Kto tutaj nie boi sie samotnosci..?

dlatego tamte słowa są prawdą.... to co wyżej napisałam... ktoś kto mówi, że jest samotny, tak naprawdę nie mus być, a człowiek, który pozornie posiada obok siebie dużo osób, jest samotny... Ważne żeby wśród tych ludzi była choć 1 osoba która go zrozumie... Co mi po tym, że powiem ze mam 5 przyjaciół, 25 znajomych, rodzine, chłopaka, jeżeli nikt mnie nie rozumie? ( to był przykład poodbny na mnie, co nie znaczy że tak jest)

Jestem jedynaczka, moja matka nie zyje, z ojcem zawsze byłam na duzy dystans. Z równieśnikami nigdy mi sie nie układalo. Mam prawie 40 lat i zawsze bylam sama, z wyjatkiem 4-letniego zwiazku. Jestem sama bo jestem inna i chociaz mam bardzo dobre takie codzienne relacje z ludzmi, z nikim tak naprawde nie czuje wiezi. Choc bardzo bym chciala. Ale ja jestem chyba Obcy - inny gatunek. Na co dzień mam bardzo duzo kontaktów z ludzmi, poza praca - jestem sama. Sama w swieta (jakas rodzina jest ale zle sie z nia czuje), sama w wakacje, sama w weekendy. Przyzwyczaiłam juz tez chyba i do tego stopnia, ze wcale nie łatwo byloby mi sie przestawic na tryb "z kims". Boje sie samotnosci jesli przyjdzie choroba, boje sie starosci. Z drugiej strony moze to lepiej niz liczyc na innych.

A ja inaczej. Mam cudownych rodzicow i sa wszystkim, co mam. Poza uczelnia i tancem nie ma nic. Znajomi tylko z uczelni, po utzymujemy znikome kontakty. Nie mam zadnych znajomych, do kogo sie odezwac, z nikim spotkac i pogadac. Jest piatkowy wieczor, a ja pije..sama!

samotność -- moje marzenie! zaginą ć się. faberlic fajnie piszesz, masz bloga ntt? tj na tamten temat :)