czasami umyślnie ranię swojego chłopaka

odkąd pamiętam bawiłam się uczuciami innych- dawałam facetom nadzieje na coś więcej, a jak się zaangażowali to korzystałam z tego a potem bye bye. Dawało mi to poczucie siły i tego że jestem "górą". Jakiś czas temu poznałam mojego obecnego chłopaka. Zakochałam się, chcę dla niego jak najlepiej, ale czasem specjalnie robie mu jakieś świństwo, żeby widzieć jego smutek, czuć że jest ode mnie zależy. Zwykle mam takie ataki w gniewie, mówie mu rzeczy które są nieprawdą, a wiem że go zranią. Potem go przepraszam, ale gdzieś w głębi czuję triumf :-o czy ktoś też tak ma? nie jestem złym człowiekiem, po prostu nie umiem nad tym zapanować a mogę to z siebie wyrzucić tylko na forum. :-(

relacje z ojcem?

:(:O:D

tez tak mam:( pozniej jestem wsciekla na siebie za to ze ranie bliskie mi osoby.potrafie byc wredna bez powodu:(

byłam z chłopakiem prawie 5 lat i często to robiłam. teraz po jakimś czasie bardzo tego żałuję , nie miałam prawa tak robić. Wiem że go bardzo raniłam ale też nie mogłam się powstzrymywać. Teraz już z nim nie jestem. Może to i lepiej ale bardzo za nim tesknie...

trudna sprawa. Myślę że jakbyś Ty poczuła takie cierpienie jakie sprawiasz Jemu... to byś w końcu skuliła ogon i nie robiłabyś tego więcej.

mi sie relacje z ojcem nie ukladaly w ogole nie mam relacji z rodzicami a to ma cos z tym wspolnego? bo mnie zaciekawilo to?

tak, relacje z moim ojcem nie były najlepsze. wiki2008- ja czasem nie jestem nawet na siebie zła, tzn wiem że to jest złe, niemoralne, ale tak naprawdę dobrze mi z tym i chyba to mnie najbardziej martwi :-(

i to duże!:O

aha:/ widocznie taki juz masz charakter

a właściwie ich brak odbiły sie na relacjach z facetami. Albo jestem nieufna wobec nich albo bawię się nimi, wiem że to złe ale niestety nie potrafie się zaangażować, chyba sama boję sie zranienia.:O

no to zonk relacji z ojcem nie cofne

nawet jak on nie zrani, a czasem mu się zdarza, choćby nieświadomie to ja odpłacam mu dwa razy większą krzywdą. W dodatku wszystkie jego błędy i przewinienia pamiętam, chowam w sobie żal i jak mi się przypomni to go ranię. On chyba już długo ze mną nie wytrzyma. Kocham go choć trudno w to uwierzyć.

a jesteście też może jedynaczkami?

realcje w rodzinie maja decydujace znaczenie w takich przypadkach :O Jedyna opcja pozbycia sie tego jest niestety wizyta u psychologa i przepracowanie calego dziecinstwa

tak Ci sie tylko wydaje :O Ty go posiadasz :O Jak kiedyś pokochasz naprawde to wszystko sie zmieni....

ja jedynaczka nie jestem ale mis ie wydaje ze to u mnie ma inne podloze bo zaczlam byc taka kiedy zostawil mnie moj eks no ale w sumie relacje rodzinne tez stoja kiepsko

to moze zostal ci uraz po ostatnim zwiazku,boisz sie zranienia i dlatego sama krzywdzisz

no napewno ja to wiem ale nie latwo sobie z tym poradzic nie mozna tak oo pstryknac palcami is ie tego pozbyc tak jak tu ktos napisal ze nas musi ktos zranic i uciekniemy z podkulonym ogonem... chodzi o to ze my sobiez dajemy sprawe z tego co robimya le to jest silniejsze od nas jak np palenie papierosow:D

może i z tymi relacjami to prawda.. moja była tez była w nieciekawej sytuacji.. mieszkała tylko z ojcem.. matka odeszła.. sprawa rozwodowa i podział majątku.. Manipulowała mną, Cierpiałem. olałem ją w tym działaniu to sobie innego zaczęła na palec owijać i zerwała ze mną. poczułem Ulgę , zacząłem żyć i cieszyć się z życia ;)

a ja czasem umyślnie ranie ludzi.. nie fizycznie..:)

03.05.2008] 21:14 jestemsadystkąchyba nie jestem złym człowiekiem, po prostu nie umiem nad tym zapanować a mogę to z siebie wyrzucić tylko na forum. Jesteś. Relacje z rodzicami, nieudane związki nie są żadnym usprawiedliwieniem takiego zachowania. 21:52 nie kochasz go tak Ci sie tylko wydaje Ty go posiadasz Jak kiedyś pokochasz naprawde to wszystko sie zmieni.... Prawda.

ja też. tłukę gdzie popadnie

to ja tez tak mam tylko,ze moj facet tego nie wytrzymal i przestal dzwonic i juz tak miesiac :( Ciagle sobie obiecalam ,ze przestane go tak swiadomie ranic dla satysfakcji,ale niestety nie wyszlo :( co do relacji z ojcem to wiem,ze jest tak przez niego....ten moj problem...wole krzywdzic niz byc krzywdzona....

jestem jedynaczką. zastanawiam się czy ja w ogóle potrafię kochać? wiem tylko że mój chłopak jest jedyną osobą za którą kiedykolwiek tęskniłam, nie wyobrażam sobie świata bez niego. Boli mnie jak cierpi, jak przydarzy mu się coś złego, ale sama "potrzebuję" tego ranienia jako gwarancji że wszystko jest ok, że panuję nad sytuacją. To jedyna osoba, której pozwoliłam sie tak do siebie zbliżyć. Jak to nie jest miłość to ja już nie wiem co nią jest :-(

Autorko nie tylko |ty tak masz ,przyznam ze ja tez ,moze nie za kazdym razem ale mi sie zdarza zakrecic jakims ,dac nadzieje a potem "spieprzaj dziadu" ale potem jest mi żal tego chlopca i czuje sie paskudnie ale coz... mowi sie trudno i zyje sie dalej :D

ale ja nie mogę powiedzieć "trudno" bo mi zależy. Kiedyś też mi było tak wszystko jedno, nawet nie żałowałam tych facetów :-o

oj dziewczyny- to nie jest wyjście"ja zranię, zeby potem sama nie być zranioną":(.Jeśli Ci zależy na facecie, a nie możesz sobie odpuścić- to po prostu powiedz mu szczerze, e to jest silniejsze od ciebie, ale naprawdę tak nie myślisz.