Zawsze starałam sie innych wspierać znajomych

problem=nowa sytuacja, w ktorej nie mamy gotowego rozwiazania (jak postepowac) nabytego na skutek poprzednich doswiadczen male skrzywienie moje :)

sztkownica - polemizowalabym :)

miałam to szczęście spotkać prawdziwą przyjaźń w życiu za co jestem losowi bardzo wdzięczna. Przyjaźń nie polega na tym, żeby wszystko o sobie wiedzieć, żeby często się spotykać i zawsze się rozumieć. Moja przyjaźń zaczęła się w piaskownicy to osoba, która jest moją bratnią duszą, tyle lat, tyle wspomień, tyle wzruszeń. Przyjaźń trwa nawet jak się nie ma kontaktu, oddalamy się od siebie, tracimy kontakt, ale zawsze znajdziemy się kiedyjesteśmy sobie potrzebne. Nidgy nie mam jej nic za złe ona mi też, widzę, że też ma wady jak każdy ale akceptuje ją taką jaka jest i nawzajem. Więc zastanów się czy ty też kogoś takiego masz, może wystarczy jak poprosisz o pomoc a ten ktoś nie odmówi, czasmi poprostu nie wiemy, że komuś obok nas jest źle. Moja przyjaciółka kiedy wyszła za mąż zupełnie się ode mnie oddaliła, wyjechała, utraciłyśmy kontakt. Po kilku latach się odezwała, kiedy potrzebowała pomocy bo wiedziała, ża ja na pewno jej pomogę. A ja? Nie pytałam gdzie była przez te lata, nie pytałam czemu się nie odzywała, po prostu pomogłam bo tego potrzebowała i wiem, że gdybym to ja potrzebowała pomocy też by mi się tak odwdzięczyła.

przyjaźń to coś więcej - fajnie :)

w moim problemie nie mozna pomoć, ale mozna być i wspierać. A jesli chodzi o wracanie złych rzeczy - nie wiesz O czym piszesz:O

a czemu jestes smutna chcesz, zeby ci pomoc.a nie piszesz co nabroiłas!!

smutna - pobylabym jeszcze, ale musze zmykac. wiec na pozegnanie dla ciebie:)

ja na pweno juz nie pomoge mojej peseudo przyjaciółce- to już wiem. Ja Zawsze byłam u jej boku, nawet w nocy mogła na mnie liczyć, czego nie moge powiedziec o niej.

raczej chciałam powiedzieć otym, ze na znajomych i kolezankach w naprawde poważnym sprawach nie można polegać.

Zgadzam sie mialam przyjaciolke poznalysmy sie w liceum wszedzie razem wszystko razem wszystko o sobie wiedzialysmy rozwiazywalysmy nasze problemy ale to bylo jeszcze dziecinne na poziomie lizeum potem razem poszlysmy na studia ona poznala faceta ja poznalam faceta mimo iz nasze kontakty sie oslabily nadal sie przyjaznilysmy dopoki nie spotkal mnie problem z ktorym borykalam sie ok roku u psychologa poczatkowo ukrywalam to przed innymi nawet przed przyjaciolka w koncu nie wytrzymalam i musialam sie komus zwierzyc wybralam ja a ona na to wiecie co? wysluchala owszem ale za chwile zaczela mi opowiadac ze ona tak nie ma ona jest bardzo sczezsliwa i ze mi wspolczuje i cieszy sie ze jej to nie spotkalo zwatpilam wtedy

Teraz jestesmy znajomymi ktore spotykaja sie raz na 0,5 roku a rozmowa konczy sie na zdawkowym co u Ciebie slychac? ok Ladna pogoda i takie tam

Ogolnie mam duzo znajomych kolezanek blizszych i dalszych ale wlasciwie takiej prawdziwej przyjaciolki na ktora wiem ze moge liczyc chyba nie mam

własnie o to mi chodzi. Doskonale Cie rozumiem.I to nie jest tak że siedze cicho i nic nie mówie o problemie. Mówie, ale ....no własnie.....:O

Ja niestety albo stety jestem taka osoba ze nawet jesli ktoras z moich blizszych kolezanek prosi mnie o pomoc daje z siebie wszystko i w miare mozliwosci pomagam, jednak czasem czuje sie wykorzystana i nie czuje zeby to dzialalo w druga strone

tak o to mi chodzi. ja sie czuje maksymalnie wykorzystana. I od dzisaj nie bede juz tak pomagała. Koniec z tym.

Tez juz sobie to wielokrotnie obiecalam ale jak mnie ktos o pomoc prosi to nie potrafie obojetnie przejsc

smutna dzisiaj chyba wiem kim jestes..ale przypomnij sobie jak ja Tobie tez pomagałam..