prosze przeczytaj

jest chłopak. Bardzo mnie kocha. Wiem to. On także nie jest mi obojętny. Zakochałam się w Nim. Ale... boję się tej miłości. Bo przed Nami się piętrzą same przeszkody losu i problemy. To nie jest "Romeo&Julia"- mamy XXI wiek, ale tak się czuję. Boję się brnąć w to. Bo już teraz jest ciężko i mam dziwne, głupie myśli żeby to skończyć żebym nie cierpiała. Całą gamę uczuć- od euforii, tęsknoty, milczenia zaznałam. I się boję. Boję się miłości. pomózcie

no tak, trudny wybor :o sprobowac - i moze sie uda czy nie probowac - i na pewno sie nei uda :o

chociaz juz spróbowalam bo dla niego sie przeprowadziłam ,jak jestem z nim nic innego sie nie liczy ale jak nie to rózne mysli mnie nachodzą:o

a jakie to przeszkody??

i te dziwne myśli są najgorsze heh Znam to doskonale.

ja bałam się stworzyć z Nim związek, formalnie być z Nim, bo bałam się problemów z tym związanych, mimo to spotykaliśmy się, ja i tak się zaangażowałam, żałuje, że skoro był tylko kolegą (tak go ja określałam, tak go traktowałam bez żadnej bliskości fizycznej) to odszedł z dnia na dzień, nie próbując ratując związku bo go przecież nie było.

dziewczyny miłość nie zawsze jest piękna ale jesli sie jest z kims kogo kochamy kto mówi ze kocha to nie mozemy sie dołować,zastanawiać Mamy oparcie w drugiej osobie i musimy wiedzieć ze bedzie dobrze ze on nam pomoże

a chociażby przeprowadzka jego rodziców na drugi koniec Polski. Wiem ze On jest dorosły- ma 23 lata, jest samodzielny i uniezalezniony finansowo, ale wizja jego rodziców daleko daleko i reszty jego rodziny mnie przeraża. Czy mu cos nie odbije kiedys do bani i nie bedzie mnie tam ciagnal? To skomplikowane i nie umiem tego opisac w jednym topicu na portalu. po prostu sie boje co to bedzie. eh. On twierdzi- ze dla niego nie ma zadnych przeszkod, ze chce byc tylko ze mna i ze mnie kocha i ze ja jak zwykle mam jakies "fazy"- i wtedy idzie mi po czekoladę i sie ze mnie smieje heh. glupi jest hehe