Zakaz spotkań z chłopakiem

Hej, a więc sytuacja jest taka, że moi rodzice zabronili mi spotykać się z moim chłopakiem (mamy po 20 lat) z powodu koronawirusa. Rozumiem ich obawy, dlatego uznałam że wrócimy w niedzielę samochodem do Warszawy (oboje tam studiujemy) i zostaniemy tam z 2 - 3 tyg w moim mieszkaniu, nie będziemy nigdzie wychodzić i dzięki temu nikogo nie narazimy a będziemy mogli spędzić czas razem, moi rodzice mają jednak także z tym problem, gdyż pomimo tego że nie będę miała z nikim kontaktu uważają że jest to z jakiegoś powodu niebezpieczne. Mama powiedziała że nie będziemy się widzieć kilka miesięcy i trudno, gdzie uważam że jestem dorosła i mogę sama decydować o swoim życiu. Co byście zrobili na moim miejscu? 

wirusa mozesz dostac wszedzie, nawet od najbardziej zaufanej osoby, musisz ciagle myc rece, brac leki jak tylko stwierdzisz jakiekolwiek infekcje, ale skoro kochasz swojego chlopaka, jestes pelnoletnia, to ty dokonujesz wyboru czy chcesz byc razem z ukochanym, czy jednak wolisz dalej schowana pod spodnice mamy

Ja osobiście wolała bym ten "piękny czas" spędzić z osobą mi najbliższą w domu. Czyli z drugą połówka.  Grać , leżeć w łóżku.  Czytać , rozmawiać.  Coś ugotować.  Odpalić filmy na zalukaj. Także jest czas na odtworzenie materiału , tematy do dyskusji.  Jak nie widzieć się pare miesięcy ? I jeszcze z rodzicami siedzieć ? 

 

Ja osobiście wolała bym ten "piękny czas" spędzić z osobą mi najbliższą w domu. Czyli z drugą połówka.  Grać , leżeć w łóżku.  Czytać , rozmawiać.  Coś ugotować.  Odpalić filmy na zalukaj. Także jest czas na odtworzenie materiału , tematy do dyskusji.  Jak nie widzieć się pare miesięcy ? I jeszcze z rodzicami siedzieć ? 

Tak też zdecydowanie wolę te opcję, więc nie będę zwracać uwagi na pretensje rodziców, oni uważają że jestem zapatrzona, jakby to było coś dziwnego że chce się z nim widzieć

 

Tak też zdecydowanie wolę te opcję, więc nie będę zwracać uwagi na pretensje rodziców, oni uważają że jestem zapatrzona, jakby to było coś dziwnego że chce się z nim widzieć

To normalne że rodzice są bardzo ważni i ich kochamy.  Ale niech powoli się przyzwyczajają do zmian. Boją się ale wytłumacz im że : wychodzic po nic zbytecznego nie będziecie ,każdy z Was jest odpowiedzialny , W tym samym mieście studiujecie.  Pandemia to sobie urozmaicicie wspólnie czas w domu. 

sama sie zachowujesz jak smarkaty berbec, wiec nie dziw sie rodzicom ich troski, zdecydowana panna jasno okresli czy dorosla do bycia z facetem, czy jednak woli u mamy

 

sama sie zachowujesz jak smarkaty berbec, wiec nie dziw sie rodzicom ich troski, zdecydowana panna jasno okresli czy dorosla do bycia z facetem, czy jednak woli u mamy

Nie oceniaj mojego zachowania z jednego postu nie znając mnie ani moich rodziców. 

 

Nie oceniaj mojego zachowania z jednego postu nie znając mnie ani moich rodziców. 

masz racje, podaesz nie za wiele danych, nie wiemy ile trwa wasza relacja, nie wiemy czy to tylko kolega, czy raczej cos mocniej, zreszta ja oceniam cie z perspektywy kraju gdzie od ponad 25 lat mieszkam, a tutaj dzieciaki troche inaczej podchodza do zycia - ostatnio np. corka znajomych skonczyla 18 lat, I tego samego dnia wyprowadzila sie do chlopaka , bo stwierdzila ze mieszkanie w domu rodzinnym za mocno ja ogranicza

 

masz racje, podaesz nie za wiele danych, nie wiemy ile trwa wasza relacja, nie wiemy czy to tylko kolega, czy raczej cos mocniej, zreszta ja oceniam cie z perspektywy kraju gdzie od ponad 25 lat mieszkam, a tutaj dzieciaki troche inaczej podchodza do zycia - ostatnio np. corka znajomych skonczyla 18 lat, I tego samego dnia wyprowadzila sie do chlopaka , bo stwierdzila ze mieszkanie w domu rodzinnym za mocno ja ogranicza

Jesteśmy razem ponad dwa lata, a teraz nie chodzi mi przecież o zamieszkanie z nim czy cokolwiek, nie chcemy narażać rodziców i babci, która mieszka w domu mojego chłopaka na zarażenie, dlatego chcemy na kilka tygodni pojechać do Warszawy skoro i tak oboje mamy tam wynajęte mieszkania, rodzice mają z tym problem bo uważają że to przecież nic takiego ze tak długo nie będziemy się widzieć i ich zdaniem bez sensu ryzykować życie, gdzie mój chłopak jest najbliższą mi osobą. 

 

Jesteśmy razem ponad dwa lata, a teraz nie chodzi mi przecież o zamieszkanie z nim czy cokolwiek, nie chcemy narażać rodziców i babci, która mieszka w domu mojego chłopaka na zarażenie, dlatego chcemy na kilka tygodni pojechać do Warszawy skoro i tak oboje mamy tam wynajęte mieszkania, rodzice mają z tym problem bo uważają że to przecież nic takiego ze tak długo nie będziemy się widzieć i ich zdaniem bez sensu ryzykować życie, gdzie mój chłopak jest najbliższą mi osobą. 

moim zdaniem wasz wyjazd to sluszna decyzja, dwa lata chodzenia, to juz na tyle, ze czas przymierzyc sie czy potraficie mieszkac razem, trwanie w izolacji, kazde z was w domu rodzinnym bedzie dla was zbedna tortura, skoro Macie gdzie razem byc, to taki trudny czas bedzie dla was sprawdzianem na zycie