życiowa fujara

Jest też ktoś kto czuje się jak ja życiową fujarą?

- mam 39 lat, pracę której nie lubię, w której są żmije i jestem wykorzystana, tak próbowałam się postawić , próbuję zmienić - bez skutku

- zakochana bez wzajemności w koledze, który mnie tylko lubi i lata za zołzami, a tak od wielu lat singiel

- pokłócona ze sobą rodzina, z tendencją wpadania w kłopoty, a że ja bez rodziny to pewnie kiedyś wszystko spadnie na mnie, przy długach, opiece itd.

- poszłam na kompletnie niepraktyczne studia, tak próbowałam się przebranżowić, ciągle się czegoś uczę ale wymiernych efektów brak

- mam zdolności do fałszywych znajomych, którzy po słodkich deklaracjach i tak w końcu oleją 

Jedyne co dobre to to, że mam zainteresowania i potrafię np sama wyjechać.

Nie piszę tu głównie po to by jojczeć, ale z ciekawości - czy ktoś z was koło 40-tki też tak się czuje, taki przegrany?

Wiele osób w jakimś obszarze życia może w pewnym wieku czuć porażkę. Bo nie wszystko się przecież układa tak, jak byśmy tego chcieli. 

Ja mam 35 lat. Wynajmuję pokój o powierzchni 6m2 w mieszkaniu z pięcioma studencikami młodszymi odemnie o ponad 10 lat. Jezdze 15 letnim autem. Taka wegetacja. Na tle rówieśników jestem zerem

1 godzinę temu, Pyzaka napisał:

Jest też ktoś kto czuje się jak ja życiową fujarą?

- mam 39 lat, pracę której nie lubię, w której są żmije i jestem wykorzystana, tak próbowałam się postawić , próbuję zmienić - bez skutku

- zakochana bez wzajemności w koledze, który mnie tylko lubi i lata za zołzami, a tak od wielu lat singiel

- pokłócona ze sobą rodzina, z tendencją wpadania w kłopoty, a że ja bez rodziny to pewnie kiedyś wszystko spadnie na mnie, przy długach, opiece itd.

- poszłam na kompletnie niepraktyczne studia, tak próbowałam się przebranżowić, ciągle się czegoś uczę ale wymiernych efektów brak

- mam zdolności do fałszywych znajomych, którzy po słodkich deklaracjach i tak w końcu oleją 

Jedyne co dobre to to, że mam zainteresowania i potrafię np sama wyjechać.

Nie piszę tu głównie po to by jojczeć, ale z ciekawości - czy ktoś z was koło 40-tki też tak się czuje, taki przegrany?

Nie martw się. Każdy ma jakieś problemy. Wiele jest ludzi nieszczęśliwych. Dobrze, że jesteś zdrowa a to najważniejsze !. Trzymaj się

22 minuty temu, Pan Kracy napisał:

Ja mam 35 lat. Wynajmuję pokój o powierzchni 6m2 w mieszkaniu z pięcioma studencikami młodszymi odemnie o ponad 10 lat. Jezdze 15 letnim autem. Taka wegetacja. Na tle rówieśników jestem zerem

no ja mam z tym lepiej, że mam swoją garsonierkę, a zerem nie jesteś! Ja kiedyś miałam 17-letnie auto

Ja mialam podobnie w tym wieku, singielka od lat,  beznadziejna praca, jedna falszywa przyjaciolka,depresja, male wynajete mieszkanie, bilet miesieczny zamiast auta....w wieku 35 lat zdecydowalam sie wyemigrowac do U.K. . Nie Po to zeby zarobic tylko Po to by wreszcie cos sie dzialo . Cokolwiek. Dobre , zle rzeczy ale cos innego niz ciagle te same ulice, godziny spedzone w metrze I Netflix . 
poszlam tam na studia- nagle odwazylam sie   , pewnie dlatego ze bylam sama , nikt mnie nie znal I nie musialm bac sie “ ze beda sie smiac “ Jak sie nie uda.

ale udalo sie ..to momentu kiedy postanowilam ze poprostu wszystko rzuce w chooy zaczela sie niezla karuzela ale nawet w najgorszych momentach czulam sie ZYWA

pozdrawiam I trzymam kciuki 

Dnia 12.05.2021 o 17:12, Pyzaka napisał:

Jest też ktoś kto czuje się jak ja życiową fujarą?

- mam 39 lat, pracę której nie lubię, w której są żmije i jestem wykorzystana, tak próbowałam się postawić , próbuję zmienić - bez skutku

- zakochana bez wzajemności w koledze, który mnie tylko lubi i lata za zołzami, a tak od wielu lat singiel

- pokłócona ze sobą rodzina, z tendencją wpadania w kłopoty, a że ja bez rodziny to pewnie kiedyś wszystko spadnie na mnie, przy długach, opiece itd.

- poszłam na kompletnie niepraktyczne studia, tak próbowałam się przebranżowić, ciągle się czegoś uczę ale wymiernych efektów brak

- mam zdolności do fałszywych znajomych, którzy po słodkich deklaracjach i tak w końcu oleją 

Jedyne co dobre to to, że mam zainteresowania i potrafię np sama wyjechać.

Nie piszę tu głównie po to by jojczeć, ale z ciekawości - czy ktoś z was koło 40-tki też tak się czuje, taki przegrany?

Ja jestem trochę młodsza ale mam podobnie z tym ,że w pracy w miarę ok ludzie.  Nie mam samochodu wynajmuje mieszkanie i mam dużooooo długów:(

12 minut temu, kardulaki napisał:

Ja jestem trochę młodsza ale mam podobnie z tym ,że w pracy w miarę ok ludzie.  Nie mam samochodu wynajmuje mieszkanie i mam dużooooo długów:(

akurat jeśli chodzi o samochód to nie mam i w ogóle bardzo żałuję, że zrobiłam prawo jazdy, to jeden z większych błędów bo kompletnie się nie nadaję , wydałam majątek na egzaminy (zdawałam bardzo dużo razy) i naprawę aut, a już nie mam zamiary jeździć bo się zraziłam na amen. Majątek na to poszedł, a od początku było jasne, że się nie nadaję. To , wybór studiów, nieumiejętność dobierania sobie ludzi,  kiedy się dało - nie korzystałam z życia, kiedy się nie da za bardzo chcę - beznadziejny ""tajming", ale tak już fujary mają.

11 minut temu, Pyzaka napisał:

akurat jeśli chodzi o samochód to nie mam i w ogóle bardzo żałuję, że zrobiłam prawo jazdy, to jeden z większych błędów bo kompletnie się nie nadaję , wydałam majątek na egzaminy (zdawałam bardzo dużo razy) i naprawę aut, a już nie mam zamiary jeździć bo się zraziłam na amen. Majątek na to poszedł, a od początku było jasne, że się nie nadaję. To , wybór studiów, nieumiejętność dobierania sobie ludzi,  kiedy się dało - nie korzystałam z życia, kiedy się nie da za bardzo chcę - beznadziejny ""tajming", ale tak już fujary mają.

Ja zdałam ale kilka lat temu więc już nie  potrafię jeździć także w tym też podobnie mamy.Nie korzystałaś z życia bo taki masz charakter poprostu gdybyś była imprezowiczką to korzystałabyś z życia i tyle.  Też byłam taką spokojną osoba bo wtedy miałam inne priorytety. 

Ogólnie długi nie duże, a praca znośna, ale 2300 zł na rękę do tego wynajmuje kawalerkę z moją partnerką z rozsądku.  Brak studiów (ba matury) brak prawka (zdrowie i leki nie pozwalają oraz ogólne roztrzepanie). Znajomych brak nie pasowałem do osób które poznawałem wolałem wypić sam pub/bar (każdy na imprezy elektro) czy poczytać dobrą książek np: Brian Lumley. Ogólnie 32 lata i zero osiągnieć i ambicji. 

32 minuty temu, Rrrr napisał:

Ogólnie długi nie duże, a praca znośna, ale 2300 zł na rękę do tego wynajmuje kawalerkę z moją partnerką z rozsądku.  Brak studiów (ba matury) brak prawka (zdrowie i leki nie pozwalają oraz ogólne roztrzepanie). Znajomych brak nie pasowałem do osób które poznawałem wolałem wypić sam pub/bar (każdy na imprezy elektro) czy poczytać dobrą książek np: Brian Lumley. Ogólnie 32 lata i zero osiągnieć i ambicji. 

 

32 lata? ty młodziaku!

1 godzinę temu, wyciskam klopsy napisał:

e tam się przejmujesz, po cholere ambicje i osiągnięcia jak i tak taki wykituje i robaczki go zjedzą tak samo jak tego drugiego co się nie stresuje. Żyjesz na luzie i gitara. Ambitni debíle niech się spinają jak chcą, bezsens, jedynie co osiągają to stres i większe podatki. Każdy schodzi z tego padołu jako gołodupiec ( czyli tak jak przyszedł ), czy miliarder czy bezdomny. Myśle że masz spoko, doceń to.

super podejście!

Jeśli o

Dnia 14.05.2021 o 06:34, wyciskam klopsy napisał:

e tam się przejmujesz, po cholere ambicje i osiągnięcia jak i tak taki wykituje i robaczki go zjedzą tak samo jak tego drugiego co się nie stresuje. Żyjesz na luzie i gitara. Ambitni debíle niech się spinają jak chcą, bezsens, jedynie co osiągają to stres i większe podatki. Każdy schodzi z tego padołu jako gołodupiec ( czyli tak jak przyszedł ), czy miliarder czy bezdomny. Myśle że masz spoko, doceń to.

Zawsze możesz odejść z długami przyszedłeś z niczym, a odszedłeś  z czymś  

Hmm tak Was czytam.. Nie wydaje mi się, że lepsze finanse nagle poprawiają jakość życia. U mnie z finansami ok ale przed ślubem miałam znajomych, a teraz sama bo mąż wychodzi ze znajomymi a jak ja chcę wyjść, to potrafi być obrażony ze 2 dni.. no i potraciłam znajomych, więc spędzam czas głównie sama(wychodzę ofkors ale znacznie mniej niż kiedyś). Ale nie można o sobie mówić życiowa fujara - różnie się w życiu układa, często jest to jakiś przypadek i na pewno finanse ułatwiają życie ale nie zastępują towarzyszy życia