prosze mamusie napiszcie chodz slowo jak sobie z tym poradzic

dziewczyny mamusie prosze powiedzcie mi jak mam sobie radzic z moim umyslem? ciagle nasuwa mi zle obrazy, ciagle sie boje o moje dziecko, czy juz zawsze mam tak zyc??..nie moge sie w pelni cieszyc maciezynstwem bo zrzera mnie strach i chora wyobraznia..a moze ja mam jaks depresje? czy to normalne ? czy wy tez tak macie?? prosze napiszcie mi jak sobie z tym radzicie???? ze strachem o wlasne dziecko, dzieci??!! blagam ja juz nie moge...kocham mojego synka (3 lata) nad zycie...

dość normalne to, moja ma 16 a ja ciągle się boję...

moj ma 5,5 lat i dalej sie trzese nad nim... jak nie mam go na oku (bo np. jest u dziadkow) to w mojej wyobrazni kreuja sie przerazajace wizje roznych chorob lub wypadkow...

acha czyli to normalne, wcale mnie to nie pocieszylo:) wolalbym miec chorobe psychiczna i moznaosc tego wyleczenia..:) ..nie no zartuje..dzieki za odpowiedz dziewczyny..poprostu czasami jak duzo zlych info mam z TV czy z innych zrodel to dlugo to odchorowuje podciagajac dana sytuacje pod moje dziecko..co by bylo gdyby..najbardziej boje sie wypadkow..mniej chorob..boze czemu tak ten swiat stworzyles?? a co myslicie lepiej odsuwac takie mysli od siebie jak najdalej czy wlasnie myslec i zapobiegac na wyrost..czy to w ogole ma sens?

Jak przeczytałam w czym masz problem, to też zaczęłam sie obawiać o Twoje dziecko... Z takiego nastawienia mamy... to mogą wyjść różne rzeczy... I najgorsza - nadopiekuńczość i brak samodzielności ze strony malucha. Ja tez boję się o swojego Młodego (15 miesięcy), staram się czuwać nad nim, ale bez przesady... Wiem np. że u dziadków jest super bezpieczny. Już nawet zostawał tam na noc:) Dziecko potrzebuje trochę luzu, by samo mogło poznawać świat:) A troska o dziecko jest czymś normalnym, ale bez przesady:)

katrin tu nie chodzi o nadopiekunczosc, ja go przy sobie nie trzymam, tu chodzi o cos zupenie innego..o moja wyobraznie, moj strach ktory nosze w sercu..nie umiem sobie z tym poradzic, ciagle o tym mysle, zamiast sie cieszyc, ze mam cudowne dziecko, to ja sie martwie, zeby zylo dlugo, zdrowo i bylo zawsze bezpieczne, rozumiesz? ..ja mu tego nie pokazuje, przy nim jestem wesola, ja go wszedzie zabieram, chodzi do przedszkola, jezdzi z dziadkami, jezdzi w gory do drugich dziadkow..w ogole nie jestem nadopiekuncza..tu chodzi o moje mysli, od ktorych wariuje..oczywiscie nie narazam go na niepotrzebne niebezpieczenstwo, staram sie takich sytuacji unikac, ale to raczej normalna rola kochajacej mamy..

a moj ma 13 i coraz bardziej sie boje..tak juz bedzie... Rafinka:)))))

a mojego syna obrzezał mąż nie wiem czy dobrze zrobił?