KOCHANKI II

...bede sie tego trzymac...pozdrawiam;)

Fantasy, czy mozesz napisac jaka była Twoja historia ? Czytam Was, ale nie wiem jak to było u Ciebie ? Pozdrawiam cieplutko :)))

to prawda fantasty co piszesz. ja tez przechodze okres odkochania sie. a zaczelo sie rowno rok temu i skonczylo w czerwcu. od tego czasu bylam jak w amoku. jeszcze jesienia potrafilam plakac z tesknoty. ale powoli czas leczy. czuje sie jak na odwyku. zaczynam patrzec trzezwo na niektore sytuacje i nie moge uwierzyc ze bylam taka slepa, naiwna i pozwolilam na calkowite poddanie sie chorej namietnosci. jest mi wstyd i nie chcialabym sie z nim zobaczyc. teraz dociera do mnie ze byl taki mily i czuly tylko wtedy gdy bylismy sami i chcial ze mna sie kochac. przy ludziach traktoewal mnie obojetnie. myslalam ze chodzi mu o moja godnosc. teraz nie mam pewnosci czy wsrod tamtych znajomych tez nie byla taka druga jak ja.

Witam Mój problem jest troszkę inny,a mianowicie nawiązałam (odnowiłam)znajomośc z moją pierwszą miłością,na początku mnie to bawiło,rozmowy na gg,później były sms-y,telefony. Obecnie przebywa poza Polską-pracuje za granicą( reszta rodziny w kraju),cały czas z jego strony były wspomnienia związane z nami,w końcu wyznał że "coś" w nim zostało do dziś ,ja z czasem doszłam do wniosku że ...obudziły się we mnie dawne uczucia do Niego!!!! Nadszedł moment że przyjechał na urlop,spotkalismy się pare razy(?????????)te spotkania nie kończyły się tylko kawką,drinkiem!!!Już w rozmowach tel wiedzieliśmy że jak tylko sie spotkamy.... ale jest coś dziwnego,rozumiem przyjechał na urlop,rodzina,przyjaciele-spotkania z nimi,dla mnie udało mu się "wykraśc"trochę czasu(mi zdawało sie wtedy że za mało). I wyjechał,było pożegnanie,zapenienie o dalszej kontynuacji znajomości-ale przez ten cały czas nie było z jego strony żadnych wylewnych słów,nie było mowy o uczuciach,nie wiem kim byłam i jestem dla niego?????i i to mnie najbardziej boli!!!!czy było to chwilowe???? Teraz też dzwoni,pisze sms(chociaż zastanawiam się bo nie jest już tak jak było przed jego przyjazdem),a ja...wariuje kiedy nie dzwoni,nie pisze sms-ów(nie powiem zawsze w tygodniu sie odezwie,ale wydaje mi sie że coś się zmieniło,mimi że on twierdzi że nie.Nie wiem co mam robic,zachowuję się jak nastolatka -a obydwoje jesteśmy blisko 40-ki. Po głowie chodzą mi tylko myśli o nim!!!!!To chyba jakieś szaleństwo!!! Stałam sie nerwowa,rodzina widzi że coś mi jest,ale przecież nie wiedzą co!!! Nie wiem co robic,on za granica ma zamiar byc jeszcze pare lat(gdyby był na miejscu-pewnie inaczej by to wszystko wyglądało). Może ktoś był w takiej sytuacji i poradzi mi co robic,zapomniec o nim nie potrafię!!!!!Jedno chyba wiem,rodziny to on napewno nie zostawi,ja też nie,ale czy taki związek ma wogóle jakiś sens???

Witajcie, Beciu, łączę się z Tobą myślami, bo mi też przydarza się właśnie dziwne uczucie. Piszę tutaj, choć nie zdradziłam fizycznie męża. NIemniej kontynuuję dość dziwnie rozwijającą się znajomość. Być może się mylę, ale ta znajomość zmierza chyba w jednym kierunku. Piszę tu, bo brak mi dystansu, może Wy mi pomożecie. Ja jestem mężatką, on jest żonaty. Dzieli nas 7 lat różnicy wieku. Widujemy się często, pracujemy w jednej firmie. Ilekroć rozmawiamy ze sobą, trudno nam skończyć, dużo smsujemy. Po pracy jeździmy razem do domu, choć nie do końca to po drodze. Ostatnio zaprosił mnie parę razy na kawę - poszłam, było bardzo miło. NIe rozmawiamy o uczuciach, jak na razie do niczego nie doszło, a ja mam wrażenie, że to jakoś "wisi w powietrzu". NIe wiem, już głupieję. Mnie coś do niego poprostu przyciąga. Jego do mnie chyba też. Zachowujemy się trochę jak dzieci - niewinne - bo niby nieświadome, tego co się dzieje. NIe wiem, co o tym myśleć. Etap bliskości ciągle się pogłębia, choć jak na razie jest to bliskość platoniczna. Mam wrażenie, że to się dzieje bez względu na to co zrobię. W sumie to nie wiem jak się zachować...

...jest coraz lepiej...coraz mniej mysle o Nim:)jest naprawde dobrze...oby tak dalej!!!

uczuć i zainteresowania, bo mąż już zimny Beciu - oczywiście, że w facecie zagrały motylki, że wspomnienia obudziły nowe pokłady uczuć, ale kobieto czego się spodziewałaś u Ciebie lawina uczuć i chcesz zmieniać swoje życie, a on, on zaliczył i czuje się spełniony, możesz próbować na początku oczarowania rozpieprzyć mu rodzinę, jeżeli działa jeszcze czar, to Ci się uda ale małe masz szanse bo mężczyźni nie rujnują sobie życia po kilku westchnieniach do miłostki z młodości im szybciej to zrozumiesz, tym szybciej zaczniesz normalnie myśleć

Po głowie chodzą mi tylko myśli o nim!!!!!To chyba jakieś szaleństwo!!! Stałam sie nerwowa,rodzina widzi że coś mi jest,ale przecież nie wiedzą co!!!- j Ja mialam tak samo...jeszcze niedawano...teraz juz wiem ze nie warto!!!poki jest czas wycofaj sie...wiem co mowie...zaczynam odbudowywac moje zycie zniszczone przeze mnie sama...zostaly wspomnienia ale wiem ze nawet one nie byly Jego warte...moglam stracic wszystko...ale na szczescie w pore sie obudzilam i to dzikie Wam:)dziekuje

na zdrowie

ooo witaj szczery:)

I tak trzymaj !!!

Bede:)

beznadzieja Kochanek i żadnych uczuć wyznań żadnych zero telefonów sms tylko na wyznaczanych spotkaniach w pracy fizyka i tyle

jest ktoś jeszcze na tym forum odezwijcie się

Wiesz dlaczego ?Bo nawet jeżeli nie sprostasz .Nawet jeżeli ten mąż też nie będzie taki .To roztaniesz sie z nim pogodzona . I powiesz sobie .Miałam swoje pięć minut :)

ja was czytam ale strasznie tęsknię :(brakuje mi motylków

...błogi spokój...

...a ja juz nie tesknie...owszem czasem mysle o Nim...ale mowie sobie nie warto i szybko myslami uciekam od tego co bylo...

A co mi doradzicie?? WIem, że z racjonalnego punktu widzenia wypadałoby zerwać wszelkie kontakty, ale jest to niemożliwe do zrealizowania...

Ale zdradź mi o jaką radę ci chodzi? Jest właściwie tylko jedna.....daj sobie z facetem spokój , na ale to jest "niemożliwe do zrealizowania..." To co mają ci doradzić dziewczyny? Gdzie się spotykać i jak? Co mówić? Jak się zachowywać? Jak okłamywać męża? itp Pożałować cię, pochwalić?..........nie rozumiem. Marysiu tak trzymaj.......

...hmmm gdzie sa wszyscy...???

Ja jestem i jakoś się trzymam a Ty Marysiu?

Ja trzymam sie bardzo dobrze:)nawet nie przepuszczalam ze tak moze być dobrze bez Niego:)jestem wkoncu szczesliwa...owszem czasami mysle o nim ale to chyba normalne...nic poza tym...jest super:)

trzymam kciuki marysiu :-)

a ja nie trzymam... niektóre osoby muszą oberwać po dupsku, by nauczyły się szanować same siebie

a ja nie trzymam... niektóre osoby muszą oberwać po dupsku, by nauczyły się szanować same siebie-:(

i swoich najbliższych....

to straszne uczucie być zdradzonym przez najważniejszą osobę w życiu... nie byłam ale jak to czytam to boję się przyszłości... chyba bym umarła... nie wybaczyłabym... chyba lepiej odejść niż okłamywać, zdradzać i udawać że jest ok...

...dotknelam dna by odbic sie...

Niestety mój K. (chyba już nie mój) leży nadal w szpitalu, bo leczenie potrwa nawet do 6 miesięcy. Już postanowiłam, że to koniec. Jak wyzdrowieje to nie będę się z nim spotykać, póki co mamy codzienny kontakt telefoniczny. Wiecie co, dopiero teraz widzę tą całą beznadzieję.