nie mam dla kogo i po co zyc

chyba doszlam do takiego stanu / etapu zycia, ze jestem w stanie tak bez wiekszych emocji stwierdzic, ze moje zcie to jedna wielka pomylka i niewypal. od pewnego czasu to moja "ezgystencja" poega glownei na rozpaczliwym probowani u utrzymania sie na powierzchni . i nie wychodzi. mam juz dosc. sorry, ze tak smece. nie mam nikogo. nikt nie bedzie po mnie plakal,malo kto zauwazy. czlowiek jest taką marnoscia, takim..niczym ,w tym wszechswiecienie wiem, czemu mialabym sie dalej tak meczyc, skoro zycie dla mnie to zbyt trudne wyzwanie. i do tego tchorz...szkoda slow :( ale mam pieprzonego dola. piatek wieczor. dobra, koniec tego jeczenia. dobrej nocy wszystkim zycze. sorry za ten temat. mozecie go wykasowac. pozdrawiam