Zmarł ktoś mi bliski i nie umiem sobie z tym poradzić

Chciałabym pomóc moim najbliższym udźwignąć ten ciężar, a sama nie umiem się z tym uporać. Nie umiem mówić o tym bez łez, nie umiem podtrzymać na duchu ojca, który się praktycznie załamał, a zawsze był takim twardym mężczyzną, nie umiem pocieszyć dziadka, który stracił swoją drugą połowę, nawet rozmawiać o tym spokojnie nie jetsem w stanie, choć tak bardzo tego potrzebuję

jest topik na polecanych, zajrzyj, naprawdę polecam...jest tam sporo ludzi którzy mają podobne problemy

Napisałam tam, ale nie wiem, czy ktokolwiek się odezwie, a ja chciałabym o tym porozmawiać teraz, tu, choć raz w życiu być egoistką i wykrzyczeć, jak mnie to boli

wpsołczuje. Napewno wszyscy ja kochaliście

To była prawdziwa, kochana babcia, taka której można było powierzyć największą tajemnicę bez obaw, która utuliła i pogłaskała jakbyś była małym dzieckiem... O zmarłych nie mówi się źle, a ja nawet za życia nie mogłam o mojej babci złego słowa powiedzieć, prosta, wiejska kobieta bez szkoły z niezwykłym darem trafiania wprost do każdego serca. Nie zdążyłam jej nawet podziękować... Mogła z nami być, mogła żyć...

Odzywamy się , tylko czasem trudno wchodzą posty na tamtym topiku.Niekiedy trzeba czekać , ja najdłużej na ukazanie się mojego wpisu czekałam 40 min.