Za rok ślub, a ja się boję przyszłości...

przez 5 m-cy mieszkalismy i pracowalismy razem za granica,zylo na sie swietnie,na wszystko pieniadze byly,jednak ja nie chce juz wiecej wyjezdzac.... ide spac,moze tejnocy nie bede plakac ?

płakać? Wymyślasz sobie problem dziewczyno :O

neni> i jeszcze studiujesz medycyne?

a nie pomyslalas o tym, ze moze Tobie trafi sie swietna robota i problem bedzie z glowy? U mnie wlasnie taka sytuacja miala miejsce. Moj chlopak byl po studiach i przez jakis czas niestety nie mial pomyslu, co by tu ze soba zrobic, niby pracowal, ale ani satysfakcji ani konkretnej kasy z tego nie bylo. Ja w tym czasie studiowalam na 2 roku socjologii, wiec perspektywy tez mialam nieciekawe...Przez pierwsze pol roku naszego wspolnego mieszkania bylo sredniawo, az w koncu ja uznalam, ze mam dosc i cos z tym czas zrobic. Zdalam licencje na maklera, pracuje w zawodzie. W miedzyczasie moj narzeczony zalozyl firme, ktora teraz ma sie calkiem niezle. W rezultacie w przeciagu pol roku zarabiamy na miesiac tyle, ile wczesniej na 4 miechy. Czego i Wam serdecznie zycze:)

nie studiuje medycyny :P

dziękuję wam za odpowiedzi ! zrobiło mi się od razu lepiej :) po waszych słowach, głownie dziubusia i voalki zaczęłam wierzyć w to, że wszystko się ułoży dobrze :) niekoniecznie od początku będzie łatwo, ale kochamy się naprawdę i wspólnie damy sobie radę :) w końcu jak śpiewa karolina kozak \'tak mało wciąż dobranych par\" :) czekam na dalsze komentarze (pewnie niekoniecznie miłe ) ;p

hej mój narzeczony ma teraz 21 lat i też w lecie 2009 roku bierzemy ślub :) też zarabia 1000 zł, sam się utrzymuje, uczy się zaocznie. ja też studiuję zaocznie, pracuję codziennie od 9 do 17. ale przecież całe życie przed nami, jesteśmy młodzi, wszystko do osiągnięcia, nie będziemy całe życie pracować bez awansu ;) głowa do góry, przecież nikt sam się nie dorobił w wieku 23 lat! [co innego gdy ma się bogatych rodziców z własną firmą u których się pracuje] ciesz się że on się stara - to napewno zaowocuje :) pozdrawiam

dziubas 29 - bardzo bardzo bardzo bardzo dziękuję :) twoja słowa podniosły mnie ponownie na duchu :) skoro w 2009 się pobieracie, to przyjmij ode mnie gratulacje :) ja dopiero za kilka m-cy po obronie i skończeniu studiów dziennych zacznę szukać pracy i zarabiać, wiem, po prostu wiem, że będzie wtedy lepiej :) W końcu co dwie pensje, to nie jedna :) Może moje obawy były też związane z tym, że mój chłopak ma wielkie marzenia, że chciałby, żebyśmy wybudowali dom, mogli sobie pozwolić na zagraniczne wycieczki, na poznawanie innych kultur-i nie jest to grzechem marzyć, ale on chciałby to wszystko mieć już tu i teraz :):) a przed nami dłuuuuga droga do spełnienia tych marzeń :) muszę czasem ściągać na ziemię narzeczonego, że jeszcze kilka lat trzeba na to poczekać .

a ja ci powiem tak... mój chłopak na prawie 22 lata, a prawie 23...on nawet liceum nie skończył bo od najmłodszych lat musiał pracować:( pracował przez rok na myjni ręcznej, teraz pracuje w prywatnym pogotowiu, na na utrzymaniu matkę mieszkanie...w maju wraca na myjnie bo szef za nim płacze i gwarantuje wższą pensję...będzie zarabiał ok 2500 plus napiwki na rękę a ja...pracuję na urzędniczym stanowisku, jestem sekretarką w dosć poważnej firmie od paźdzoernika i zarabiam 1000 na rękę:o niby podwyżka będzie ale przeciez nie dadza mi niewiadomo ile... ja też boje sie o naszą przyszłość...ale nie w tym sensie ze nam nie wystarczy, bo będziemy mieszkać na początku z moimi rodzicami, ale o to ze ja nie chce być na jego utrzymaniu. chciałabym wziąć dodatkowa pracę popołudniami, ale kiedy czas na zycie...:o masakra

w zyciu mojego brata i bratowej (maja 29 i 28 lat), ze najpierw brat nie mial pracy i siedzial na kuroniowce, a za jakis czas bratowa stracila prace i tez dosc dlugo szukala. Brat ma technikum, bratowa studia. Zadne z nich nie pomyslalo, ze nie warto byc razem bo sa problemy z kasa itd. Wspierali sie, wierzyli, ze bedzie lepiej. Sa malzenstwem od prawie roku, oboje teraz maja dobrze platne prace, wykanczaja mieszkanko, jakos jest! Milosc jest najwazniejsza, milosc i szacunek! Bez tego niczego nie mozna zbudowac. A do slubu to Ty sie tak nie spiesz! Z tym tez zdazysz! Wszystko bedzie dobrze, zobaczysz! powodzenia!!

Ale dlaczego uważasz, że będziesz na jego utrzymaniu? Skoro zarówno ty jak i on pracujecie i zarabiacie pieniądze :) My z narzeczonym po ślubie nie chcemy rozgraniczać pieniądze na \'moje\' lub \'twoje\' tylko będziemy je wkładać \'do wspólnego wora\' :) w związku z tym nie będzie ważne, kto ile zarobił :) Pewnie martwisz się tym, że on ze swojej pensji pomaga mamie-ale to akurat świadczy o jego dobrym sercu :) Zresztą - patrząc na to logicznie - napisałaś, że pracujesz od października, to nie tak długo :) Zdobędziesz doświadczenie i staż pracy w tym miejscu, gdzie obecnie pracujesz i za jakiś czas możesz się rozglądać za inną pracą :)

byl taki moment - z tym ślubem to my się nie spieszymy, tzn pewnie na zewnątrz to tak wygląda, ale za rok bedziemy miec po 24 lata, nie tacy bardzo młodzi będziemy:) obydwoje nie chcieliśmy ze sobą chodzić latami i dorabiać się żyjąc na garnuszku u rodziców. Chcemy jak najszybciej zamieszkać razem, nawet w kawalerce, ale być razem, zasypiać obok siebie i budzić się czując oddech tej drugiej osoby na naszej szyi :) ale nie chcemy mieszkać razem bez ślubu - takie mamy zasady i nie wynika to z tego czy jesteśmy katolikami czy nie. Chcieliśmy mieć skromny ślub, taki na jaki byłoby nas stać. Jednak nasi rodzice zaoferowali pomoc i sfinansują nam wesele, żebyśmy mogli jak najszybicje stanąc na nogi. Jesteśmy im za to wdzięczni :) Jak czytam te ostatnie wasze posty, to nie uwierzycie, ale jest mi coraz lżej na duchu :) Bałam się, że zobaczę tutaj komentarze o tym, że 23 latkowie to już mają własne firmy i 6 samochodów w garażu ...

eee tam :) miłość jest najważniejsza :) jak się kochacie to sobie poradzicie

sycylijska burzo - ale zastanów się logicznie -jak można w tak młodym wieku się już czegoś dorobić? zwłaszcza jak się jeszcze uczysz... po to się właśnie edukujesz żeby potem mieć lepiej płatną pracę :) wiadomo że na początku kokosów się nie zbija. ale tak a propos utrzymania się - pomyśl sobie że są ludzie/małżeństwa/rodziny które utrzymują się w sumie za 1000-1500 zł miesięcznie bo albo są na rencie, albo emeryturze albo mieszkają w takiej a nie innej okolicy. i żyją. my sobie z narzeczonym zawsze tłumaczymy że nie jesteśmy przecież tłumokami, że umiemy sobie poradzić, że inni mają o wiele gorzej. że właśnie po to się uczymy żeby mieć lepszą przyszłość. a póki co pomagają nam rodzice, więc do momentu ślubu odkładamy wszystko co się da :) ważne że oboje chcecie żeby było lepiej i dążycie do zrealizowania marzeń :) i pamiętaj - we dwójkę zawsze raźniej, więc wspieraj swojego faceta jak się da :) i dziękuję za gratulacje :)

dziubas 29 - masz rację :) powinnam tak była myśleć od początku :D

no to autorko życzę powodzenia :)

no wiesz ja też bym sie martwiła... mój nie ma wykształcenia ale auto ok 30 tys ma juz go spłacił a pozatym sam stara sie zarobić ostatnio kupił garaż który teraz jest warty 3 razy tyle co on dał. ja studiuje ale też boje sie o przyszłość... nigdy niewiemy co nas czeka myśle ze jeżeli sie kocha to można dużo zdziałać. a pozatym życie takie kruche to poco sie zamartwiać na zaś???a stała praca to podstawa!