De Revolutionibus orbium coelestium.

Habemus Papam!

Noubli, dicitur mihi titulus professoris deberi. Nihilominus, nec praesens nec praeterita nec futura potestas praesidentialis digitum movet ut me hoc titulo honoret. Manifestum iniuria! Cum autem vivamus temporibus ubi quisque esse potest quod sibi placet, cogitavi titulum professoris mihi ipsi tribuere. Ergo, o Noubli, sis tam bona ut me “professorem” appelles.

Nie nadążam z kasowaniem tematów. Co usunę, zakładasz nowy.

Też mi coś, Psedlo. Dziś być doktorem, to najczęściej znaczy tyle, co być lekarzem POZ. A być profesorem, to zwykle być nauczycielem w liceum. Degrengolada z tymi tytułami naukowymi. Zresztą całkiem niedawno sam mówiłeś, że na pierwszym miejscu stawiasz urodę. Dlaczego więc, nie poprosiłeś, żebym mówiła do Ciebie „misterze”?

Cóś Ci się pokręciło, Uobli. Ja sobie zażyczyłem w języku wykształconych gruntownie ludzi, żebyś, zgodnie z obowiązującą modą, nazywała mnie profesorem, ponieważ się nim czuję. Nie jest to jedyne przekłamanie, jakim się posługujesz, stwierdzając przewrotnie, że „na pierwszym miejscu stawiam urodę”. Ja nic takiego publicznie nie deklarowałem. Aż taki głupi to ja nie jestem i nie wymagam od kobiety niemożliwego. Uroda kobiety liczy się, jak najbardziej się liczy ale jak sama dobrze wiesz, przyroda nas, mężczyzn, nie rozpieszcza. Musimy się zadowalać tym, co mamy. Niechby i urodą.

Zaś co się tyczy znikania, cóż, jest to mocno frustrujące. Do tego stopnia, o Nolubli, że być może któregoś dnia zniknę rozczarowany i zniechęcony. W końcu, ileż razy można od początku zakładać?