Czy on wróci - jak myślicie?

wiem i pracuje nad tym cały czas... własnie zmykam na kolejna sesje .. i wiem, ze nie od razu rzym zbudowano nie dzis nie jutro bede inna wiem, ze przede mna dluga droga ... ale chce mu chociaż pokazać nie że się zmieniłam bo wiem,ze to nie nastąpi ot pstryknięcia.. ale , ze coś w tym kierunku robię, ze staram sie, ze walcze, ze zmieniam się. . ze radze sobie .. ze cos potrafie i coś moge zrobić ze soba, ze moge miec siebie i wlasne zycie.. mam nadzieję że to zauważy .. on wie o terapii wysłałam mu linki emaile o tym.. a reszte czas pokaze

tylko ze ja mam wrazenie ze ty tak troszke udajesz ze masz wlasne zycie jak czytam a to sie naprawde nie uda jesli bedizesz udawac.

nie udaje... ale tworzę je dopiero - tak .. a raczej odzyskuję ... kiedyś przed chorobą byłam inna .. pracowała, żyłam, było inaczej .. po tamtej wiadomości o chorobie przeszłam głębokie załamanie ale ... wstaje, powoli wstaje.. i nie mowie, bo wiem,że nie od razu każdego dnia będzie cacy pięknie.. normalnie,..

ja dzis nie mam nic do powiedzenia... jakas pustka mnie ogarnia

tak czytam...-a Ty teraz co robisz, masz kogos ? jak przebolalas strate, bo rozumiem ze nie jestes z tym chlopakiem...

Odpowiadam samej sobie. On nie wróci. (chyba..??) Po prostu przestał kochać, nie zrozumiem pewnie jak to możliwe, brakuje mi go we wszelkich aspektach mojego życia, ale zaczął od nowa, ja właśnie zaczynam, straciłam człowieka, który był mi najbliższy. Nie wiem co dalej. Dam sobie radę (jak zwykle), ale żałuję. To chyba moja najbardziej ponura wypowiedź na tym forum :)

nigdy nie mów nigdy .. czemu tak szybko się poddajesz

ja nie poddam się nigdy.. będe walczyć.. a raczej czekać .. bo teraz to on musi zrozumieć i chcieć.. ale na pewno nie poddam sie

ja juz tez :( odpuszczam... mam tego dosc :(

Ale co jeszcze mam zrobić? Nic już nie mogę. Boli, bo coś nie zostało dopowiedziane. Tęsknię. Przydałby się jakiś zwrot akcji :)

ja zaciskam zęby, często wyje w poduszkę aż zasnę z bólu.. ale czekam i wierzę.. wierzę że wróci .. że tamto to tylko zauroczenie chwilowe.. na siłę by zapomnieć.. a takie coś nie ma przyszłości i długo nie potrwa..

zachowujecie sie jak nawiedzone. a zajmijcie sie tak soba. kupcie nowy ciuszek, idzcie do kosmetycznki, do kina, na spacer, do kawiarni. znajdzcie sobie jakies zajecie, bo ci wasi maja was gdzies, pewnie podrywaja juz nowe laski, imprezuja i sie upiajaja. a wy siedzicie, rozmyslacie i nie macie wlasnego zycia. ja juz sie nie ludze i zgadzam sie z osoba, ktora napisala opinie przede mna.

voalka - Bardzo rzadko, ale trochę? To jednak pewnie było coś, co też zapowiadało się na dłużej. Bo wiesz... Ja o facetach z którymi się kiedys rozstałam nie myślę WCALE. Byli, trochę pocierpiałam gdy uczucia minęły, ale teraz nic już do nich nie czuję. Utrzymujemy bardzo luźne koleżeńskie stosunki i nic a nic mnie już oni nie pociągają. Ale to były związki tylko z zakochaniem, bez miłości. Teraz oczywiście to co innego. To może opowiesz jak to było, skoro już jesteś "po przejściach"? :)

JA mam zajęcia, a coś ładnego na pewno sobie kupię :)

ja pamiętam wszystko jego głos choc nie słyszałam już 7 miesięcy jego dotyk..każde jego słowo .. każdy gest .. jest przy nim i ze mną w każdje sekundzie 24 godziny na dobę w każdek chwili kiedy cośr robię..sni mi się co noc.. nigdy go nie zapomnę .. i nigdy nie chce zapomnieć... kocham go tak samo jak pokochałam gdy pierwszy raz spotkaliśmy się.. gdy pierwszy raz przyjechałam.. i spędziliśmy pierwszy weekend.. pamiętam każdą tamtą minute tamtych chwil tak jak pamiętam jego teraz i na zawsze

to wyzej to ja

Ingga - mój związek z tym facetem to było schodzenie się i odchodzenie od siebie - co pół roku, co osiem miesięcy... Na dłuższą metę się tak nie da. Za dużo kosztuje leczenie i lizanie ran. Wiem na jakim etapie jest >jakbym czytała< - na etapie ślepej wiary, że miłość przenosi góry, na etapie stworzenia sobie na siłę jakiegoś celu w życiu. Pułapką w tym przypadku jest to, że jej celem jest inna osoba. Nigdy nie można żyć dla kogoś. Można dokonać pięknych aktów ofiary z życia (Jezus, ks. Maksymilian, Korczak) - ale to inna historia. Nie można żyć, patrząc na drugiego człowieka i myśląc: bez niego nie umiem, nie potrafię, dla niego się zmienię, dla niego coś stworzę. Czemu nie można? Bo obarcza się w ten sposób tą drugą osobę swoim życiem. Kto udźwignie życia dwóch osób? Trzeba na to dużej siły. Niewiele osób ją ma. Najczęściej taka osoba czuje się owinięta bluszczem/siecią pajęczą i jedyne co może zrobić, żeby się samemu nie zagubić - ucieka. Bo partner wysysa jego energię, soki życiowe - po to, żeby samemu żyć. Przechodziłam różne terapie i rożnych psychoterapeutów - z różnymi skutkami. Jedni pomagali lepiej, inni gorzej - pomagali jak umieli, ale przede wszystkim, na ile byłam w stanie przyjąć ich pomoc. Pytasz jak przebolałam stratę - ciężką pracą nad samą sobą - dla samej siebie. Dla same siebie. To jest klucz.

jakbym czytala- znajdz sobie zajecie

a tak w ogole to ile ty masz lat?

dlaczego zapomnieć,wyprzeć , wymazać a nie walczyć?? dlaczego olać tego jedynego i jedyną miłość... jeśli jest się pewnym że to ona... i ten jedyny na zawsze .. ja jestem tego pewna ... moje serce to czuje.. dlaczego więc mam to zaseptać i zapomnieć.. i z pierwszym lepszym aby zapomnieć się związać... chcę byc wierna temu co czuje moje serce i temu co myślę

podajcie mi chociaż jedne sensowny argument zadeptania miłości swojego życia bo go nie ma..?

no mam nadzeje ze dam rade z tego wyjsc... ale juz jest prawie okej... a co do kupowania ladnych ciuszków, to juz nakupowalam , b duzo i to wcale mi nie pomoglo, fryzjer, kosmetyczka, moglby sie ktos nowy zjawic, to jest najlepsza rada...

voalka, a masz kogoś inengo? ingga - trzymaj się, nie wiem, co jeszcze mogę dodać,żeby się nie powtarzać :)

jak bym czytala- najwyzszy czas pogodzic sie z faktem, ze on cie nie kocha. gdyby cie kochal, nie zostawilby cie. poza tym ma inna dziewczyne. pogodz sie z tym dla wlasnego dobra

ja niby zaczynam powoli sobie zdawac sprawe ze on jednak nie dla mnie, ale zaraz mi sie przypominaja te mile chwile,slowa, gesty... i to jest najgorsze., a do tego ja nie potrafie go znienawidzic, nie umiem...

Nie próbuj zmieniać tego w nienawiść. Bądź po prostu egoistką i tyle, zajmij się sobą (i kto to mówi, wiem)

ech kobity... ciezka ta wiosna cos :) ja sobie dzis kupilam plusza z zen szeniem hehe na pobudzenie bo mi brakuje witaminy M(mężczyzna) bądz F(facet) :)

i co z tego że ma inną ... nawet gdyby chciał to teraz nie zmieni tego .. aż do lipca... a co on myśi to tylko on wie.. ja czuje i wiem, że on zrozumie.. czuje to po tym co robi.. .po trzech wspólnych latach ... my rozumielismy się bez słów.. wystarczył mały znak, gest by drugie wszytsko wiedziało .. mojeserce czuje że on wróci.. wie, że się doczeka.. że to tylko mały kryzys zwątpienie, wróci na urlop i wszystko się zmieni ..

on odszedł przez to jaka byłam wobec niego a nie z braku tego że mnie nie kochał to duża róznica wiem że mnie kochał ale nie dał już rady wytrzymać tego wszystkiego .. i wiem, że przemyśli, zauważy że się zmieniłam,że walcze o zmianę i wróci .. bo wiem, i tego jestem pewna że byłam dla niego tą jedyną...

ja powiem tak: dajcie juz spokój z tymi domyslami dlaczego on odszedl, odszedl bo cos mu nie pasowalo, napewno nie dla jaj ani nie po to zeby sie umartwiac... mozna tylko snuc domysly ze teraz mu przykro i nie wie jak ma wrocic ... zaczyna mnie juz irytowac to pisanie ze on kochal, jakby kochal naparwde to by nie odszedl..., moze kocha ale wtedy jak odchodzil to byl tego nieswiadomy...