PRZYJAŹŃ A PÓŹNIEJ KOCHANIE- czy warto?

Witam, moja sytuacja wygląda następująco: Mam 22 lata, mój przyjaciel 28 lat, gdy miałam 16 lat przez mc spotykaliśmy się, ale po mcu on wrócił do swojej wieloletniej dziewczyny (ciągle były u nich rozstania i powroty np przerwy miesięczne) Później nasz kontakt się urwał, od pewnego czasu a conajmniej 8 mcy (ogólnie znamy się 6 lat) blisko ze soba się zaprzyjaźniliśmy (on nie jest ze swoją dziewczyną już rok, od tamtego czasu nie miał innej), często sie spotykamy, codziennie rozmawiamy na gg lub przez telefon, wiem, ze mogę mu wszystko powiedzieć, dobrze czujemy się w soim towarzystwie a już napewno swobodnie. Co weekend jeździmy na jakieś imprezki, teraz też np idziemy razem na wesele do mojej siostry. W czasie trwania naszej przyjaźni miałam chłopaka, nie jestem z nim jakieś 2 tygodnie (był zazdrosny o mojego przyjaciela, bo nie mógł spędzac tyle czasu ze mną co on, zreszta dobrze wiedział że przyjaciele sa dla mnie bardzo wazni) Od pewnego czasu mój przyjaciel, zachowuje się inaczej, inaczej na mnie patrzy, jak wychodzimy gdzies razem chce za mnie płacić, szuka ze mna kontaktu, jak jeździmy na rolkach, niby przypadkiem dotyka mojej ręki, nasze rozmowy tez stały się troszkę inne nie takie czysto koleżenskie, dużo żartujemy na nasz temat. Tylko tu nasuwa się pytanie czy warto zaryzykować przyjaźń na cześć uczucia, które nie wiadomo czy się rozwinie, choć wiem, ze jest między nami chemia i nie jesteśmy sobie obojętni, ale jednak kiedyś coś próbowaliśmy i nie wyszło, więc czy warto pakować się w to poraz drugi? Zresztą boje sie ze nie wyjdzie i bedzie po przyjacielu a on jest naprawdę ważną i bliską mi osobą.

to bardzo trudna decyzja. ja mam dla Ciebie niestety zły przykład, bo miałam kiedyś przyjaciela i postanowiliśmy być razem. po ponad 2 latach rozstaliśmy się. Uważam, że wtedy nie powinniśmy w ogóle zaczynać, bo rozstanie kosztowało nas oboje bardzo dużo. Teraz minął już rok od rozstania, nie mam już przyjaciela, nie umiem już tak jak kiedyś być z nim po prostu w normalnych stosunkach... Dlatego przemyśl to i porozmawiaj ze swoim kolegą, może on też ma podobne rozterki co Ty i razem zdecydujcie.

Z tym, ze widzę jak na mnie patrzy jak dotyka mojej ręki, lubię go bardzo, jest miedzy nami chemia, podoba mi się kiedy na mnie patrzy, kiedy jest blisko gdy razem tańczymy... Ale w związku z tym, ze niedawno rozstałam się z chłopakiem, nie weim czy tutaj od razu przechodzić w coś grubszego... :O Chyba potrzebuje czasu a jak sytuacja sie rozwinie to się okarze...

No wiesz...za pierwszym razem wam nie wyszło bo miałas 16 lat a on byl w takim wieku w jakim ty teraz jesteś... TERAZ to już jest 6 lat później...jesteście innymi osobami .

Nie.

mialam tak samo jak ty....tez prpbowalismy z moim przyjacielem byc razem jak mielismy po 16 lat (jestesmy z tego samego rocznika) i nic nie wyszlo. potem stracilismy kontakt. A teraz jestesmy szczesliwym narzeczenstwem :) czasami warto zaryzykowac :*

skoro potrzebujesz czasu to znaczy, że lepiej nic nie robić w kierunku \"nowego\" związku :) poza tym on Ci niczego nie zaproponował, więc nie musisz jeszcze o niczym decydować... daj sobie czas :)

Niby niczego mi nie zaproponował, to fakt, ale jak byłam z moim chłopakiem był o mnei bardzo zazdrosny, zresztą nawet inni widzieli i widzą, że nie patrzy an mnie jak na zwykła przyjaciółke. Pozatym kiedyś powiedział coś w stylu \"z nas byłaby fajna para\"

Przyjazn to nie milosc

Ja ze swoim chlopakiem przyjaznilismy sie 2 lata, teraz mineło 2 jak jestesmy para, za nastepne 2 moze slub?:) mysle ze warto ryzykowac... zeycie ma sie tylko jedno, nie wolno go przespac