moje dziecko kradnie...

ma wielu kolegow i kolezanki jest ogolnie lubiany choc woli starsze towarzystwo... sasiedzi starsi o kilka lat bardziej mu imponuja niz rowiesnicy kiedys normalnie dostawal 5 i 4 dzis jest to rzadkoscia :/ jak na razie to kradnie tylko w domu i tylko pieniadze i to duze sumy jak na takiego malucha, dzis wyniosl z domu 100 zl :/ o kradziezy poza domem jak na razie nie wiem :( oby m sie nigdy nie dowidziala :(

taaa...no to w zasadzie problem rozwiązany. skoro on tkwi sobie w starszym towarzystwie (pewnie 3, 4 lata starszym co najmniej), to chce byc taki, jak te "autorytety", zwlaszcza ze czesto nie ma w domu osoby ojca (praca, tak jak mowilas) nie zwalalabym calej winy na towarzystwo (ktore prawdopodobnie jawnie juz ma postawe buntownicza), ale mysle, ze to wazny czynnik. psycholog wie?

rozmawialas z nim, po co mu tyle pieniadzy?

tylko dobry jak to jest że bachor ci 100 zł wynosi? chybabym rozniosła gnoja :O chowaj i już

tez prawda. dziecko nie powinno wiedziec, gdzie sa w domu pieniadze

zaraz po tym jak zorientowalam sie ze nie mam w portfelu tej sumy pojechalam za nim do szkoly zdarzylam zabrac polowe reszte wydal na pierdoly... lizaki gumy itd... :/ zastanawiam se tylko czemu to wyglada tak jakby w domu tego nie mail a jest przeciwnie :(

opowiadasz androny TO NEDZNA PROWOKACJA

pewnie chcial zaimponowac, ze moze sobie pozwolic :/

A na pewno nikt nie wymusza na nim tych pieniedzy?

to nie jest zadna prowokacja!!! do tej pory wydawalo mi sie to naprawde przesada chowac pieniadze we wlasnym domu... ale chyba bede musiala to zrobic...

no wlasnie, mialam o to zapytac, ubieglas mnie. ale jego postawa w domu raczej o tym nie swiadczy.

do polianja o tym nie pomyslalam ale coz... skad mialby dzis pieniadze na te wszystkie pierdoly co sobie kupil w szkole ode mnie nie dostaje... od ojca tez nie :(

skoro nie dostaje kieszonkowego, to moze tak jak napisalam, chcial zaimponowac, ze tez ma

ok, ja musze zmykac, moze wpadne znow za jakies 2-3 godzinki :)

dzieki za wsparcie kobitki... :( moze sprobuje jakis malych zmian... :(

sluchaj dla mnie to jest nie do pomyslenia zeby nie moc sobie poradzic z 11 latkiem. mi sie wydaje ze jemu najzwyczjniej brakuje ojcowskiej reki.jakby dostal porzadne smary za takie postepowanie to szybciutko by mu przeszlo.

Też mam dziecko z problemami. Właściwie od urodzenia były z nim problemy. Ciągle się darł, wszystko było nie tak - trudno przypomnieć sobie miłe chwile z jego dzieciństwa, bo było ich niewiele. My chodziliśmy wściekli, bo rujnował nam całe dnie. Poszedł do szkoły w szkole jest jako tako, ale też bywa różnie. Gdy Tomek miał 4 lata urodziłam 3 dziecko. Kuba był i jest grzeczny, spokojny - anioł. Wszyscy się do niego uśmiechają tulą. Teraz Kuba ma 6 lat a Tomek 10. Wiesz czego brakuje Tomkowi - miłości bezinteresownej, on jej nie miał jak był malutki, bo ciągle się darł i myśmy już nie mieli siły do niego ani cierpliwości. On uwielbia dostawać małe zadania do wykonania, które zrobi dobrze. to są drobiazgi, podaj łyżkę, wyjdź z psem , wlóż talerz do zlewu. Wiadomo, że tego nie sknoci a ja mu podziękuję i uśmiechnę się. Poza tym uwielbia wychodzić gdzieś tylko ze mną. Nie może być to oczywiście nagrodą za coś, bo należy się jak psu zupa. Zrób pierwszy krok - uśmiechnij się do niego mimo wszystko. Zaufaj, daj 2 złote i poproś z uśmiechem na twarzy, żeby poszedł po chleb. Jak mama się śmieje to dziecko czuje się bezpieczniej to tyle moich chaotycznych wywodów

do pomarszczonej nie chcę cię martwić ale w mojej dalszej rodzinie był przypadek 10 latka identycznie zachowującego się jak twój syn. Nie pomógł sztab psychologów, nikt i nic a toletrowanie tego doprowadzi ze za kilka lat zajmie się rabunkami a może i zabijanie ludzi.Takie sa fakty, takie dziecko to patologia sama w sobie i nie wiadomo dlaczego tak to jest. Moi znajomi po prostu oddali dziecialka do domu dziecka:)i już, nie było naprawdę na niego sposobu, telewizor wyniósł z domu nawet.

ufliczek ty juz jak cos powiesz to czlowiek sam nie wie czy ma sie smiac czy plakac :O

do domu dziecka?? :/ moj boze :(((( przeciez to by byla totalna porazka... nigdy w zyciu!!

nie mówię żeby oddać całkiem, znajomi dogadali się z domem dziecka, i zamknęli go tam na miesiąc, potem to było inne dziecko.

mam wrażenie, że z problemem jesteś sama. Twój mąż musi podjąć zdecydowane kroki.Musicie zgodnie z mężem podjąć zdecydowane kroki w stosunku do syna.On ma dopiero 11 lat.Pieniądze rzeczywiście musisz chować.Moja propozycja jest brutalna:musisz podjąć strategię,która syna zaboli.Podam przykład z własnego doświadczenia:mój syn też kradł (miał wtedy 16 lat).Przeróżne próby z mojej strony nie dawały rezultatu. Kiedyś w odruch u desperacji zostawiłam go na cały dzień tylko z dostępem do margaryny i chleba.dla niego to był szok Po powrocie powiedziałam mu, że jeśli chce, żeby tak dalej było w domu-niech kradnie. Poza tym przestałam okazywać mu serce.Itego mu najbardziej brakowało.

To moze zmien psychologa, jezeli z dzieckiem sa takie problemy, to psycholog powinien brac pod uwage Twoje stamowisko, a nie tylko, to co dziecko samo chce mu pokazac.

wyglada to mi na zaburzenia zachowania - ODD, jesli Cie stać mozesz isc do Centrum CBT (gdzie mieszkasz?), lub zmienic psychologa lub isc do psychiatry...ciekawe jakie testy robil twojemu synkowi ten psycholog

nie ODD tylko CD :) ODD to zachowania opozycyjno-buntownicze

Jak morzna sie dogadać domem dziecka , może jakaś placówka

może powinien dostawać kieszonkowe albo mieć jakieś rzeczy do zrobienia za pieniądze, zapytałaś dlaczego tak zrobił? dużo z nim rozmawiaj i spędzajcie czas na robieniu różnych rzeczy razem, tak by miał jak najmniej styczności ze starszym towarzystwem....może zapisz np na karate

to już próbowała i nic ja mam dwoje takich dzieci jeden 14lat,drugi12lat

wieku kradlam ;) Nie wiem dlaczego! Wyrosnie z tego :D

moze nie ma sie z czego spowiadac? :D