Czy jestem Psychopatą ? :D

Siemka :)

Od pewnego czasu zacząłem bardziej interesowac sie sobą mam 17 lat od zawsze czuje sie inny nie odczuwam za dużo emocji ,nie umiem współczuc jedynie swojej Matce.Bardzo rzadko jestem szczęśliwy zazwyczaj wtedy jesli mam sporo pieniędzy zazwyczaj nie myśle o niczym ,jeśli chodzi o rówieśników nie jestem empatyczny ale zawsze umiem dogadac sie z ludzmi ale nikt mnie nie obchodzi traktuje ich jak pionków nie potrzebuje od nich żadnej pomocy nie mam potrzeby ufania innym . doskonale umiem kłamac oraz z łatwością umiem ocenic czy ktoś kłamie wystarczy ze patrze komus w oczy .

umiem sie wczuc w rozmowe czuje to co rozmówca podczas rozmowy ale wykorzystuje to tylko to wyciągnięcia informacji lub zyskania zaufania. Mam dziewczyne zależy mi na niej ale nie czuje się przy niej jakoś inaczej ciągle przechodze to samo i dążę tylko do bycia bogatym.Czasami mnie to irytuje ponieważ jak moja dziewczyna jest smutna czasami wraca jej depresja w ogole jej nie rozumiem i nie wiem co robic bo ona widzi ze moje pocieszenia są nie szczere i nie za bardzo rozumiem jak można sie tak łamac. Nie mam jakoś wybitnie dużego mniemania o sobie lecz czasami jak ktoś coś powie udaje ze sie smieje ale jest to takie glupie ze jeszcze bardziej zlewam takie osoby nie znam osoby z mojego rocznika która by chociaż trochę mogł szczerze pogadac . Mam wrażenie że w okół mam samych ...ów (wiem ze to przechwalanie ale czuje ze jestem bardziej dojrzały od innych)Brzydzę się pojęciami Najlepszy kolega , przyjaciel itd..Co nie znaczy że jestem Aspołeczny poprostu nie dogaduje się z nikim w moim wieku mam wrażenie jakby mieli po 13 lat :P.W szkole bardzo dobrze sobie radze raczej każdy nauczyciel mnie lubi zawsze jestem charyzmatyczny co jest bardzo przydatne bo nigdy nie mam problemu ze wpisaniem spóźnienia przez nauczyciela . Lecz często wpadam w tarapaty typu kłótnie lub bijatyki których ja nie prowokuje po prostu nie dam z siebie robic pośmiewiska przez starszych . Co powinniem robic czy ja w ogóle mam szanse coś zmienic ? czasami irytuje mnie uczucie pustki i obojętności do wszystkiego w okół dziwnie jest jak smutek mi towarzyszy tylko wtedy kiedy dziewczyna mówi  że nie jestem z nią szczery ale nikt mnie nie potrafi zrozumiec  moze ktos tutaj spróbuje :).To wszystko jest napisane z serca i jest to szczere. Na prawdę.

Cześć.

Odpowiadając wprost na twoje pytanie (Czy jestem psychopatą?) - odpowiadam, nie wiem

To nie jest takie proste i jednym słowem nie da się zamknąć całego mega złożonego systemu twojej psychiki. 

Przeczytałem to co piszesz i powiem Ci, że spokojnie z wiekiem osobowość może się zmieniać. Np. testosteron i progesteron i faceta z wiekiem zmienia się (testosteron spada, progesteron chyba rośnie). Zmiana trybu życia, odżywiania, klimat, wydarzenia (traumy) mogę zmienić biochemię twojego mózgu i twoje EQ (Inteligencja emocjonalna).

Po drugie - osobowości psychpoatyczne są bardzo cenione na rynku pracy (np. manager, chirurg, służby mundurowe) i też mogą tam odnaleźć swoje szczęście.

Jeśli natomiast chcesz się zmienić dla swojej ukochanej - to piękne. To jest właśnie miłość. Po to miedzy innymi łączymy się w pary (poza rozmnażaniem) aby się rozwijać, wzrastać i dojrzewać.

za dużo o tym myślisz.. masz 17 lat, dopiero szukasz siebie, nie nakręcaj się.. korzystaj z życia, strzel sobie piwko do snu  i nie gadaj głupot

Dnia 8.09.2020 o 03:48, karol4200 napisał:

Siemka

Od pewnego czasu zacząłem bardziej interesowac sie sobą mam 17 lat od zawsze czuje sie inny nie odczuwam za dużo emocji ,nie umiem współczuc jedynie swojej Matce.Bardzo rzadko jestem szczęśliwy zazwyczaj wtedy jesli mam sporo pieniędzy zazwyczaj nie myśle o niczym ,jeśli chodzi o rówieśników nie jestem empatyczny ale zawsze umiem dogadac sie z ludzmi ale nikt mnie nie obchodzi traktuje ich jak pionków nie potrzebuje od nich żadnej pomocy nie mam potrzeby ufania innym . doskonale umiem kłamac oraz z łatwością umiem ocenic czy ktoś kłamie wystarczy ze patrze komus w oczy .

umiem sie wczuc w rozmowe czuje to co rozmówca podczas rozmowy ale wykorzystuje to tylko to wyciągnięcia informacji lub zyskania zaufania. Mam dziewczyne zależy mi na niej ale nie czuje się przy niej jakoś inaczej ciągle przechodze to samo i dążę tylko do bycia bogatym.Czasami mnie to irytuje ponieważ jak moja dziewczyna jest smutna czasami wraca jej depresja w ogole jej nie rozumiem i nie wiem co robic bo ona widzi ze moje pocieszenia są nie szczere i nie za bardzo rozumiem jak można sie tak łamac. Nie mam jakoś wybitnie dużego mniemania o sobie lecz czasami jak ktoś coś powie udaje ze sie smieje ale jest to takie glupie ze jeszcze bardziej zlewam takie osoby nie znam osoby z mojego rocznika która by chociaż trochę mogł szczerze pogadac . Mam wrażenie że w okół mam samych ...ów (wiem ze to przechwalanie ale czuje ze jestem bardziej dojrzały od innych)Brzydzę się pojęciami Najlepszy kolega , przyjaciel itd..Co nie znaczy że jestem Aspołeczny poprostu nie dogaduje się z nikim w moim wieku mam wrażenie jakby mieli po 13 lat :P.W szkole bardzo dobrze sobie radze raczej każdy nauczyciel mnie lubi zawsze jestem charyzmatyczny co jest bardzo przydatne bo nigdy nie mam problemu ze wpisaniem spóźnienia przez nauczyciela . Lecz często wpadam w tarapaty typu kłótnie lub bijatyki których ja nie prowokuje po prostu nie dam z siebie robic pośmiewiska przez starszych . Co powinniem robic czy ja w ogóle mam szanse coś zmienic ? czasami irytuje mnie uczucie pustki i obojętności do wszystkiego w okół dziwnie jest jak smutek mi towarzyszy tylko wtedy kiedy dziewczyna mówi  że nie jestem z nią szczery ale nikt mnie nie potrafi zrozumiec  moze ktos tutaj spróbuje :).To wszystko jest napisane z serca i jest to szczere. Na prawdę.

Idź do psychologa. Nie jesteś psychopatą ale moim zdaniem egoistą, toksyczny i przemądrzały. To jest wręcz śmieszne. I ty z takim „dojrzałym” podejściem w tym wieku wychodzisz na pajaca wcale nie lepszego od rówieśników. Jesteś sztywniakiem strasznym. A jak masz taki stosunek do dziewczyny że patrzysz na to czy będziesz bogaty a przechodzisz obok niej obojętnie to zerwij. Bo po co ci ona skoro masz w sumie ją i jej problemy w nosie. Znajdzie sobie kogoś lepszego kto da jej uczucia. Sam też się zastanów nad swoimi błędami a nie doszukuj się nich w innych. Z mojego punktu widzenia z nimi jest dobrze a tobie się coś wykoleiło we łbie i uważasz się z panisko. 

Dnia 10.09.2020 o 19:19, JacekJ napisał:

Cześć.

Odpowiadając wprost na twoje pytanie (Czy jestem psychopatą?) - odpowiadam, nie wiem

To nie jest takie proste i jednym słowem nie da się zamknąć całego mega złożonego systemu twojej psychiki. 

Przeczytałem to co piszesz i powiem Ci, że spokojnie z wiekiem osobowość może się zmieniać. Np. testosteron i progesteron i faceta z wiekiem zmienia się (testosteron spada, progesteron chyba rośnie). Zmiana trybu życia, odżywiania, klimat, wydarzenia (traumy) mogę zmienić biochemię twojego mózgu i twoje EQ (Inteligencja emocjonalna).

Po drugie - osobowości psychpoatyczne są bardzo cenione na rynku pracy (np. manager, chirurg, służby mundurowe) i też mogą tam odnaleźć swoje szczęście.

Jeśli natomiast chcesz się zmienić dla swojej ukochanej - to piękne. To jest właśnie miłość. Po to miedzy innymi łączymy się w pary (poza rozmnażaniem) aby się rozwijać, wzrastać i dojrzewać.

Moim zdaniem to zachowanie nie jest odpowiednie. W wieku 17 lat uważać się za „dojrzałego” do tego jest egoistą bo jest obojętna dla niego ta laska. Jest bucem bo tylko kasa się liczy. Nie patrzy na swoje błędy tylko na innych. Jest pewnie pośmiewiskiem dla rówieśników bo taka „poważność” jest wręcz śmieszna.