jeszcze niedawno pisałam tutaj, że nikt mnie nie chce

Dobijam do 30-stki. Nie raz pisałam tutaj, że jestem samotna, że nie potrafię nikogo sobą zainteresować.

Odmieniło się. Zainteresował się mną (chyba) naprawdę fajny facet. Nawet był taki moment, że był mną zainteresowany więcej niż jeden....Ale to nie będzie o tym.

Jak byłam sama to było źle, bywało że nie czułam się pewna siebie, może momentami zbyt mało kobieco. Teraz gdy to zainteresowanie się pojawiło i gdy z mojej strony ono też jest....to ja się czuję jeszcze gorzej. Wiem, że to głupie ale mi się ciągle wydaje, że on się mną rozczaruje, że nie jestem wystarczająco dla niego dobra, pojawia się myśl, że może on to robi z braku innych możliwości (chociaż na zdrowy rozum to nie pozwolił mi nigdy tego odczuć). Jest atrakcyjnym facetem - ja przy nim chyba wypadam blado...Prawi mi komplementy dotyczące urody, wyglądu - a ja mu czasem nie wierzę, wiem, że to normalne nie jest. Kiedy jestem z nim to o tym nie myślę, problem pojawia się gdy na spokojnie zaczynam o tym myśleć w swoich czterech ścianach, gdy zaczynam analizować. Chciałabym się beztrosko cieszyć z tej znajomości, a czasem po prostu nie potrafię.

Czy któraś z Was miała podobne rozterki? Jak się ich pozbyć? Chyba zależy mi na tej znajomości, nie chciałabym go sobą rozczarować....

Może to wynika z braku doświadczenia w relacjach damsko-męskich? Chociaż w sumie może to po prostu brak pewności siebie...

Moj ex niski facet mnie irytuje tym strasznie. Wtedy robie sie dokuczliwa jak komary latem. 

Trwa od bardzo niedawna, to sam początek. Wiem, że mu się podobam, prawi mi komplementy...od znajomych wiem, że już jakiś czas temu wpadłam mu w oko. On też mi też się podoba, obiektywnie jest przystojny. W ogóle nie wiem jak taki fajny facet się uchował  ...no i dlaczego akurat mną się zainteresował.

Jak popracować nad pewnością siebie? Chciałabym to wszystko jakoś dobrze "rozegrać". Chyba mi na nim zależy...

Up