Depresja....zabija mnie z dnia na dzien...nie daje rady

Ale czy możesz wyjaśnić to sformułowanie, że los zdecydował? jaki los, o czym Ty mówisz? Na wiele rzeczy masz wpływ, na walkę o siebie i resztę życia też

Autorko masz jakis plan na poprawe swojego stanu?

Oczekiwanie na smierć jest gorsze od niej samej. A ja czekam na śmierć własnego dziecka i to jest już nieuniknione. I tak tego nie zroumie nikt kto w takiej sytuacji nie byl. Noszenie dziecka pod sercem , chcianego i pokochanego od momentu dowiedzenia sie o ciązy, walka o nie i skupienie caych sil by przetrwalo, to wszystko na nic. Jaki moge miec pomysl by zmienic swoj stan psychiki? By uwierzyc , ze jeszcze szczeście przede mną? Pomysl jest jeden, ale nie przyniesie poprawy stanu. To droga do piekla , chociaz tu gdzie jestem tez bym do piekla mogla porownac.

Jesli juz nie masz siły, dobrze bybyło gdybys siegnela porady specjalisty i jednak brala leki. One Ci pomoga utrzymac sie na w miare stabilnym nastroju.

Zgadzam się z prawdaż, weź te leki, ratuj przynajmniej siebie

Witam. Mam nadzieję,że noc przyniosła nowe myśli-te pozytywne!. Pozdrawiam.

http://forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16556&w=30146618&v=2&s=0 ta historia poruszyła mną do głębi Może i Tobie jakoś pomoże spojrzeć na siebie z dystansem Na tamtym forum znajdziesz chyba więcej wsparcia niż tu, bo są tam osoby, które przeżyły właśnie to co Ty Co do depresji.. uważam, że póki masz jeszcze siłę i chęci z kimkolwiek rozmawiać, nie zapadasz się w sobie - jest spora nadzieja, że sobie poradzisz. Dużo przeszłaś, szkoda by było teraz się poddać. A teraz walczysz o siebie... Pozdrawiam

http://forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16556&w=30146618&v=2&s=0

Jeśli ktoś wypowiada się w jakiejś dziedzinie-po części "jej doświadczył"..że wtrącę po raz ostatni.Pozdrawiam.

Jezuuu, co za szit z tymi autoamtami A zatem instrukcja obsługi tego linka: skopiować i wkleić do przeglądarki, po czym natychmiast zlikwidować automatycznie dodawaną spację po przecinku w adresie i dopiero enter wtedy wejdzie bez problemu pozdrawiam jeszcze raz

Wiem ze latwo mowic ale jestem zdania ze z (prawie) kazdej sytuacji jets wyjscie a zycie jest za krotkie zeby byc zdesperowanym. Mysle ze nalezy z niego korzystac jak sie da.. Bo pozniej dozyjemy 50,60tki i pomyslimy '...a moglam jeszcze tyle zrobic" pozdrawiam :*

Depresja jest powaznym stanem emocjonalnym i psychicznym.Kilka razy doswiadczylam jej skutkow we wlasnym zyciu.Bardzo cierpialam.Uwazam, ze jednym z warunkow radzenia sobie z depresja jest wsparcie ze strony najblizszych.Jednak czesto brakuje im wiedzy i cierpliwosci dla zachowan osoby pograzonej w ciezkim stanie.Rowniez nie rozumieja przyczyn i reakcji podsumowujac problem jako nieistotny, wrecz smieszny.To przyczynia sie do izolacji osoby chorej i poteguje poczucie osamotnienia w zamknietym kole.Poniewaz znam depresje z doswiadczenia, chce powiedziec, ze trudno znalezc pomoc w pokonaniu jej objawow. Uwazam, ze warto szukac ludzi, kto,rzy chca pomoc i okazuja zrozumienie i chec udzielenia pomocy.Wiem rowniez, ze nie ma sytuacji bez wyjsci.Stracilam bardzo duzo zdrowia poszukujac rozwiazan do problemow i myslalam, iz nie mozliwe jest rozwiazac to lub tamto.Jednak okazuje sie, ze nie jest tak beznadziejnie jak myslimy.Mam 41 lat, 3 dzieci i duzo problemow za soba. ROZUMIEM TWOJE CIERPIENIE. Uwiez, ze poradzisz sobie w zyciu a nawet stwierdzisz kiedys, ze jestes SILNA, SILNIEJSZA niz myslisz.Staraj sie pamietac, ze kolor depresji jest w tobie a nie w twoim calym zyciu, co znaczy, ze oprocz dni cierpienia czekaja na ciebie dni szczescia.