Skompromitowałam się

Od kilku miesięcy z moim chłopakiem na nowo budujemy nasz związek. Wszystko układało się dobrze. Aż do soboty, gdzie totalnie się skompromitowałam na weselu znajomej. Wypiłam za dużo alkoholu i straciłam kontrolę. Nie do końca wszystko pamiętam. Zaczęliśmy się sprzeczać o zupełne głupoty, niestety nie pamiętam czy ktoś nas słyszał. Nie wiem czy to był ogromny dramat, mam nadzieję że nie. W nerwach i z bezsilności powiedziałam mu fatalną rzecz, taką którą się nie mówi nikomu. Przepraszałam go ale on mnie odtrąca. Ja spalam się z wyrzutów sumienia i ze wstydu. Czuje się bezsilna i zblokowana. Nie mam siły. Nie wiem jak wyjść z tej sytuacji. Nie rozumiem siebie, czemu tak się zachowuje, jakby mi totalnie odebrało rozum.

Pustaczka 

Teraz się kompromitujesz, nie histeryzuj , jest jak jest , czas zrobi swoje 

5 godzin temu, Gość Kanzi napisał:

Od kilku miesięcy z moim chłopakiem na nowo budujemy nasz związek. Wszystko układało się dobrze. Aż do soboty, gdzie totalnie się skompromitowałam na weselu znajomej. Wypiłam za dużo alkoholu i straciłam kontrolę. Nie do końca wszystko pamiętam. Zaczęliśmy się sprzeczać o zupełne głupoty, niestety nie pamiętam czy ktoś nas słyszał. Nie wiem czy to był ogromny dramat, mam nadzieję że nie. W nerwach i z bezsilności powiedziałam mu fatalną rzecz, taką którą się nie mówi nikomu. Przepraszałam go ale on mnie odtrąca. Ja spalam się z wyrzutów sumienia i ze wstydu. Czuje się bezsilna i zblokowana. Nie mam siły. Nie wiem jak wyjść z tej sytuacji. Nie rozumiem siebie, czemu tak się zachowuje, jakby mi totalnie odebrało rozum.

Ja Ci  powiem jak stary ramol: kiedyś będziesz się z tego śmiać  jak on Cię kocha to wybaczy. 

Tu wszyscy chętni do rzucania kamieniem... 

Nie przejmuj się. 

Glowa do gory, co ma byc to bedzie. Widocznie tak mialo byc.