Mój mąż jest alkoholikiem a ja żoną "współuzależnioną"

Cześć....jestem żoną alkoholika który wypija kilka piw dziennie, niezależnie od pory dnia czy nocy.....czasem nie ma piw to potrafi wypić całą butelkę whisky, burbonu, ginu, wódki czystej ( rzadziej), ze znajomymi to tylko wchodzą w grę spotkania z alkoholem w tle..., a może nawet w głównej roli....Jak to alkoholik twierdzi,że to ja mam problem i wyolbrzymiam ...a ja najzwyczajniej w świecie juz się nie umiem zbliżyć do niego kiedy widzę , że pił ( bo to widać nawet po najmniejszej ilości alkoholu). Nie chcę rad typu odejdź od niego , zostaw go ....nie bije mnie ....nie ubliża.....nie krzywdzi dzieci....ale wiecznie jest pod wpływem....po większej ilości już mi za niego wstyd więc unikam imprez,wyjazdów, zapraszania znajomych, czy posiadówek ze znajomymi......|Każdy pretekst jest dobry żeby coś wypić....spacer z psem )bo obok żabka), brzydka pogoda bo dół, za dużo pracy trzeba się odstresować, a czasem najzwyczajniej twierdzi, że pije już 5 piwo bo mu się pić chce.....jego ojciec to trzeźwy zaszyty alkoholik ale ten temat z teściami to tabula raza . Z czasem zaczynam się zastanawiać czy czasem on nie ma racji że teraz wszyscy piją i to normalne a ja wyolbrzymiam. Nie wiem gdzie szukać realnej pomocy....może najpierw dla siebie zanim stanie się coś czego będę żałować |( bo mam 39 lat a on 51  i najzwyczajniej w świcie brak mi czułości, miłości , zrozumienia, szacunku...nie wspominając o seksie). Chcę mieć pewność , że zrobiłam wszystko co w mojej mocy by mu pomóc ....nam pomóc ...kompletnie nie wiem od czego zacząć, rozmowy z nim prośby płacz awantury filmiki i zdjęcia na których leży zorany upity niczego nie dają.....dla niego i jego znajomych to anegdotki do pośmiania się.....a ja umieram od środka....jesteśmy ze sobą 17 lat.....nie chcę się poddać bez walki....dobrze oboje zarabiamy, mamy wszystko czego nam trzeba, nie zmagamy się z kłopotami finansowymi, kochaliśmy się kiedyś bardzo ....i powoli się staczał.....najpierw drinki wieczorem....raz w tygodniu, potem codziennie a teraz juz nawet dnia nie umie rozpocząć by nie wypić......nie zniosę dłużej wyzywania mnie od terrorystki która go pilnuje, i zwraca mu ciągle uwagę.....a jak wyjeżdzam pierwsze co robi to opróżnia barek....albo idzie na zakupy alkoholowe....w każdej innej dziedzinie w domu jest nawet ok dzieleniu obowiązków w domu wynosi śmieci, wychodzi  z psami, zrobi zakupy, posprzata....choć to wszystko po to bym sie nie denerwowała , a nie z własnej woli. Dla dzieci żaden ojciec ( mamy wspólne i wychowujemy jego syna z pierwszego małżenstwa bo przy pierwszym rozwodzie mama dała nogi za pas|)...prędzej kumpel dla dzieci który do wszystkiego podchodzi cynicznie....chciałabym by się opamiętał....zanim rozwiedzie się drugi raz i skrzywdzi kolejną rodzinę. Podpowiedzcie proszę jakiej profesjonalnej pomocy szukać dla niego i dla siebie ?????? Googluje te ośrodki terapie i nic sensownego się we Wrocławiu nie pojawia.....jak go przekonać że ma problem,że potrzebuje pomocy i że ja chcę mu pomóc ale sam przed sobą musi się przyznać że jest chory....

6 godzin temu, Kobretti81 napisał:

Nie chcę rad typu odejdź od niego , zostaw go ....

To napisz nam jakie rady mamy ci dać to przepiszemy i będziesz miała.

Chcę walczyć, pomóc mu ale nie wiem od czego zacząć... żeby nie popełniać błędów ...Twój cynizm i sarkazm jest zbędny

15 godzin temu, Bimba napisał:

To napisz nam jakie rady mamy ci dać to przepiszemy i będziesz miała.

Chcę walczyć, pomóc mu ale nie wiem od czego zacząć... żeby nie popełniać błędów ...Twój cynizm i sarkazm jest zbędny

No to walcz - zniszcz życie sobie i dzieciom, byle tylko pijak miał dobrze!