Śmieszne , wstydliwe , ale nie tragicznne wpadki na porodówce .

uppppppppppppssssssssssssss

hehe dobre dobre :) ja za niedlugo rodze to moze tez cos skrobne :P:D

mi jeszcze zostały 3 m-ce, ale na pewno coś wywinę i też napiszę... a tymczasem upupupup

:)

opa opa

hopp!! ;)

napiszcie coś dziewczyny na Dzień Mamy :)

Rodzilam z bratowa. Dzwoni do mnie bo akurat miala szkolenie w innym miescie- Rodzisz?? Ja- Nie. Ona- To czekaj o 19 bede. Ok Lezalam sobie na porodowce. Nagle slysze glos pielegnarek na korytarzu- A pani gdzie?? Bratowa- Ja?!! Rodzic przyszlam... Pielegniarki Oczy.-( laska z bratowej) a ona- Z A.P. bede rodzic!!! Pielegniarki- Aha, to ta co sie hihra na cala porodowke, sala nr 3 :P

:) proszę o więcej :)

Będąc w ciąży zaśmiewałam się czytając ten wątek, więc teraz czas się zrewanżować ;) Historia mojego porodu zaczęła się tydzień wcześniej, kiedy to trafiłam na patologię, bo myślałam że rodzę. Skurcze okazały się przepowiadającymi, ale ze względu na 2 cm rozwarcie i prakycznie skróconą szyjkę, już mnie nie wyouścili i kazali czekać na akcję w szpitalu :( Leżałam sobie na tej patologii przez tydzień, jak to poza domem, co chwię mi czegoś brakowało, a to grzałki, a to ręczników papierowych, a to ubrań (torba przewidziana była przy pakowaniu na 3 dni pobytu ;)). Rodzinka więc dowoziła mi wszystkie rzeczy o które prosiłam, i masę rzeczy o które nie prosiłam, ale według nich się przydadzą - zwłaszcza tony jedzenia. CO jakiś czas był fałszywy alarm, bo niby miałam prowokowany poród, ale nic z tego nie wychodziło (przy jednym z takich alarmów mąż dostał nawet w pracy prezent od współpracowników z okazji narodzin maluszka, ale musiał zdementować ten fałszywy alarm :D:D:D) Tak więc sobie siedziałam na tej patologii, biegałam po schodach, czytałam gazety, oczywiście te z cyklu - poród, macierzyństwo, ciąża. ;) W jednej z gazet wpadł mi w oko artykuł opisujący wygląd sali porodowej, poopisywali szczegóły, co w tej sali jest i jednym z nich był dokładny opis łóżka porodowego, zgodnie z którym przy KAZDYM łóżku są po bokach podpórki do rąk, z które kobieta może chwycić jak ma taką potrzebę, np jak prze. Przesiedziałam 6 dni, już myślałam, że nic z tego (a byłam w 38 tyg, ciąży, więc czas miałam). Piątego dnia poszłam na badanie ginekologiczne, był ordynator. Zbadał, pomacał, pocmokał i stwierdził lakonicznie - ta do rodzenia (no odkrywczy to ty nie jesteś, sobie pomyślałam). Dzień się kończył, wieczorny obchód i sztandarowe pytanie - "stolec był"? Pech chciał, że na wszystkie dni pobytu, akurat ten pierwszy był bez stolca ;), więc odpowiadam, zgodnie z prawdą "nie". Zanotowali, poszli. Dzień szósty, szósta rano, wpada położna do sali, pobudziła wszystkie do mierzenia temperatury, zmierzyła i mówi" Pani X (że niby ja!) i pani Y (koleżanka) - do zabiegaowego na lewatywę proszę. Szok, człowiek się jeszcze dobrze nie rozbudził, a tu mu serwują takie fraszki z rana. Myślę sobie - jasny gwint, raz się człowiek nie wys..ł i już lewatywa!!, postanowiłam się już tam do niczego nie przyznawać!! No nic, jak mus, to mus - poszłam, zrobili wlew, ja zrobiłam wylew ;) i po sprawie. Wracam do sali, a tam położna czeka z furą papierów i pyta, czy już się spakowałam. Ja pytam a dokąd??? Na co ona - no na porodówkę dziś pani idzie, wywołujemy. Szok, ogarnęłam wzrokiem te wszystkie rzeczy, które uzbierałam i za telefon do męża. Dzwonię do niego i mówię - ty przyjeźdzaj, bo oni mi każą dziś rodzić, a ja nawet nie dam rady tego majdanu na porodówkę przetransportować. Jak to popakowałam, to wyszła jedna moja podstawowa torba, z którą przyjechałam i ona się nie dopinała, i jakieś 3 wypchane reklamówki klamotów. Salowa już zmieniała pościel na moim łóżku - że niby nie wrócę. Zabrałam więc tylko tą torbę, siaty zostawiłam dziewczynom z sali, żeby przekazły mężowi. Poszłam na porodówkę. Trakt porodowy składał się z 3 sal obok siebie, przechodnich, oddzielonych dużymi drzwiami. Trafiła mi się środkowa sala. Załadowali mnie na łóżko, przyszła położna, przedstawił się, chwilę zagadała ( ja zero skurczów, zastanawiam się co ja tu w ogóle robię). Podłączyła mi kroplówkę z oxy. Leżę sobie na tej sali, kroplówka się sączy, a obok dziewczyna już w ostatniej fazie porodu, drze się jak opętana. Myślę sobie - pierdziele - wypisuję się z tego interesu!!!! Położna kończyła jej poród i zaczynała mój jednocześnie, więc co chwilę wpadała do mnie z rozwianym włosem i wołała - "niech pani nie słucha, niech pani tego nie słucha", - jaaasne, weź tu człowieku nie słuchaj. Oczywiście zaczęłam ryczeć, bo zdałam sobie sprawę, że mnie to nie minie. W końcu tamta urodziła i przynieśli jej dziecko do mojej sali, bo tam było łóżeczko do badania, więc zaczęłam ryczeć bardziej, bo rozczulił mmnie widok dziecka. Przyjechał mąż, a ja pomimo połowy kroplówy skurcze minimalne, nieregularne. Minęły jakieś dwie godziny, przyszła położna i mówi, "oj chyba kochana ty dziś nie urodzisz - nic się nie dzieje, a masz taką super sytuację, szyjka zgładzona, 4 cm rozwarcia". Pyta, czy w razie czego chcę zzo. Mówię - nie, bo jeszcze się wszystko zatrzyma i będą ciąć - to nie bardzo boli, idę na żywca ;) Posadziła mnie na piłce gumowej i kazała kręcić biodrami, żeby rozkręcać akcję. Kręcę, kręcę, mąż siedzi ze stoperem i mierzy co ile skurcz. W pewnym momencie przestałam, bo mocniej zabolało, a ten gadzina do mnie " no kręć,kręć, bo już chyba czas najwyższy, żebyś urodziła" !! Mówię do niego, a sam se kręć, odwal się. Nie minęło 15 min, siedzę na tej piłce, na podkładzie - takim jednorazowym, jak do przewijania niemowląt - i nagle czuję, że leci ze mnie. Myślę sobie - nooo cóż, poród, człowiek nad fizjologią nie panuje, cieszyłam się, że w podkład poszło i mąż nie widził jak się zesikałam :P. No ale za chiwlę mnie oświeciło - WODY!! Mówię do męża - leć po położną, bo wody chyba odeszły. Poleciał i wrócił z nią, zbadała mnie, potwierdziła, że worek pękł i mówi " no to już bez dziecka na rękach stąd nie wyjdziesz dzisiaj", na co mąż " Ito były te wody???, a ja myślałem, że tu będę po kostki stał zalany " (normalnie facet się poczuł rozczarowany!!!). No nic, pytam się położnej która godzina, a ta mówi - 13.05, ja jej na to - do 16 mnie tu nie będzię, obiecuję. SPojrzała na mnie dziwnym wzrokiem, ale się nie odezwała. Chwilę po odejściu wód - jakieś 5 minut zaczęły się takie skurcze, że lądowałam z bólu na orbicie okołoziemskiej, oczywiście pierwsze co, to mówię do mężą " leć ku..a po anestezjologa i migiem mi tu zzo dawać". POleciał do położnej, ta przybiegła, zbadała i mówi - "ojj kochana, za późno, masz 9 cm, nie zdążą nawet dojść na piętro ze znieczuleniem" Mówię - dobra, jak już 9 cm, to damy radę. Na to wszystko wpada mi do sali 3 lekarzy plus ordynator. Akurat szczyt skurczu a szanowny pan ordynator do mnie tekst : " witam, widzę, że pani rodzi, to są lekarze którzy będą odbierać pani poród - pan X, pan Y, pan Z - i przedstawia mi, na szczycie skurczu, tą całą watachę z imienia i nazwiska. Ja nie wiem co on sobie myślał, że ja tam się w konwenanse pojechałam bawić, może i rączkę do ucałowania miałam dać :P No nic, przetrwałam przedstawianie, potem jeszcze dogłębnie mnie uświadamiano, że na zzo jednak za późno (już wcześniej o tym się dowiedziałam), no wersal normalnie!!! A później się zaczęło. Jeden z watachy - głównodowodzący trzymał mnie za rękę (resztką świadomości kojarzyłam, że chyba mu miażdżę dłoń, na skurczu, a facet ma zachwiany instynkt samozachowawczy, więc litościwie puściłam mu dłoń i chwyciłam do zaciskania jedynie jego kciuk. W pewnej chwili, w szoku, nagle przypomniał mi się artykuł o sali porodowej i wzmianka, że łóżko ma mieć podpórki do rąk. Niewiedzieć po co, nagle doszłam do wniosku, że mnie nic nie intersuje, ja muszę koniecznie chwycić się takiej podpórki i koniec. Skurcze co minutę, parte, dziecko nie chciało schodzić w kanale rodnym, a ja tylko mam w myślach te podpórki - muszę się ich chwycić i koniec. Zaczęłam ich szukać, nigdzie nie znalazłam - ekipa patrzy co ja wyprawiam. W pewnym momencie postanowiłam szukać podpórek pod łóżkiem, bo po bokach nie było i dałam w bok nura pod łóżko i zaczęłam je macać od dołu, szukając podpórek. Pech chciał, że akurat upatrzyłam sobie stronę przeciwną, niż stał stojak z kroplówką, więc pociągnęłam to wszystko za sobą. W ostatniech chwili mnie lekarz złapał, i wsadził z powrotem na łóżko. Od tej chwili każdy z ekipy miał swoje zadanie - mąż trzymał mnie za rękę z kroplówką i pilnował, żebym nie wyrwała, drugi lekarz stał z przeciwległej strony i pilnował żebym nie właziła pod łóżko :), inny lekarz trzymał mi nogę, bo przy szukaniu podpórki strasznie nią machałam, a położna odbierała poród. No obrazek musiał być cudowny. W końcu się uspokoiłam, jak młody zaczął wychodzić - urodził się po 14 i zgodnie ze zobowiązaniem o 16 już po mnie śladu nie było na porodówce ;) A to łóżko to był model bez podpórek ;P, i wierz tu gazetom człowieku!!!

ha ha ha haha lena- o malo dziecka nie obudzilam tak rechotalam swietna story- az mi lzy polecialy Szkoda ze ja tu nie mam nic do napisania (ale poprawie sie przy 2 dziecku;))

Lena- o raju, nie mogę wytrzymać :D Ja miałam model z podpórkami, usłyszałam że mam złapać, złapałam... I przy ostatnim skurczu, jak już młody wychodzi- srudentka woła: "ale ona nie ciągnie tych podpórek tylko pcha" :) No nikt nie powiedział żeby ciagnąć :D A wody mi odeszły w domu, mąż mnie przebrał.. a zalane portki z majtkami znalazłam zwinięte w kłębek w szafie 2 tyg. później bo w zdenerwowaniu tam chował...

lena udana babka z Ciebie :D Historynka to miałaś niespodziankę ;

i w góree

t676

w góreee

up :)

Oskara dla tego kto dał pomysł na ten topik :) Mój poród może nie był zbytnio śmieszny, a wtedy w ogóle nie było mi do śmiechu ale jak sobie przypomnę to wszystko teraz to chce mi się śmiać z własnej głupoty :) Wszystkie moje koleżanki miały łatwe porody, wg nich miało to wyglądać tak- skurcze najpierw trochę bolą potem są częstsze i bardziej bolesne a na koniec są skurcze parte, które bolą mniej. Przy nich poprę ze 3 razy i dziecko będzie na świecie. Kiedy odeszły mi wody o 3.30 w nocy nie stresowałam się zbytnio. Umyłam i wymodelowałam włosy, zrobiłam makijaż,dobrałam odpowiednią garderobę ( jakby mi to było do czegokolwiek potrzebne), zrobiłam mężowi kawę i śniadanie. Jadąc do kliniki w której miałam rodzić wyobrażałam sobie tę piękną chwilę narodzin naszego syna. Kiedy poród trwał już 10 godzin a bóle były nie do wytrzymania cały czas miałam w głowie myśl, że jaszcze tylko chwila i będę parła ( wg moich koleżanek to prawie nic nie boli). Jakaż była moja radość jak położna oznajmiła, że jest pełne rozwarcie i mogę przeć. A jakież było moje zwątpienie kiedy zaczęłam przeć a to boli jak cholera :D Jak położna powiedziała-" przyj" to ja do niej z wielkimi pretensjami - " ale mnie to boli !! " Kiedy ona - " już widać główkę" , to ja dalej z pretensją w głosie- " ale kiedy wreszcie wyjdzie !! " He, he ale gdybym nie była taka głupia i nie wierzyła koleżankom to chyba bym przez to nie przeszła :)

będzie troszkę nie na temat i przepraszam wszystkich za to do strzyga Krzyś jest cudowny. Czytałam Twojego bloga. Jesteś na pewno cudowną matką dla niego i Kasi. Trzymam za Was kciuki i czekam na kolejne wpisy. Polecam wszystkim lekturę, która pokazuje bezwarunkową miłość i uczy pokory. http://krzysrabsztyn.blogspot.com/

Mój mąż miał być przy porodzie. Gdy zaczęły się skurcze parte położna poprosiła żeby poszedł dwie sale obok po lekarza, nie zajęło im to więcej niż 5 minut. Jak wrócil z lekarzem okazało się że już po wszystkim :P

U mnie było tak. O 3 w nocy obudziłałam się bo jakoś dziwnie sie poczułam. Pobiegłam do łazienki bo rozwolnienie mnie złapało i okazało sie ze mam skurcze. I tak do 5 rano biegałam do kibelka wienc oczyszczona byłam do porodu na fest. Pare min.po 5:00 skurcze co 5 min. wienc dzwonie po karetke była po 10 min. Panowie bardzo mil zawiozli mnie do szpitala szybciutko pytając się po drodze jak się czuje. Ja twardo bohatersko-że bardzo dobrze że jeszcze czas i nie muszą tak szybko jechać. Jak mnie oddawali na izbie to życzyli szczęśliwego rozwiązania.Położna mnie podłączyła i pyta jak skurcze .Ja na to co 5 mni. a ona patrzy na ktg i że nie możliwe bo tu nic prawie nie wykazuje.Poszła po lekarza . Z 30 mni. czekałam aż mnie zbadał i mówi że 4 cm. i że to jeszcze potrwa min.3-4 godz. No to położna prowadzi mnie do windy a ja co chwila staje z bólu ,ledwo siatke z rzeczam trzymałam. A ona na mnie z taką zdziwioną miną--A jednak często te skurcze!--- Wsiadamy do windy a ona----Jak częstotliwość skurczy sie utrzyma to mi Pani jeszcze w windzie urodzi---Taki żarcik. I wiecie że winda staneła na te słowa my na siebie patrzymy ja już cała w panice ona blada sie zrobiła. Po 3min.-najdłurzszych chyba w moim życiu jednak ruszyła. Jestem na porodówce kłde sie na łżko i nie moge wytrzymać z bólu dre sie jak opentana. Położna do mnie----Niech Pani tak nie krzyczy bo traci siły a to jeszcze potrwa,Oddychać----No to prubuje oddychać ale mi nie idzie . Po jakiś 15 min. Wrzeszcze że dzieciak wychodzi niech dzwoni po lekarza. A ona----Nie krzyczeć oddychać nie wychodzi jeszcze za wcześnie i nie wilno przeć.-----Ja nato że nie pre samo idzie dziecko wychodzi. Spojżała Gały zrobiła jak 5 zł.i za tel. -----Doktorze prosze przyjść zaczeło sie.------O.6:15 synek był na świecie,jak mnie zszywał lekarz to tak sie trzensłam z emocji że musiał zaczekać chwile bo nie był w stanie szyć. Mamusie Lekarze nie wiedzą wszystkiego trzeba słuchać swojego ciala. Ps.Dodam tylko że to był mój 2 poród.

wow, ale szybciutko ci poszło :) ja jak szczęśliwie doczekam i urodzę tą pyzę co mi tak w brzuchu skacze to też się pochwalę :]

upup

upupupupupu.... dziewczyny jestescie boskie!!

upup

upupup podnoszę:)

podnosimy

Up

piszcie coś ludziska...

lena -- jest taka pozna godzina a ja wyje ze smiechu !! dobra z ciebie aparatka - ja podporki mialam :)