywają, nie są zbyt rozmowne, można to uznać przez pomyłkę za brak zainteresowania.

Samemu kiedyś zdarzyło mi się uznać, że dziewczyna nie jest mną zainteresowana, a okazało się, że to nieśmiałość.

Słabe prowo masz na zachętę 2/10

że co? prowo? życzę Ci, żebyś też nigdy nie dostał zrozumienia wtedy, gdy będziesz go najbardziej potrzebował