Omylna jest nadzieja pokładana w ludziach, a dobro sprawiedliwych

tylko w Tobie, Boże. Błogosławiony bądź, Panie Boże mój, we wszystkim, co się nam przydarza. Jesteśmy słabi i niestali, skłonni do zdrady u odmiany. 

"O naśladowaniu Chrystusa" św. Tomasz a Kempis

Przez całe życie nie ufałam ludziom, coś mi mówiło, żeby nie ufać do końca...Ale były takie osoby, którym zaufałam. I na wszystkich się zawiodłam, wszyscy w mniejszym lun większym stopniu okazali się fałszywi. Dlatego wierzę w Boga i tylko Jemu ufam

Z ludźmi trzeba rozmawiać, ale zwierzać się im, to błąd największy.

O jej jej, jaka to była miłość... A później okazało się, że ukochany, bardzo lubił i lubi osobę, która przez całe życie mnie niszczyła. Jakże kogoś kochać takiego kogoś?  Tak, omylna jest nadzieja pokładana w ludziach. 

"Pusty to człowiek, który całą nadzieję pokłada w ludziach i w innych stworzeniach. Nie wstydź się służyć ludziom z miłości do Jezusa Chrystusa i uchodzić w życiu za biedaka. Nie polegaj na samym sobie, ale buduj swoją nadzieję na Bogu." Św. Tomasz a Kempis

"Czyń, co w twojej mocy, a Bóg wspomoże twoją wolę. Nie dowierzaj własnej wiedzy ani czyjemuś sprytowi, lecz ufaj łasce Bożej, która wspiera pokornych, a zadufanych w sobie upokarza". 

Św. Tomasz a Kempis

x

zapisz, zapamiętaj na zawsze

ROZDZIAŁ VIII O UNIKANIU POUFAŁOŚCI

1. Nie przed każdym otwieraj serce, jedynie mądremu i pobożnemu możesz się zwierzyć. Unikaj zbyt młodych i obcych.

Nie schlebiaj bogatym i nie narzucaj się możnym. Trzymaj się pokornych, prostych, pobożnych i życzliwych, a mów z nimi o rzeczach ważnych. Nie spoufalaj się z jedną kobietą, ale wszystkie dobre niewiasty polecaj Bogu. Pragnij być bliskim tylko Bogu i Jego aniołom, a nie szukaj znajomości z ludźmi.

2. Trzeba mieć miłość ku wszystkim, ale poufałość wcale nie jest potrzebna. Zdarza się czasem, że o kimś nie znanym krąży najlepsza opinia, ale skoro się pojawi, sam jego widok odstręcza. Nieraz wydaje nam się, że staniemy się ludziom milsi w bliskiej zażyłości, a tymczasem jeszcze bardziej odwracają się od nas, gdy poznają z bliska nasze wady. 

O CZYNACH SPEŁNIANYCH Z MIŁOŚCI

1. Żadna rzecz tego świata ani miłość do żadnego człowieka nie przyzwala na czynienie zła, ale dla pożytku potrzebującego można jakieś dobre zajęcie przerwać lub zastąpić je lepszym. Bo w ten sposób dobre dzieło nie zostanie zniszczone, lecz zmienione na lepsze. Sam powierzchowny czyn bez miłości nic nie znaczy; to zaś, co czyni się z miłości, choćby było czymś najmniejszym i ułomnym, okazuje się zawsze owocne. Więcej bowiem waży u Boga to, w jakiej intencji kto działa, niż co robi.

2. Wiele czyni, kto wiele kocha. Wiele czyni, kto dobrze czyni. Dobrze czyni, kto służy raczej społeczności niż swojej chęci. Często wydaje nam się miłością to, co jest raczej siłą cielesności; bo z trudem pozbywamy się naturalnych popędów, osobistych ambicji, nadziei odpłaty i zwykłego wygodnictwa.

3. Kto ma w sobie miłość prawdziwą i doskonałą, w niczym nie szuka siebie, lecz pragnie tylko, aby okazywała się we wszystkim chwała Boża. Nie odczuwa do nikogo zawiści, bo osobiste zadowolenie jest mu obce, nie pragnie cieszyć się w sobie samym, lecz pragnie być szczęśliwy jedynie w Bogu, który jest ponad wszelkie szczęście ziemskie. Nikomu nie przypisuje żadnego własnego dobra, ale wszystko odnosi do Boga, z którego jak ze źródła wypływa wszystko i w którym wszyscy święci zażywają ostatecznego odpocznienia. O,  gdybyś miał w sobie choć iskrę prawdziwej miłości, zrozumiałbyś, jaką marnością jest cała świetność świata. 

x

TA KSIĄŻKA TO CUDO 

"O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA"  ŚW. TOMASZ A KEMPIS

POLECAM!

To była ulubiona książka świętej Teresy z Lisieux :

"Od dawna żywiłam się „mąką najczystszą”, zawartą w „Naśladowaniu”; to jedyna książka, z której wyniosłam korzyść; wtedy nie dotarłam jeszcze do skarbów ukrytych w Ewangelii. Prawie wszystkie rozdziały drogiego mi „Naśladowania” znałam na pamięć, ta mała książka nie opuszczała mnie nigdy (Rkp A 47r°)"

Przy okazji polecam jej Dzieje Duszy

2 godziny temu, Gość gość napisał:

To była ulubiona książka świętej Teresy z Lisieux :

"Od dawna żywiłam się „mąką najczystszą”, zawartą w „Naśladowaniu”; to jedyna książka, z której wyniosłam korzyść; wtedy nie dotarłam jeszcze do skarbów ukrytych w Ewangelii. Prawie wszystkie rozdziały drogiego mi „Naśladowania” znałam na pamięć, ta mała książka nie opuszczała mnie nigdy (Rkp A 47r°)"

 

Przy okazji polecam jej Dzieje Duszy

dzięki