To koniec......

wiem:) i wiem ze wtedy sie ze mna nie zgadzalas:)

tak , bo na ogole sie zgadzam oczywiscie jesli roznice nie sa razace :)...wiadomo zawsze latwiej jest byc sedzia w cudzej sprawie, ja jestem zbyt wrazliwa i uczuciowa, moze to zaleta ale niestety w takim wypadku,zle lokuje uczucia nie wiem czy to wina domu rodzinnnego ->ojciec, czy tego ze ze mna cos nie tak, chyba mam skrzywione poczucie wlasnej wartosci, nie wiem nie widzialam tego ze mnie otraca, ze nie tuli sie w nocy bo go budze, ze prad przed snem wylacza, zaslepilam sie...i teraz bardzo mi serce krwawi, czasem czuje ze nie moge zlapac oddechu, czy to sie zmieni czy mozna pokochac kogos jeszcze :(

zmieni sie, naprawde, ja juz nie wierzylam ze kiedykolwiek sie usmiechne ale teraz powoli zaczynam

a ile byliscie razem? ja sie bardzo boje ze nie zdolam byc juz szczesliwa, boje sie jakkolwiek by to wygladalo ze nie pokocha mnie juz nikt- notabene on nie kochal bo milosc wedle jego to problem bo tzreba sie martwic o druga osobe, bo sa wzloty i upadki - czy ja bede w stanie pokochac....chcialabym byc szczesliwa czy to az tak duzo :( mam wrazenie ze tak:(

5 lat a potem rok nadziei, zludzen, podsycanych w penym stopniu przez niego

oszzz w morde -przepraszam za slownictwo...dluuuuuuuuuuuugoooo a ile lat masz jesli mozna? to ja bylam 7 miesiecy -rany....az glupio mi do twego stazu

mam lat 23

dlugo :o spoko ja mam 25 :D....de facto za tydzien 26 -staaaaara pannna

nie jestes stara panna:)

troszke sie tak czuje jakos mnie przygnebia ten wiek

ja ci powiem z epo rozstaniu sie tak bardzo dlugo czulam

zastanawiam sie po co mi to wszytko bylo...na co i po co...co ja sobie najlepszego zrobilam, zaczynam sobie dziwne teraz historie tworzyc w glowie i tego sie bardzo boje :o

wiesz tworzenie dzwinych histori jest normalne

trzeba przez to przejsc. pozbycie sie nadziei to pierwszy krok do wyleczenia. zaraz po tym jest bardzo ciezko ale potem z kazdym dniem jest lepiej

ale nie mysli zeby lepiej skonczyc ze soba:

myslisz ze ja takich nie mialam, mialam i to bardzo czesto bo przeciez nic mnie juz w zyciu nie czeka

znow sie zle czuje -ja nie wiem czy to hipochondria czy juz wariuje....

a co ci sie dzieje?

zaczynam dosukiwac sie co ja zle zrobilam, czemu nie mogl mnie pokochac, zaczynam sama sie zameczac....szalenstwo jakies :o

nie wiem czemu... czasem trzeba sie pogodzci z tym ze nie kochaja nas ci ktorych my kochamy

ehhh bez urazy ale jakos mnie nie pocieszylas:P

wiem.bo to nie jest pocieszajace.

tylko byc moze ty nic nie zrobilas i to nie twoje wina tylko jego? ze nie umial cie pokochac.ja doszlam do wniosku ze to ze ktos nas nie kocha wcal nie jest nasza wina

Hermia, kochana ja tez z checia z Toba pokoresponduje...

do mnie w sumie po roku dotarlo to ze jelsi ja kocham nie oznacza ze on musi tez kochac i wrocic. i powiem ci ze wciaz kocham ale juz inaczej to wyglada

Fisia - milo bedzie, bom sie kiepsko czuje :( Ja dziekowac Bogu nie bylam dlugo :(

wy chyba nie znacie mojej historii, mialam kiedy w listopadzie tu swoj topic :o

znam hermia, znam. to co napisalm wczesnie to byly moje przemyslenia, bardziej odnosnie mnie

ahha tak tak wiem ale nie o to mi chodzilo, wiem i moge jedynie sie domyslac jak ciezko ci musi byc po tylu latach -

teraz jest lepiej, naprawde. ale pamietam te poczatki i mysle ze to nie wazne ile sie z kims bylo jak sie szybko zaangazujesz to nawet po krotkim zwiazku cierpisz niemilosiernie