Kochać bardziej a poszanowanie indywidualności

Witajcie

Od pewnego czasu spotykam się z wyjątkową kobietą, chodzi własnymi ścieżkami i to w niej cenie, jest niezależna; w relacji czuła, świadoma. Dużo rozmawiamy i w seksie, w czułości w ciągu dnia też jest super.
 

Gdy przychodzi wieczór, ona bez słowa odwraca się i zasypia. Nie chodzi o to, że ma teraz serwować mi czułości ale miło by było kończyć i zaczynać wspólnie dzień, koncentrując się na sobie. W nocy ona nie ma ochoty się przytulać (podświadomie), zwykle śpi sama, gdyby mnie w łóżku nie było to nie stanowiłoby różnicy i nie zorientowałaby się.

Nie rozumiem tego z powodu kontrastu w ciągu dnia, w każdej innej sytuacji. Rozmawiałem z nią o tym dziś i wyszło na to, że świadomość tego będzie pewnie wymuszać jej zachowanie. Że teraz gdy to wie to uważa, że będzie mi przykro ilekroć o tym zapomni.

Czuje się słabo, prosząc się o uwagę lub czułość. To powinno wynikać z wewnętrznej potrzeby, gdzie najwyraźniej idę szybszymi tempem; wiem jednak że ona daje mi bardzo dużo tego z serca i też jest to nowe dla niej w takiej ilości.

jak dążyć do wyrównania tych poziomów bez skrajnych emocji i nacisku? Wszystko co daje, daje z serca i jedyne na co wpadłem to zwyczajnie dawać z siebie, kochać i dać jej czas.
 

jak to jest u kobiet? Zdarzyło się Wam pożądać czułości i uwagi bardziej niż partner? Doświadczacie stanu, że kochacie bardziej- co wtedy czujecie?

Jak dla mnie coś tu trąci jej źle pojmowanym samorozwojem. Tacy ludzie nie są nigdy sobą bo wszystko co robią jest wypracowane. Nie ma nic wspólnego ze spontanicznością. I jeszcze wpędzają drugą osobę w poczucie winy przy próbie rozmowy.

Jeśli nie będziecie o tym rozmawiać to wcześniej czy później wyjdzie to bokiem. Prawda sama ujrzy światło dzienne. Zaczniesz szukać gdzie indziej tego, czego Ci brakuje. Z kolei rozmowy będą odbierane przez nią jak nacisk. I tak źle i tak niedobrze. Czarno to widzę na dłuższą metę.

Myślę, że pomimo wszystko powinieneś być sobą i jeśli czujesz potrzebę to ją wyrażaj. Dla Ciebie to Ty jesteś najważniejszy.

5 godzin temu, greg787 napisał:

Zdarzyło się Wam pożądać czułości i uwagi bardziej niż partner? 

Nie rozumiem nigdy sytuacji w których jedno z partnerów przychodzi, bo chce się przytulić, a drugie jest na nie. Przecież czułość i bliskość są tak piękne, że nigdy nie ma tego mało Czuję potrzebę to okazuję, partner przychodzi (są podobno tacy) to odwzajemniam. Na tym polu nie powinno być żadnych zgrzytów.

Dla mnie czułość i bliskość są bardzo ważne, nie mogłabym być z facetem, który ma problem z okazywaniem uczuć. Jeśli masz taką sytuację to współczuję, bo nie ma nic gorszego jak opór na takie gesty. Nie ma nic bardziej  uroczego niż zostać odklejonym z "daj spokój"

Ile jesteście razem? Życie z człowiekiem zmienia nawyki ale to trwa.

Właśnie po to jesteście razem aby się siebie uczyć. Czego Ona potrzebuje, czego Ty. Co jej dajesz, co ona Daje. W jakiej formie sobie dajecie. Jak wyrażać potrzeby, jak o nich rozmawiać.

Związek to proces. To praca. To nie jest zamrożona fotografia - o start i tak sama przez X lat. Kochaj, ucz się, rozmawiajcie ... i będzie ciekawiej

Spotykamy się dopiero, to początkowy etap. Wyjechaliśmy gdzieś razem i ze wspólnego planu skupienia na sobie na wzajem zostało bycie miedzy wierszami, w przerwie od jej pracy do późna i jej rozmów z rodziną i znajomymi. Dopiero gdy to czytam to zdaje sobie sprawę jak książkowo i klasycznie to brzmi.

No cóż mam nadzieję, że nie macie podobnych problemów w Waszych związkach. 

Dzięki za odpowiedzi i pozdrawiam wszystkich!