Jest ktoś z Kostrzyna nad odrą?

Jak widzisz debili nie brakuje

No niestety takie sa konsekwencje, gdzy dzieciaki neostrady piszą na forach :/

no bo twój mózg juz zerżneły mole :p

chapie dzide miejscowym menelom na dworcu w cieszynie za lyk wina marki wino

a moze olejmy i piszmy ;)

smaruja watrobe wazelina technniczna za pomoca wyciora do butelek , czy to normalne ?

Dokładnie, w końcu komus sie znudzi :]

mam rozjebany odbyt

Odbytnica (rectum z łac. rectum intestinum, jelito proste, prostnica) - końcowa część jelita grubego kręgowców; w niej gromadzi się kał przed jego wydaleniem przez odbyt. U większości kręgowców odbytnica tworzy tzw. kloakę, do której odprowadzany jest zarówno kał, jak mocz i gamety. U ssaków łożyskowych odbytnica jest oddzielona od ujścia układu moczowego i rozrodczego, w związku z czym gromadzi się w niej jedynie kał.

Ani to śmieszne ani normalne :/ ŻAŁOSNEEEEEEEE

No debil poprostu debil a podszyw sobie daruj ułomie

ja sie przyłączam, grzesio? grzesio? czyżby łaskarze.....????

Kiła Z Wikipedii Skocz do: nawigacji, szukaj Kiła (lues, syphilis) ICD-10: A50-A53 A50-A53.0 {{{X.0}}} A50-A53.1 {{{X.1}}} A50-A53.2 {{{X.2}}} A50-A53.3 {{{X.3}}} A50-A53.4 {{{X.4}}} A50-A53.5 {{{X.5}}} A50-A53.6 {{{X.6}}} A50-A53.7 {{{X.7}}} A50-A53.8 {{{X.8}}} A50-A53.9 {{{X.9}}} Krętki blade Krętki blade Kiła (łac. lues, syphilis) - choroba zakaźna przenoszona drogą płciową (weneryczna), wywoływana przez bakterię – krętka bladego (Treponema pallidum ssp. pallidum). Po raz pierwszy epidemia pojawiła się w Europie podczas wojny o Neapol w 1494 i szybko rozprzestrzeniła się na inne kraje. Pochodzenie tej choroby jest nieznane. Istnieje teoria, iż chorobę przywieziono do Barcelony po drugiej wyprawie Kolumba, podczas której masowo gwałcono kobiety indiańskie. Choroba istniała w łagodnej formie w Ameryce przed przybyciem Kolumba. Istnieją jednak przypuszczenia na temat wcześniejszego występowania tej choroby w Europie (także na terenach dzisiejszej Polski - czego przesłanką może być jedna z postaci w ołtarzu Wita Stwosza w Krakowie, wyrzeźbiona z charakterystycznym dla kiły nosem siodełkowatym). Zakażenie kiłą jest wynikiem stosunku pochwowego, analnego lub oralnego z osobą zakażoną. Narażone są również osoby zdrowe przez pocałunek z osobą zakażoną, u której zmiany kiłowe są obecne w gardle. Każde uszkodzenie skóry u osoby zdrowej naraża ją na ryzyko podczas intymnego kontaktu z osobą zakażoną. Nieleczona prowadzi do uszkodzenia układu nerwowego, utraty wzroku, choroby psychicznej, choroby serca, kości, stawów i wątroby. Skutkiem nieleczonej kiły może być również w dłuższym okresie śmierć. Ponadto kiła przenosi się z krwią matki na płód. Zakażony płód może umrzeć w łonie matki lub urodzić się z poważnymi wadami. Spis treści * 1 Historia o 1.1 Dawne nazwy * 2 Podział o 2.1 Kiła wczesna (luec recens) + 2.1.1 Kiła I-rzędowa (kiła pierwszego okresu) # 2.1.1.1 Nietypowy objaw pierwotny # 2.1.1.2 Powikłania kiły I-rzędowej + 2.1.2 Kiła II-rzędowa + 2.1.3 Kiła utajona wczesna (lues latens recens) o 2.2 Kiła późna (lues tarda) + 2.2.1 Kiła utajona późna + 2.2.2 Kiła III-rzędowa - kiła objawowa # 2.2.2.1 Kiła późna # 2.2.2.2 Bezobjawowa kiła układu nerwowego # 2.2.2.3 Objawowa kiła układu nerwowego # 2.2.2.4 Kiła sercowo-naczyniowa # 2.2.2.5 Łagodna kiła trzeciorzędowa (kilak) * 3 Kiła wrodzona * 4 Diagnostyka * 5 Profilaktyka * 6 Leczenie * 7 Zobacz też * 8 Bibliografia Historia do napisania Dawne nazwy Syfilis, choroba francuska (w Rosji "choroba polska"), franca, choroba dworska, choroba sekretna, choroba hiszpańska, przymiot, przepuklina, pudendagra, pani franca, świerzba, dziki świerzb, syf, weneria, katar kanalicowy, ospa miłosna, niemoc kurewników i cudzołozników. Podział Kiła wczesna (luec recens) Trwa do 2 lat od momentu zakażenia. Kiła I-rzędowa (kiła pierwszego okresu) Wrzód twardy, pierwotny objaw kiły na palcu Wrzód twardy, pierwotny objaw kiły na palcu * I – okres kiły pierwotnej z wytworzeniem objawu pierwotnego. Wyróżnia się w nim: o kiłę surowiczoujemną - do 6 tygodnia o kiłę surowiczododatnią - 6-9 tydzień Krętek blady wnika do organizmu przez nienaruszoną błonę śluzową lub niewielkie uszkodzenia skóry. W ciągu kilku godzin powoduje uogólnioną bakteriemię. Pierwszym objawem choroby jest pojawienie się niebolesnej zmiany pierwotnej (affectio primaria), której często towarzyszy powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Pojawia się ona średnio około 3 tygodnie od wniknięcia patogenu i utrzymuje się około 2 do 6 tygodni. Następnie goi się samoistnie w ciągu 3-4 tygodni. Typowa zmiana pierwotna powstaje jako bezbolesna grudka, która w krótkim czasie ulega owrzodzeniu, z charakterystycznym podminowaniem jej brzegów. Daje jej to charakterystyczną konsystencję chrząstki i stąd nazwa wrzód twardy (łac. ulcus durum), inaczej wrzód Huntera (ulcus Hunteri), owrzodzenie pierwotne (sclerosis initialis). U heteroseksualnych mężczyzn najczęściej zlokalizowana jest na członku, natomiast u homoseksualistów najczęstszymi lokalizacjami są kanał odbytu, odbytnica, jama ustna. Natomiast u kobiet najczęstszym miejscem występowania zmiany pierwotnej jest szyjka macicy i wargi sromowe. Z uwagi na tę lokalizację zmian zostaje często przeoczona. Dodatkowo należy dodać, że w obecnych czasach zmiana pierwotna często ma nietypowy wygląd (częste stosowanie antybiotyków). Zmiana ta najczęściej wymaga różnicowania z zakażeniem wirusem opryszczki, wrzodem miękkim oraz zakażonymi zmianami urazowymi. W ciągu tygodnia do objawów owrzodzenia dołącza się powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Są one twarde, niebolesne i nie wykazują tendencji do ropienia. Dotyczy najczęściej okolicznych węzłów chłonnych i jest obustronne. Powiększenie to może utrzymywać się przez wiele miesięcy. Nietypowy objaw pierwotny Tylko 20% zmian ma postać typowego objawu pierwotnego, do innych postaci należą: * mnogie objawy pierwotne * postać współistniejąca z opryszczką * objaw pierwotny opryszczkopodobny * zapalenie kiłowe żołędzi (balanitis primaria syphilitica) * kiłowe zapalenie sromu i pochwy (vulvovaginitis primaria syhilitica) * postać poronna - objaw karłowaty -bardzo mały * postać olbrzymia - >2 cm * postać nietypowa - np. na palcu, odbycie, brodawkach sutkowych, błonie śluzowej jamy ustnej * postać szczelinowata * objaw pierwotny żrący * postać zgorzelinowa * dodatkowe zakażenie - stan zapalny, bolesność, obrzęk Powikłania kiły I-rzędowej * stulejka * załupek * obrzęk stwardniały - u kobiet i mężczyzn * wtórne zakażenie Kiła II-rzędowa Typowa prezentacja wysypki w kile wtórnej na dłoniowej powierzchni rąk oraz zazwyczaj na podeszwach stóp. Typowa prezentacja wysypki w kile wtórnej na dłoniowej powierzchni rąk oraz zazwyczaj na podeszwach stóp. * II – okres kiły wtórnej z pojawieniem się charakterystycznej osutki kiłowej (skórnej – exanthema i błon śluzowych – enanthema). Wyróżnia się w nim: o II-rzędową kiłę wczesną (lues recens) - 9-15 tydzień o II-rzędową kiłę nawrotową (lues recidivans) - po 15 tygodniach Niestałym objawem tego okresu kiły jest umiejscowiona lub uogólniona wysypka śluzowo-skórna lub bezbolesne uogólnione powiększenie węzłów chłonnych. U około 15% z objawami kiły drugorzędowej stwierdza się jeszcze obecność zmiany pierwotnej. Zmiany skórne mają charakter plamkowy (lues maculosa), grudkowy (lues papulosa), grudkowo-łuskowy lub rzadziej krostkowy (lues pustulosa). Wysypka może mieć bardzo niewielkie nasilenie, tak, że u 25% chorych nie obserwuje się zmian dermatologicznych. Zmiany skórne mają początkowo wygląd blado-czerwonych lub różowych nieswędzących plamek o średnicy 5-10 milimetrów. Zlokalizowane są na tułowiu oraz bliższych odcinkach kończyn. Po kilku tygodniach pojawiają się także czerwone zmiany grudkowe, które mogą wystąpić na całym ciele, ale najczęściej pojawiają się na dłoniach i stopach oraz twarzy i owłosionej skórze głowy. Często ulegają martwicy, co nadaje im wygląd krost. W wilgotnych częściach ciała (okolice odbytu, sromu, worka mosznowego, wewnętrznej powierzchni ud, pod piersiami grudki z czasem mogą się powiększać ulegając powierzchownej erozji. Prowadzi to to powstania szarawo-białych, szerokich u podstawy i wilgotnej powierzchni zmian zwanych kłykcinami płaskimi (condylomata lata). Wydzielina tych zmian jest wysoce zakaźna. Zmianom skórnym towarzyszą objawy ogólne, które mogą występować równolegle lub je wyprzedzać. Należą do nich: bóle gardła (5-30% chorych), gorączka (5--8%), utrata masy ciała (2-20%), złe samopoczucie (25%), utrata łaknienia (2-10%), ból głowy (10%), podrażnienie opon mózgowych (5%) lub ich zapalenie (1-2%). Brak leczenia w tym okresie doprowadza do powstania objawów kiły późnej zwanej też trzeciorzędową lub też wystąpienie kiły utajonej. Kiła utajona wczesna (lues latens recens) Kiłą utajoną wczesną określa się: * okres 2 lat od początku zakażenia, w którym nie obserwuje się objawów klinicznych lub * okresy bezobjawowe kiły wczesnej występujące pomiędzy okresami objawowymi. Kiła późna (lues tarda) Rozpoczyna się po 2 latach od zakażenia. Kiła utajona późna Kiłę utajoną rozpoznajemy w przypadku stwierdzenia dodatnich wyników klasycznych testów reaginowych oraz swoistego testu przeciwkrętkowego, przy braku zmian w płynie mózgowo-rdzeniowym oraz braku innych objawów klinicznych kiły. Rozpoznanie to możemy podejrzewać w przypadku wystąpienia danych z wywiadu sugerujących przebycie kiły pierwszo- lub drugorzędowej, oraz u matek, które urodziły dziecko z kiłą wrodzoną. Rozróżniamy kiłę utajoną wczesną do okresu 1 roku po zakażeniu, oraz kiłę utajoną późną powyżej tego okresu. W okresie kiły utajonej możliwe jest zarażenie płodu, jak również opisywano przypadki zakażenia w wyniku transfuzji krwi. W przeszłości uważano, że kiła utajona może ulec samoistnemu wyleczeniu, jednakże wprowadzenia nowoczesnych metod diagnostycznych, że zniknięcie przeciwciał z krwioobiegu nie występuje. Jednakże u około 70% pacjentów z nieleczoną kiłą utajoną nigdy nie dochodzi do wystąpienia objawów kiły późnej. Kiła III-rzędowa - kiła objawowa * III – okres kiły późnej występujący po kilku latach od zakażenia. Przebieg w tym okresie często jest utajony, a na skórze występują zmiany guzkowate (kilaki). Kiła późna W zależności od głównej lokalizacji procesu chorobowego rozróżnia się następujące postaci: * bezobjawowa kiła układu nerwowego (lues nervosa asymptomatica) * objawowa kiła układu nerwowego * kiła sercowo-naczyniowa (lues cardiovascularis) * łagodna kiła trzeciorzędowa (kilaki, gummata). Bezobjawowa kiła układu nerwowego Do zakażenia układu nerwowego dochodzi we wczesnych okresach choroby, zwykle w ciągu pierwszych tygodni od zakażenia. Rozpoznanie tej postaci kiły stawia się u ludzi, u których nie stwierdzono już objawów kiły pierwszorzędowej ani drugorzędowej, bez żadnych objawów neurologicznych, u których stwierdza się jednak zmiany obrazu płynu mózgowo-rdzeniowego. Objawowa kiła układu nerwowego Może przybierać trzy główne postacie kliniczne: kiły oponowej, oponowo-naczyniowej, i kiły mózgowej (miąższowej). Wyróżnienie tych postaci jest jednak często trudne, gdyż częste jest występowanie postaci mieszanych. Okresy pomiędzy zakażeniem a wystąpieniem objawów w przypadku kiły układu nerwowego przedstawia się następująco: * kilka miesięcy do 1 roku – kiła oponowa przebiegająca w postaci ostrego kiłowego zapalenia opon mózgowych (meningitis luetica acuta) * średnio około 7 lat – kiła oponowo-naczyniowa mózgu i rdzenia (lues meningovascularis cerebri et medullae spinalis) * średnio około 20 lat – porażenie postępujące (paralysis progressiva) * średnio około 25 lat – wiąd rdzenia (tabes dorsalis). Kiła oponowa może dotyczyć zarówno mózgu jak i rdzenia kręgowego. Pierwszymi obserwowanymi objawami są bóle głowy, nudności, wymioty, sztywność karku, porażenia nerwów czaszkowych, drgawki, zaburzenia psychiczne. W przebiegu kiły oponowo-naczyniowej dochodzi dodatkowo do rozlanego zapalenia naczyń, w przebiegu którego pojawiają się objawy ogniskowe, z najbardziej charakterystycznym dla kiły udarem w obszarze tętnicy środkowej mózgu u osoby w młodym wieku. Objawami kiły miąższowej, która występuje w przypadku rozsianego uszkodzenia mózgu są zmiany osobowości, zaburzenia nastroju i intelektu, upośledzenie pamięci krótkotrwałej, zaburzenia mowy, orientacji oraz omamy i urojenia. Z charakterystycznych objawów neurologicznych należy wymienić objaw Argylla Robertsona polegający na występowaniu wąskiej, nieregularnej źrenicy o zachowanej reakcji na akomodację i braku reakcji na światło. Kiła sercowo-naczyniowa Objawy sercowo-naczyniowe w przebiegu kiły związane są z zajęciem vasa vasorum, naczyń odżywiających ściany dużych tętni. W wyniku tego procesu dochodzi do martwicy błony środkowej tętnicy i rozpadu tkanki elastycznej ściany tętnicy. Predysponowane do tego jest zwłaszcza okolice łuku aorty, co daje obraz kiłowego zapalenia aorty, zwężenia ujść tętnic wieńcowych, niedomykalności aortalnej lub powstania tętniaka łuku aorty. W każdym okresie kiły może wystąpić endarteritis obliterans. Łagodna kiła trzeciorzędowa (kilak) Kilaki mogą występować jako zmiany gromadne i dotyczyć wielu narządów, jednakże najczęściej są zmianami pojedynczymi o wymiarach od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Najczęściej dotyczą układu skóry i układu szkieletowego, śluzówek jamy ustnej i górnych dróg oddechowych, żołądka i wątroby. Mogą jednakże występować w każdym innym miejscu organizmu. W obrębie skóry przyjmują wygląd zmian guzowatych, układających się w charakterystyczne kręgi lub łuki z ogniskami hiperpigmetacji na obwodzie. Należy je różnicować ze zmianami skórnymi w przebiegu chorób ziarniakowych, takich jak gruźlica, trąd i sarkoidoza. W obrębie układu szkieletowego najczęściej dotyczą kości długich. Kiła wrodzona Zobacz więcej w osobnym artykule: Kiła wrodzona. Kiła wrodzona (Lues congenita) ICD-10: A50 A50.0 Kiła wrodzona wczesna objawowa A50.1 Kiła wrodzona wczesna utajona A50.2 Kiła wrodzona wczesna, nie określona A50.3 Kiłowa wrodzona późna okulopatia A50.4 Kiła późna układu nerwowego [kiła układu nerwowego wieku młodzieńczego] A50.5 Inne postacie kiły wrodzonej późnej objawowej A50.6 Kiła wrodzona późna utajona A50.7 Kiła wrodzona późna, nie określona A50.8 {{{X.8}}} A50.9 Kiła wrodzona, nie określona Wyróżnia się też kiłę wrodzoną, gdy do zakażenia dochodzi w życiu płodowym od chorej matki (po 5 miesiącu od zapłodnienia, gdy bariera łożyskowa ulega osłabieniu i gdy już istnieje posocznica w ciele matki – czyli 2-3 lata od zakażenia). Niekiedy w tych przypadkach kiła prowadzi do śmierci płodu i poronienia lub urodzenia martwego płodu. W przypadku żywych urodzeń możemy mieć do czynienia z kiłą wrodzoną wczesną (lues congenita recens) i późną (lues congenita tarda). W kile wczesnej występują następujące objawy: * nos siodełkowaty (nasus sellatus) – w wyniku uszkodzenia części kostnych (lemiesza i kości nosowych) * zapalenie kostno-chrzęstne (osteochondritis) * zajady (rhagades) – linijne pęknięcia w kącikach ust * sapka (coryza) * plamki kiłowe (lues maculosa) * grudki kiłowe (lues papulosa) * pęcherze kiłowe (lues pemphigosa) * osutka kiłowa (exanthema) * marskość wątroby * kilaki prosowate (gummata miliaria) * w grasicy ropień Dubois (abscessus Dubois) * zapalenie białe płuc (pneumonia alba) * wytwórcze zapalenie śródmiąższowe w różnych narządach (nerki, serce, nadnercza, trzustka, śledziona). Dla kiły późnej charakterystyczne są takie objawy jak: * triada Hutchinsona (zęby Hutchinsona, głuchota błędnikowa (surditas), zapalenie miąższowe rogówki (keratitis parenhymatosa) prowadzące do bielma (leukoma)) * szablaste podudzia * czaszka kwadratowa (caput quadratum) * kiłowe zapalenie okostnej (periostitis luetica) * kiłowe przewlekłe zapalenie opon miękkich (neurosyphilis meningovascularis) * zanik nerwu II * uszkodzenie nerwu VIII * pogrubienie nasad przymostkowych obojczyka (objaw Higoumenakisa) * blizny Parrota (cicatrices Parroti) Diagnostyka Zakażenie prowadzi do powstania dwóch typów przeciwciał: * skierowanych przeciwko lipidowym składnikom bakterii tzw. przeciwciał reaginowych * przeciwciałom swoiście przeciw Treponema pallidum. Pierwszy typ reakcji powstaje również w przebiegu innych zakażeń krętkami, jak również fałszywie dodatnio może wystąpić w wielu chorobach zwłaszcza autoimmunologicznych. Wykonywane w praktyce testy nieswoiste (reaginowe) to * VDRL mikroskopowy test kłaczkowania według Veneral Disease Research Laboratory. * USR makroskopowy test kłaczkowania z nieogrzewaną surowicą Unheated Serum Reagin Natomiast najczęstszymi testami swoistymi z antygenami krętków są: * FTA-ABS- test immunofluoroscencji krętków w modyfikacji absorpcyjnej Fluoroscent Treponemal Antibody absorbent test * TPHA- test hemaglutynacji T.pallidum hemagglutination assay. Zastosowanie powyższych testów ma 3 główne implikacje kliniczne 1. badania przesiewowe (VDRL lub USR) 2. ilościowa ocena miana przeciwciał reaginowych do oszacowania aktywności choroby lub monitorowanie odpowiedzi na leczenie (VDRL) 3. potwierdzenie rozpoznania kiły u chorych z dodatnim wynikiem testu reaginowego, u którego występują bądź nie pojawiają się typowe objawy choroby (FTA-ABS lub TPHA) Profilaktyka * higiena osobista i unikanie przypadkowych kontaktów płciowych * badania kobiet w ciąży * prezerwatywa zmniejsza prawdopodobieństwo zarażenia Leczenie W leczeniu stosuje się antybiotyki – najczęściej najstarszy z nich – penicylinę. Przy odpowiedniej terapii możliwe jest wyleczenie we wszystkich stadiach choroby, chociaż cofnięcie zmian już spowodowanych przez nią (w późnych stadiach) nie jest już możliwe. W przypadku uczulenia można stosować tetracykliny. Powikłaniami stosowania penicyliny są: * odczyn Łukaszewicza-Herxheimera-Jarischa - występuje szybki rozpad krętków po pierwszej iniekcji penicyliny, co wywołuje objawy ogólne. Nie jest przeciwwskazaniem stosowania penicyliny. * odczyn Hoigne * wstrząs anafilaktyczny

A może zarezerwujmy nicki? Wtedy tepomarańczowe dziadostwo się odczepi

Rzeżączka - choroba zapomniana artykuł Marcina Pustkowskiego, lekarza rodzinnego Zarażeni rzeżączką często nie wiedzą o swojej chorobie, a niektórzy nawet przy występowaniu jej objawów nie zgłaszają się do lekarza. Rzeżączka to jedna z najbardziej rozpowszechnionych chorób przenoszonych drogą płciową (wenerycznych). Dokładne dane dotyczące jej występowania są zaniżone. A jest ona jedną z najczęstszych przyczyn niepłodności u kobiet. Niebezpieczna para Chorobę wywołuje bakteria dwoinka rzeżączki, zwana po łacinie Neisseria gonorrhoeae. Ten drobnoustrój żyje w wilgotnych i ciepłych okolicach ciała, włączając w to drogi moczowo-płciowe, jamę ustną i odbytnicę. Tam znajduje warunki do szybkiego wzrostu i rozmnażania. Bakterie te rosną parami i stąd pochodzi ich nazwa. Sposoby i drogi rozprzestrzeniania Choroba szerzy się na wiele sposobów, ale najpowszechniejszym jest kontakt płciowy, w tym również analny i oralny. Rzeżączka przenosi się także z zakażonej matki na noworodka w czasie porodu. Jest to przyczyną zakażenia oka, co może być bardzo niebezpieczne. Jeśli zakażanie występuje w innym miejscu niż oko (układ płciowy, moczowy, pokarmowy), to należy podejrzewać, że dziecko było wykorzystywane seksualnie. U kobiet początkowym miejscem zakażenia jest zwykle szyjka macicy, natomiast u mężczyzn cewka moczowa. Stamtąd infekcja rozprzestrzenia się dalej. Może na przykład objąć jamę macicy i jajowody, będąc przyczyną zapalenia narządów miednicy mniejszej. Doprowadza to w wielu przypadkach do niepłodności albo ciąży ektopowej, tj. występującej poza jamą macicy. Pęknięta ciąża pozamaciczna może być przyczyną wstrząsu spowodowanego utratą krwi, a w rezultacie nawet zgonu. Z objawami i bez Niestety, początkowe objawy u kobiet bywają bardzo dyskretne i słabo wyrażone. Co więcej, może zdarzyć się, że kobieta w ogóle nie będzie odczuwała żadnych dolegliwości, a mimo to infekcja będzie ciągnąć się miesiącami. W przypadkach przebiegających z objawami rozwijają się one do 10 dni po stosunku seksualnym z zarażonym partnerem. Początkowo chora odczuwa ból lub pieczenie przy oddawaniu moczu i może pojawić się krwista bądź żółtawa wydzielina z pochwy (upławy). Zdarza się i tak, że wydzielina występuje bez sensacji w oddawaniu moczu, lub odwrotnie - ból i pieczenie bez wydzieliny. Jeśli zakażenie postępuje dalej, rozprzestrzeniając się w tkankach miednicy, to pojawia się ból w dole brzucha, krwawienia międzymiesiączkowe, wymioty i gorączka. U mężczyzn choroba jest zwykle bardziej widoczna. Pojawia się wydzielina z cewki moczowej oraz palenie i ból podczas oddawania moczu. Objawy mają zwykle większe niż u kobiet nasilenie. Rzeżączka może występować także w odbytnicy (u kobiet poza stosunkami analnymi infekcja może szerzyć się z pochwy i krocza). Symptomami są wtedy wydzielina, swędzenie i czasami ból w okolicach odbytu. Rozpoznanie W rozpoznaniu stosuje się techniki, które wykrywają obecność dwoinki rzeżączki w podejrzanym materiale (np. wydzielinie z pochwy). Taki wymaz barwi się najpierw i ogląda pod mikroskopem. Dwoinki rzeżączki są widoczne jako dwa złączone ze sobą ziarenka, zabarwione na jasnoczerwono. Niestety ta metoda jest wystarczająca tylko u mężczyzn, u kobiet pomimo infekcji można nie wykazać "winowajców". Dzieje się tak aż w połowie przypadków. Mówi się wówczas, że taka metoda jest mało czuła. Aby rozpoznanie było pewniejsze, pobrane wymazy bada się na obecność genów bakterii. Są to nowe metody i nie zawsze dostępne. Pozwalają jednak na prawie 100-procentowe postawienie diagnozy. Stosuje się również hodowlę bakteryjną, w której próbkę wydzieliny umieszcza się na płytce z odpowiednią pożywką i inkubuje przez 2 dni. W odpowiedniej temperaturze i przy dostępności "pożywienia" bakterie rozmnażają się, tworząc kolonie widoczne gołym okiem. Czułość hodowli zależy od miejsca, z którego pobrało się wydzielinę, np. przy wymazach z szyjki macicy wykrywa się do 90% przypadków. Nie tylko penicylina Podstawowym leczeniem była dawniej kuracja penicyliną. Jednak od momentu jej wynalezienia i zastosowania m.in. w chorobach wenerycznych upłynęło już dużo czasu. Bakterie zdążyły się na nią uodpornić. Na szczęście penicylinę można zastąpić innymi antybiotykami. Jednym z nich jest ceftriakson, należący do grupy cefalosporyn. Jest on niezwyle wygodny w stosowaniu (i skuteczny) - wystarczy bowiem jeden zastrzyk domięśniowy. W jednej dawce można również przyjąć cefiksym, ciprofloksacynę lub ofloksacynę, z tym że doustnie, a nie w postaci iniekcji. Dwa ostatnie antybiotyki należą do grupy fluorochinolonów i nie mogą ich przyjmować kobiety w ciąży oraz młodzież do 18. r.ż. Leczenie nie jest jednak tak proste, jak by się to mogło wydawać. W niektórych krajach z racji tego, że rzeżączka występuje razem z innymi chorobami wenerycznymi (np. zakażeniem chlamydiami), dodaje się jeszcze jeden antybiotyk, np. doksycyklinę czy azytromycynę. Poza tym należy zbadać (o czym często się nie pamięta) wszystkich partnerów seksualnych chorej osoby. Jeśli są zarażeni, to trzeba oczywiście ich leczyć, i to bez względu na to, czy odczuwają objawy, czy też infekcja przebiega bezobjawowo. W trakcie kuracji należy oczywiście unikać kontaktów seksualnych. Po zakończonym leczeniu powinno się przeprowadzić badanie kontrolne, zdarza się bowiem, że dany szczep bakterii jest oporny na podawane leki. Wtedy należy zastosować kurację innym antybiotykiem. Powikłania To, co jest najbardziej niebezpieczne w związku z zakażeniem dwoinką rzeżączki, to zapalenie narządów miednicy mniejszej. Występują wtedy bóle brzucha, ból w trakcie stosunku, krwawienia międzymiesiączkowe i gorączka. Niestety, nie wychwycona w odpowiednim momencie i nie leczona choroba może uszkodzić wyściółkę jajowodu, doprowadzając do jego bliznowacenia i w konsekwencji, w wielu przypadkach, do niepłodności. Może się również zdarzyć, że bliznowacenie jest tylko częściowe. Wtedy zapłodnione jajo zatrzymuje się "na przeszkodzie" w drodze do jamy macicy. Nie obumiera jednak, ale rozwija się dalej (najczęściej w jajowodzie) - w ten sposób powstaje ciąża jajowodowa (albo szerzej - pozamaciczna lub ektopowa). Jest to bardzo niebezpieczny stan, bowiem ciąża nie kończy się wcale porodem. Przeciwnie - jajowód pęka, a przerwane naczynia krwionośne są źródłem znacznego krwotoku i wstrząsu. Jeśli nie zareaguje się odpowiednio wcześnie, może dojść do zgonu. Innym, bardzo rzadkim powikłaniem jest rozprzestrzenienie się infekcji z dróg rodnych do stawów na drodze krwionośnej. Równie rzadkie jest rzeżączkowe zapalenie jąder u mężczyzn, co jednak podobnie jak u kobiet może skończyć się niepłodnością. Noworodek też Jednak to wcale nie koniec kłopotów. Zarażona kobieta w ciąży może przenieść infekcję w trakcie porodu na noworodka, wywołując u niego ciężkie zakażenie tkanek oka. To właśnie dlatego rutynowo, prawie natychmiast po urodzeniu, wkrapla się dziecku do worka spojówkowego azotan srebra zabijający dwoinki rzeżączki. Nazywamy to zabiegiem Cred�go. Nieleczona rzeżączka na skutek osłabienia bariery ochronnej stwarzanej przez śluzówkę zwiększa też ryzyko zakażenia się innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, m.in. AIDS. Zapobieganie Z powodu dużego ryzyka i możliwości łatwego przeoczenia choroby bardzo ważnym zagadnieniem staje się jej zapobieganie. Najważniejszym środkiem wydaje się tutaj regularne i prawidłowe stosowanie prezerwatywy przez mężczyzn. Należy dodać, że podstawowym czynnikiem ryzyka są stosunki seksualne z więcej niż jednym partnerem lub z osobą, która sama ma wielu innych partnerów. Oczywiście wystąpienie objawów infekcji nie oznacza jeszcze powikłań, które rozwijają się dopiero po pewnym (zwykle długim) czasie. Oprócz zapobiegania ważne jest więc także wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie. Oznacza to uważną obserwację własnego ciała i jego reakcji, włącznie z często pomijaną "sferą intymną". Być może już niedługo przełomem w zapobieganiu tej niedocenianej przez pacjentów i lekarzy chorobie będzie wprowadzenie skutecznej szczepionki.

tak! znasz go? czyżbym nie tylko ja miała na niego oko? :)

A swoją drogą ubawił mni ten wykład

a znam :p po co nam czarne nicki jesteśmy chyba na tyle inteligentne, ze nba biało, a i tak wiemy co prawda, a co fałsz :p

rezerwuj :D

taa =D chyba se go wydrukuje i posiedze przed łózkiem =D

czarodzijeka, Ty znasz, czy dopiero próbujesz?

czesc ide kloca zjesc

smaruje pachy i suty WD-40

za***** debili!!!! :P nie dosć, ze dowalą sie do tematu to jeszcze do nicka! mam cheć poznać, bo to co widzę podoba mi sie :)

Zadowolony? W takim bądź razie ja sie wycofuję,skoro juz sobie nicka zarezerwowałeś

ja mogę tylko powiedziec, ze warto

codzien rano smaruje mi piety smalcem

Dobra ja odbijam stąd :] a podzszywacz niech se weżmie mój nick i tak jego ip będzie znane :]