Czy zdarza sie, ze wyrzucają z pracy kogos, kto naprawde sie stara ale mu źle idzie?

Znacie takie przypadki?

czy raczej wyrzucaja osoby, ktore sie nie starają a jak ktos sie stara, to ni zdarza sie, zeby go wyrzucili?

Nie ten dział.

Przed chwilą, Gość Gość napisał:

Nie ten dział.

Ale w tym dziale co minute ktos odpowiada a w innych dzialach po godzinie albo nastepnego dnia

Jeśli dobrze pracuje, stara się i jest punktualny, do tego nie fika do przełożonych ,to nie ma strachu. Chyba,że rażąco narusza przepisy . Gdyby tak wywalali każdego ,kto ma słabsze wyniki,to sami musieliby pracować . Z resztą może by to na dobre wyszlo, wywalają i  wtedy człowiek zmienia życie i priorytety. Nie denerwuj się ,a tak  nie warto. 

NAJCZESCIEJ WYRZUCAJA TYCH KTORYM IDZIE ZA DOBRZE SOCREALIZM ...O

9 minut temu, Gość tak to widzę napisał:

Jeśli dobrze pracuje, stara się i jest punktualny, do tego nie fika do przełożonych ,to nie ma strachu. Chyba,że rażąco narusza przepisy . Gdyby tak wywalali każdego ,kto ma słabsze wyniki,to sami musieliby pracować . Z resztą może by to na dobre wyszlo, wywalają i  wtedy człowiek zmienia życie i priorytety. Nie denerwuj się ,a tak  nie warto. 

Punktualny w sensie przychodzenia do pracy, czy wyrabiania się z pracą? Bo żeby być na czas w pracy to każdy da radę ale już nadążyć z pracą, to już nie każdy

18 minut temu, Gość Gosc napisał:

Czy zdarza sie, ze wyrzucają z pracy kogos, kto naprawde sie stara ale mu źle idzie?

Tak. Ponieważ w pracy liczą się efektywność i produktywność, a nie same starania. Jeśli pracownik nie sprawdza się na danym stanowisku, być może zwyczajnie nie ma warunków i lepiej, by rozejrzał się za bardziej dla niego odpowiednią pracą. Gdyby wszyscy pracownicy byli utrzymywani z racji tylko tego, że się starają, choć efekty marne, to brak widoków na podwyżkę byłby najmniejszą konsekwencją, a zamknięcie działalności przez pracodawcę największą. Dlatego lepiej, by jedna osoba została skreślona, niżby reszta była zagrożona.

Liczy się efekt a nie starania więc tak. Inna sprawa, że liczy się też sympatia.

Miałam taką sytuację na stażu się starałam ale czułam, że to nie moje klimaty i nie przedłużyli mi umowy. Z drugiej strony był koleś który pracę olewał (szefowa sprawdzała po nim maile, bo kłamał, że coś wysłał chociaż tego nie zrobił, nie przychodził do pracy od tak, ze spotkań korzystano z moich notatek a nie jego, bo mu nie chciało się ich robić) ale miał gadane i wszyscy go lubili więc jego trzymano. Także nigdy sytuacja nie jest czarno-biała.

Mogą Cię trzymać, bo nie mają nikogo innego na oku, bo w sumie Cię lubią, bo może nie wymiatasz ale odciążasz w mniej skomplikowanych sprawach innych pracowników itd.  Ciężko powiedzieć nie znając dokładnie sytuacji.

2 godziny temu, Gość gość napisał:

(...) czułam, że to nie moje klimaty (...)

Zdradzisz, jakiego typu to było stanowisko?

Mi się tak zdarzyło. Ale jestem za to wdzięczny Bogu/losowi, bo pracowałem ...ami. A teraz pracuję z normalnymi ludźmi. A i lasek parę jest fajnych..

Wyrabiac sie trzeba z najwazniejszymi rzeczami (te ktore szef uzna za bezwzgledne priorytety), poza tym, w wymieniinej kolejnosci: nie fikamy do przelozonych (nie ma nic gorszego jak smart-ass w grupie bo ma rowniez zly wplyw na innych), jak sie nie wyrabiamy to informujemy o tym szefa I prosimy o liste priorytetow z ktorymi mozemy sie wyrobic, informujemy szefa co jest zrobione a co nie (nie ma nic gorszego po miesiacu lub miesiacach zorientowac sie ze to co mialo byc zrobione jest w glebokim lesie bo pracownik “nie mial czasu”), nie siedzimy na komorce jak inni widza, nie przesuadujemy w lunch room godzinami narzekajac ze nie mamy czasu, punktualnosc

Jeśli kto nie wyrabia się z pracą, albo to nie jego klimat, to nie ma sensu się męczyć. Praca ma dawać minimalna (chociaż ) satysfakcję. To nie ma być droga przez mękę. Sympatie też da ,owszem , lubimy sobie różnych ludzi, a tych których nie lubimy podjebujemy, bo taki mamy zwyczaj. Tak to wygląda, że na sukces składa się wiele czynników. Tyle samo na przegraną. Prace fajnie jest  lubić , szanować współpracowników i wykonywać polecenia, chyba, że ktoś wygrywa w totka, kupuje leżak u całe dnie gapi się na chmury, jak Dyzio Marzyciel. Wtedy to już żadna praca nie koliduje  z  zyciem..Czego sobie i Wam życzę. 

Praca = niewolnictwo bez łańcuchowe

Pracy nikt nie lubi, taka prawda. Wasi szefowie tez jej nie lubia. Praca jest do robienia a nie lubienia (nienawidzic jej nie mozna tez), i ma przynosic pieniadze. Takie moje zdanie. Kiedys w zyciu, gdy robilam za mlodu rozne przestawiania, niby zarabialam pieniadze ale nie bylam szczesliwa, znalazlam prace ktora byla moim hobby (gdybym sie przylozyla to i tam moglabym zarabiac), ale po miesiacu pracy nie lubilam..wrocilam do tego co umiem  i zarabiam. Hobby po pracy I wtedy sprawia przyjemnosc.