Zaborczy rodzice zabijaja nasza miłosć.

chodzi o teściów.Mąż wyrósł w rodzinie, gdzie wszystko robi się wspólnie.Począwszy od porannego śniadania-sprzątnięcia po nim- po wszystkie prace domowe. Na początku myślałam--fajna rodzinka, ciepła atmosfera.U mnie zawsze panowała wolność słowa i wyboru, a kazdy chadzał własnymi ścieżkami. Po śłubie zaczeły się problemy- gniew, wojny, z ich strony, że nie mówimy im kiedy i gdzie wychodzimy oraz kiedy wracamy a oni się martwią.

po każdej akcji z rodzicami--dochodzi między mna a mężem do wielkich kłutni a Oni wówczas próbują nam przemówić do rozsądku i powtarzają(najwazniejsza jest zgoda , miłość i modlitwa do Boga) DLACZEGO do cholery nie widzą tego że to właśnie ONI!!!Są główną przyczyną naszych kłutni?:(:(

wyprowadźcie się- im szybciej tym lepiej

a co mieszkacie z teściami???powinniście jak najszybciej stamtąd spierdalac bo będzie tylko gorzej..

róbcie swoje tylko żeby maż był po twojej stronie.

Na szczęscie nie mieszkamy z nimi. Mieszkamy w innym Kraju, ale świąta, wakacje spędzamy w domu męza.Wystarczy 2 tygodnie, żebym miała dosyć wszystkiego.Mąż troche inaczej na to patrzy bo on tak został wychowany-ze wszystkiego zawsze sie tłumaczył, radził ich(do tej pory nie ma własnego zdania) no i to są jego rodzice

jeśli mieszkacie z nimi to nic w tym dziwnego, że się martwią jak wychodzicie i długo was nie ma. Albo znależć sobie własne mieszkanie, albo nie narzekać i mówić że wrócicie rano. Wtedy i wilk syty i owca cała. Oni do rana się nie martwią a wy wracacie o której chcecie.

twój mąż jest jakiś dziwny.ile ma lat że dalej słucha się rodziców

normalne, że starzy walczą o władzę: było sobie pewne status quo, Ty wkroczyłaś i teraz czują sie zagrożeni nie wiem, co konkretnie zrobić, jak Cię stać, idź na terapię: 1. nie będziesz samsa przeciw wszystkim, bedziesz miała ludzkie wsparcie - bezcenne w takich sporach; 2. dostaniesz fachowa poradę: potraktuj to jako szkolenie. Na pewno warto mówić spokojnie, czego oczekujesz: jak do małego dziecka, za każdym razem spokojnie to samo: oczekuję od Ciebie (tzn Ty od Twojego męża) że wypracujemy wspólne stanowisko w tej sprawei i beziemy się go trzymać: nie proś, nie perswaduj, spokojnie przekazuj ten sam komunikat; dopiero potem można iść dalej i razem coś wymyślć jeste s w kiepskiej sytuacji, poczytaj sobie o mechaniżmie konformizmu, np. Aronson, człowiek istota społeczna - bardzo przystępne albo wrzuć w Google hasło "eksperyment Ascha", powinno Ci dac do myślenia ;) Trzymam za Ciebie kciuki, wszystko jest do zrobienia, ale to nie jest proste - długa kampania, masz dużo do stracenia Ty też jesteś domownikiem, masz prawo tam być i nic już nie będzie tak, jak było. Po prostu

Zaraz zaraz... To nie mieszkacie razem, przyjeżdżacie na 2 tygodnie a dla ciebei jest problemem powiedzieć dokąd ty i mąż wychodzicie??? To stawia tą sprawę w zupełnie innym świetle! Czym innym jest być pod nadzorem cały czas, a czym innym będąc w gościach porozumiewać się z gospodarzami. Myślałam że jesteś ofiarą zawoalowanego terroru a teraz widzę że jesteś po prostu źle wychowaną prostaczką, na dodatek konfliktową.

Ano dziwny ten mój mąż ale tak został wychowany:O 25:O Podkreślam, że rodzice zawsze sie tłumaczą tym, że to wszystko w trosce o nasze dobro. Z tym powrotem o poranku to nie do końca tak, znając moją teściowa to ona nie będzie spała az do naszego powrotu. Chyba im na starosc odbija i z nudów to wszystko.Ona nawet potrafi powiedzieć ile razy w nocy było wychodzone do kibelka:O

ale wykombinowałaś - przyjeżdżacie na 2 tygodnie żeby pobyć z nimi, ty chcesz wychodzić wtedy i nie informować gdzie, po co i kiedy wrócicie. To może nie przyjeżdżaj wcale. Oni na to czekają cały rok, ale ty masz to gdzieś... To z toba jest problem a nie z nimi

dwa tygodnie można przetrzymać .daj spokój.to starsi ludzie a wy jesteście tam gośćmi- też bym sobie nie życzyła, żeby ktoś był u mnie i nawet mi nie mówił- jak idzie - o której wróci.

a może po prostu jak przyjezdzacie tylko na 2 tygodnie to chcieliby spędzić troche czasu z wami bo za wami sie stęsknili. a wy pewnie całe dwa tygodnie szwedacie się po imprezach i znajomych. może im jest przykro z tego powodu

Asiulaa--A czy mogłabyś mi ewentualnie podać pare linków w tej sprawie? Widze że orientujesz sie co nieco.

Też już brałam taką opcje pod uwage, ale Oni tylko cieszą sie nami przez ppiersze dni.Póżniej zaplanują nam czas co do godziny. A kiedy chcemy spędzić czas ze znajomymi sa gniewy.Jestem bardzo wyrozumiała osobą i na wiele rzeczy przymykam oko. Opisane przeze mnie sytuacje nie oddają w pełni atmosfery która tam panuje,m więc faktycznie moze wam się wydawać że to Ja jestem tą złą -niech i tak będzie.Wkońcu dla mojej teściowej też jestem tą zła;)

nie umiem wklejać linkóe, sorki ale jak na dwa tygodnie, to nic nie zmieniasama nic nie wskórasz, albo raczej - jak nie przekonasz męża, to co dopiero Rodziców? jak jest rozbieżność między Wami, to co za kłopot się między Was wbić: jak dziecko, gdzie tata i mama mówią co innego, więc słucha tego, co mu wygodniej dopóki nie mówicie jednym głosem, słyszą tylko syna, a syn im nie wytłumaczył, że jest dorosły: mogą mu wchodzić na głowę, więc czemu tego mają nie robić trochę, za przeproszeniem, jakby było sobie stado małp, a tu wchodzi nowa na teren i jest zamieszanie musisz najpierw przemyśleć, jak chcesz, żeby Wasze relacje wyglądały na przyszłość - będziesz wiedziała, czego w ogóle wymagasz, kokretnie: najbardziej sietraci kłócąc się o zasady ogólne jakiś konkret, np. nie będziemy mówić, o której wracamy, albo jesteśmy przeciwni opowiadaniu się. mamy inne zdanie. jesteśmy dorośli (warto poświęcić czas na słuchanie stękań - do woli: byle nie wchoidzić w dyskusję z tymi stękaniami: tak, jest wam z tym ciężko i jest to dla was wkurzające, nie będziemy przekonywać, że jest inaczej, ale ja widzę to inaczej - możemy jednie obiecać, że jeśli będziemy wracać póżniej niż np. o 1 w nocy - zadzwonimy najpóżniej o 12.30 , co Wy na to) Spokój i konsekwencja, spokojne nerwy są b. cenne i, co wąne: nikt nie ma racji w tym sporze: RACJA TO TYLKO TO, CO WYPRACUJECIE WSPÓLNIE Powodzenia:)

Dzięki asiula za słowa. Postaram sie za Twoją radą porozmawiac z nimi.