jestescie zadowoleni ze swojego,zycia,zyjecie w zgodzie ze soba?

Witam chodzi mi o to czy jestecie szczesliwe,ale nie tak ze macie faceta,ze jestescie zakochane,macie motylki w brzuchu tylko ze zyjecie w zgodzie ze soba. Bo ja od jakiegos czasu nie,nie jestem zadowolona,przytylam bardzo,nie moge zaakceptowac swojego ciala,ciagle kloce sie z facetem,nie mam pracy,nie zyje z zgodzie ze soba,nie jestem zadowolona, nie mam spokoju wewnetrzego w sobie.kiedys bylo inaczej bylam bardzo zadowolona,lubilam swoje cialo,z chlopakiem tez sie klocilam ale nie tak jak teraz,mialam prace. Czy wy tez tak macie,zyjecie ale nie w zgodzie ze soba,ja to powoli zmieniam,cwicze aby miec lepsze cialo,bo moje teraz mi przeszkadza,szukam pracy intensywnie,z chlopakiem tylko nie wiem co bedzie,daze zeby bylo dobrze ze mna,tak jak kiedys,teraz targaja mna emocje.Napiszcie czy wy tez macie,mialyscie podobnie,chodzi tez o inne sprawy nie tylko te co ja wymieniłam

powiem krotko czy jestesciem zadowolone ze swojego zycia,zyjecie w zgodzie ze soba?

no jasne

tak, wreszcie tak!!! :)

był czas, ze życie mnie skopało równo, teraz już jest ok, czuję, ze na wszystko jest czas, że nie ma żadnej presji, wiesz dałam w końcu szanse życiu... nie umiem tego opisać... nie wszystko jest zależne od nas i wielu murów po prostu nie przebijesz,,, taka lekka "zyciowa olewka" , swoboda, radocha :)

o walsnie o takie cos mi chodzi biedronko,kiedys tak sie czyma jak Ty,nie potrafisz opisac,ale ja wiem o co Ci chodzi,ja teraz sie budze i czuje ze cos jest nie tak

tez przytyłam lekko ale po prostu wiem, ze nie schudne z dnia na dzień - ale powoli skutecznie za miesiąc powinnam być już w normie ;)

nie ma radosci w moim zyciu tak jak kiedys,a kiedys bylo duzo radoci nawet z byle czego

ja tylam bo zajadlam smutki

no wiec skoro podjęlaś kroki - jest pewne, ze schudniesz - wiec to już nie problem teraz praca -trzeba znaleść przyczyne , odpowiadają na Twoje cv?? jeżeli tak tzn, ze cv jest ok, jezeli nie odpowiadają po rozmowach to moze popełnisz jakiś błąd w rozmowie, poczytaj w necie coś nt rozmów itd :) jedno jest pewne : Twoja wymarzona praca już na Ciebie czeka i znajdziesz ją w odpowiednim momencie

rozumiem autorko bo ja byłam w lipcu w takim dole , ze chciałam sie rano nie obudzić i w ogóle... wtedy po prosyu wziełam na przeczekanie - to musiało w końcu minąć

wyslam cv i zapraszaj mnie na rozmowe,wiem ze jak szukam to znajde,moze za jakis czas znow bede zadowolona

ELKAPENTELKA , a ja Cie rozumiem, mam tak jak Ty.

ja teraz tak mam,moze juz mniej,ale chcilam spac,nie chcialam sie budzic,nie wiedzialam co poczac ze soba w dzien,uwielbialam isc spac, teraz tez ze mna jest jeszcze nie tak jak kiedys,ale czuje ze juz niedlugo

mowisz ze przeczekalas? czyli nic nie robilas?

normalnie, jakbym o sobie czytała, tylko ja się jeszcze nie umiem pozbierać i dale nie mam ochoty się budzić

amoze co ci jest,czego nie mozesz w sobie zagluszyc?

musze juz isc,piszcie pozniej wpadne,przeczytam

znajdziesz :) a z tym zadowoleniem to nie ma zlotej rady ...niestety :(

robiłam w sensie takim, ze szukałam zajęć albo z przyjaciólmi/znajomymi albo sama, rower, muzeum, angileski itd i duuzo czytałam o rozwoju duchowym, psychologiii po prostu przyęłam taką postawę, ze to minie tylko muszę zacisnąc zeby nie mogłam sie zabuć/skrzywdzić bo moja mama by tego nie przezyła w sensie dosłownym ja naprawde wtedy siebie nienawidziałam...

no więc przytyłam, straciłam całą ochotę do życia, najchętniej nie wychodziłabym z domu no i najgorsze jest to, że czuję, żen wszyscy sią na mnie zawiedli, wiecie, kiedyś mogłam wszystko, przychodziłam do domu, gotowałam obiad, potem na siłownie, a wieczorem miałam jeszcze ochotę się pouczyć i pospędzać wieczór z moim wtedy jeszcze chłopakiem. A teraz? Najchętniej spałabym do 12, nawet domu nie chce mi się posprzątać, nie mówiąc już o gotowaniu obiadów, czasem mam oczywiście lepsze dni, ale to może z dwa, trzy w miesiącu :/ nie daję już rady i najgorsze, że nie potrafię sobie pomóc no i te zawiedzione spojrzenia rodziny :/

ja wiem, że muszę wziąć się w garść, wszyscy mi to powtarzają, ale jak to zrobić?

ja tez tak mam,nie moge sie do czegos przemuc,czasem mam taka sile w sobie ale zaraz opada ta sila,mam nadzieje ze teraz kolejna podjeta proba da mi szanse na moje zycie,lepsze ktore mialam wczesniej

będziesz tu jeszcze pisać? na innym temacie napisali mi, że to depresja, i że bez pomocy psychologa się nie obejdzie, ale ja chciałabym spróbować jeszcze raz, może ostatni ale sama. Może jakoś się uda i może spróbujemy razem?

mam tak samo..:( nie mam pracy, w domu z rodzicami nie da sie wy3mac, ciagle klotnie. prace znalezc po prostu musze, bo studiuje zaocznie.ale latwo nie jest ,bo zajecia mam takze w piatek:O a to odstrasza pracodawace. w moim miescie pracy po prostu nie ma, wiec chce sie przeprowadzic, ale boje sie, bo pieniedzy starczy mi na miesiac..i co dalej, jesli pracy nie znajde? poza tym nie do konca sie akceptuje, czasem wrecz z obrzydzeniem patrze w lustro. w moim zyciu co prawda pojawil sie niedawno ktos wazny, ale za 1,5 tygodnia idzie do wojska. za duzo problemow, przyszlosc jest jedna niewiadoma:( i nie umiem w tym balaganie znalezc spokoju:(

Brakuje mi drugiej połowy .................ale trudno się mówi na stare lata ciężko ułozyć zycie

musimy cos zrobic, tylko od czego zaczac?

jestescie zadowoleni ze swojego,zycia NIE zycia,zyjecie w zgodzie ze soba? chyba TAK :O