piotrus pan w domu...

to co do niego nalezy, ty też nie rób ... i niech bedzie syf ...i co z tego. Kłótnie nic nie dadzą, pomagaja doraźnie a nie o to chodzi ... szkoda twojego zdrowia. PS Zawsze mozesz sie od niego wyprowadzić, moze wtedy zrozumie, ze jednak cos jest nie tak i przemysli ...

Rozumiem powyzsze wypowiedzi. Sa wynikiem rozzalenia i choc jestem tez facetem to przyznaje ze jesli chodzi o sprawy domowe, to facet bardzo czesto ma z tym problem. Zmiana faceta zatem czesto prowadzi do nikad gdyz ten nastepny bedzie mial podobnie o ile inna kobieta nie nauczyla go zycia. Wydaje mi sie, ze jesli kochasz tego wstreciucha to powinnas nad nim popracowac a to oplaci sie z nawiazka. Aby popracowac, nie wystarczy chciec. Przeczytaj cos o procesach uczenia sie etc i wtedy sobie poradzisz.

pozwole sobie wkleic kawalek starej i niedokladnej teori uczenia....prosze nie traktowac tego jako podejscie behawioralne...to tylko przyklad jak to wszystko dziala : Rozdział 1. PodejScia do uczenia się i pamięci (1952a) zawiera liczne, bardzo złożone równania, które mogą być streszczone w następującym równaniu: E=(HxDxK)-I Każdy z symboli zawartych w tym równaniu odzwierciedla ważny konstrukt z teorii Hulla i warto przyjrzeć się im po kolei: E - Potencjal reakcji. Ostatecznym celem teorii Hulla była możliwość przewidzenia czegoś zwanego potencjałem reakcji, który określał prawdopodobieństwo, szybkość i siłę, z jakimi dane zachowanie zostanie wykonane w reakcji na określony bodziec. Sądzono, że organizm jest wyposażony w zestaw potencjalnych reakcji, z których każda ma własną siłę, dążąc do stania się faktycznym zachowaniem organizmu w danej sytuacji. Tak więc przy przechodzeniu przez labirynt szczur może mieć potencjalne reakcje skręcania w lewo, skręcania w prawo i zatrzymywania się, aby się podrapać. Aby określić, która reakcja zajdzie, trzeba znać czynniki kontrolujące - H, D, K i I w równaniu Hulla. H - Sila nawyku. Poprzez przeszłe wzmocnione próby została zbudowana siła asocjacji pomiędzy bodźcem i reakcją. Tak więc teoria Hulla przyjmowała prawo efektu Thorndike\'a, zakładając, że wzmocnienie jest niezbędne dla uczenia się. D - Popęd. Według Hulla zachowanie nie jest wyłącznie funkcją siły nawyku, jak to ma miejsce w prawie efektu Thorndike\'a. Szczur nasycony po wielu wzmacniających doświadczeńiach nie będzie pokonywał labiryntu w celu zdobycia pokarmu. Hull sądził, że stan popędowy organizmu ma wpływ energetyzujący na nawyki. Gdyby popęd miał wartość zerową, żadna siła nawyku nie wywołałaby zachowania. Zauważmy, że w tym równaniu popęd i siła nawyku są przez siebie mnożone. K - Motywacja pobudkowa. Siła nawyku i popęd nie są jeszcze wystarczające dla wywołania zachowania. Szczur wyćwiczony w pokonywaniu labiryntu dla zdobycia pokarmu, szybko przestałby biegać, niezależnie od tego, jak dobrze zna drogę czy jak jest głodny, gdyby usunięto pokarm. Gdyby ilość pokarmu uległa zmniejszeniu, wykonanie pogorszyłoby się; gdyby uległa zwiększeniu, wykonanie poprawiłoby się. Motywacja była traktowana jako miara ilości i odroczenia nagrody. Zauważmy, że również związek motywacji z potencjałem reakcji polega na mnożeniu. I - Hamowanie. Hamowanie odzwierciedla zarówno zmęczenie, jak i rezultat prób wygasania, w których nie było dostarczane wzmocnienie. Odnosi się ono do aktywnego znoszenia zachowania, którego można by się w przeciwnym przypadku spodziewać. Pojęcie hamowania pochodzi od Pawłowa i nadal odgrywa ważną rolę w teoriach uczenia się. W równaniu Hulla jest odejmowane od efektów innych czynników.