Tak bardzo chce mieć dziecko

Ale nie ma takiej możliwości. Może w przyszłości. Tak za 5,6 lat. Narazie nawet nie mam partnera życiowego. Żeby zaspokoić moi instynkt od pon do pt jestem opiekunka 2 latka i 4 łatki (w weekendy studiuje). I zajmuje się nimi pół roku i czuje jakby to nie była dla mnie praca. Minęło tak mało czasu a ja kocham te dzieci i one uwielbiają mnie. Myślałam ze praca opeikunkj To będzie wyjście I dzięki temu odechce mi się. Ale nie. Ze dostanę jakieś płaczliwe okropne dzieci, a one nie są najgrzeczniejszy ale mimo to są cudowne i wynagradzają poświęcony im czas. Jest przeciwnie. Co raz bardziej chce dziecko. Czy to kiedyś minie?

Może minąć. Tak samo jak czasami ktoś nie chce mieć dzieci, a później jednak się decyduje. Ale bardzo prawdopodobne, że po prostu chcesz zostać mamą (jak wiele innych kobiet).

Nie przywiązywałabym się tak do cudzych dzieci. Będzie Ci ciężko, kiedy zmienisz pracę/ rodzinę. 

Jeśli jest to dla Ciebie takie uciążliwe że ciągle o tym myślisz, to śmiało porozmawiaj z psychiatrą nie ma się ich co bać, mogą doradzić Ci jak zmienić myślenie.

Warto też porozmawiać z lekarzem, możesz mieć podwyższony poziom jakichś hormonów. 

To że tak kochasz dzieci świadczy o Tobie dobrze, że jesteś empatyczną i szczerą osóbką. 

Głowa do góry i śmiało do lekarza! 

 

Jeśli jest to dla Ciebie takie uciążliwe że ciągle o tym myślisz, to śmiało porozmawiaj z psychiatrą nie ma się ich co bać, mogą doradzić Ci jak zmienić myślenie.

Warto też porozmawiać z lekarzem, możesz mieć podwyższony poziom jakichś hormonów. 

To że tak kochasz dzieci świadczy o Tobie dobrze, że jesteś empatyczną i szczerą osóbką. 

Głowa do góry i śmiało do lekarza! 

 

 

Idealna odpowiedź do osoby, która przywiązała się do dzieci, którymi się opiekuje. Idź do psychiatry. Chyba psychologa. Poza tym tu nie ma co leczyć. Ma dziewczyna potrzebę posiadania dziecka i tyle. Normalna rzecz. Jesteś szczerą, empatyczną osóbką, ale idź do psychiatry.

To nie chodzi o leczenie tylko o porozmawianie z osobą która zna się na mechanizmach psychiki i najlepiej doradzi co zrobić żeby sobie pomóc.

Chodzi o to że ma pragnienie posiadania, ale póki co nie może go zrealizować. Sama powiedziała że musi czekać jeszcze kilka lat. Po co ma się tak bardzo męczyć sama ze swoimi myślami skoro taki specjalista najlepiej pomoże jak sobie poradzić w tym czasie oczekiwania? 

Czy bycie szczerym i empatycznym to znaczy że nie może iść zasięgnąć rady specjalisty od ludzkiej psychiki?