Dedykacja - pewnej pani. Ale są jeszcze sprawy drobne...

Swego czasu zalecałam Ci przefarbowanie włosów na zielono, bo uskarżałeś, że przedstawicielki płci pięknej nie zwracają na Ciebie uwagi. Więc teraz proponuję powrót do ich naturalnego koloru i kłopot z głowy. :)

a o czym mamy niby pisac jak nie o uganianiu sie ? ;) takie tematy zawsze byly i beda zabawne :P ale nic wiecej ...

Ale wizerunek to nie tylko ubranie. Zmień coś więcej, to może przestaną (a raczej przestaniemy) się uganiać. :) Ale co byś Ty bez nas zrobił, Kochany Psełdonimie? No co?

Wcale nie koniecznie.

Ju...:) bimbaski od formy spędzania czasu :)

Psełdo, no chyba mi się nie dziwisz? :) ;-)

Ano, p. Justynoooo, mężczyzna bez kobiet jest nikim. Fakt!

Ależ ja Ci się bardzo dziwie, Luśka. Uwierz mi.

mężczyzna bez kobiet jest nikim :O to juz bylo niestety zalosne :(

Osram? Że Ty niby nie bimbasz, co?

Co racja, to racja, Żarówko. :) :) Psełdonimie, nikim to nie, ale towarzystwo kobiet niewątpliwie zwiększa watość mężczyzny. :) I odwrotnie. :) :)

Rzeczywiście, p. Justynooo, lekko przesadziłem. Twoja obserwacja jest trafniejsza. :)

Psełdonimie, to, ze się dziwisz też można jakoś pozytywnie wykorzystać, np. w ramach zmiany wspomnianego wizerunku możesz zacząć lubić dziwaczki, i znowu kłopot z głowy, co więcej wyciągasz dwie sroki za jeden ogon (o ile dobrze pamiętam ten odpowiednik to kill two birds with one stone) ;-)

Kwalifikuję się do bimbasków jak widać i wcale nie zaprzeczam.

Ja zaraz będę pracować, więc na wszelki wypadek do bimbasków się nie ustosunkuję. :)

To dobrze, Osram, że przynajmniej nie jesteś dwulicowa. A od dawna na bimbowatość cierpisz?

Pozwole się nie zgodzić, człowiek ma wartość sam w sobie bez wianuszka kobiet/mężczyzn u boku.On-ten wianuszek jakoś mi nie pasi do klasyfikacji wartosci.

Zależy, jak się definiuje "wartość" człowieka, Osram. Przypuszczam, że różnica opinii ma swoje źródło w braku uzgodnień co istoty podstawowych zjawisk.

Pewnie, że ma wartość! Ale wiadomo, jak to czasem jest - są dni, kiedy człowiek ma tzw. "dołki" i sam w nią nie wierzy. A jeśli mnóstwo osób werbalnie i niewerbalnie pokazuje Ci, że jesteś OK, to coś w tym musi być. :D :P

Właśnie, właśnie jak do kolekcji Luśki mogłaby dołozyć sporo ale nie chcę jej wprawiać w zakłopotanie

Nadto upieram się nie od dzisiaj, że ani kobietą, ani mężczyzną człowiek nie staje się raz na zawsze. Bycie kobietą, bycie mężczyzną to nieustannie trwający proces stwarzania się kobietą i stwarzania się mężczyzną. W pierwszym przypadku ku mężczyźnie i w męskim kontekście. W drugim przypadku ku kobiecie i w kobiecym kontekście. :)

Już o "wartości obiektywnej" nie wspominając. Dlatego mężcyźni lubią się pochwalić kolegom swoją kobietą. A jak na koleżanki to działa... :)

można na stronie 5 odnieść się do posta z 1? (przyznaję, że nie przebrnęłam dokładnie przez całość) Pane Psełdonime: \"Miłość ukierunkowana na wzajemność nie jest miłością, ale rodzajem handlu\" - ukierunkowanie na wzajemność bierze się stąd, że się posiadło trudną sztukę PRZYJMOWANIA ;) miłość nieukierunkowana na wzajemność to takie w sumie przedmiotowe traktowanie drugiego człowieka - zachwyt jak nad dziełem sztuki, podziwianie - jak pięknego, ale jednak, PRZEDMIOTU... bez wchodzenia w relację... ani to piękne, ani dobre :) łatwiejsze na pewno, bardziej bezpieczne, i do tego jeszcze takie romantiiiiiiiiiiczne ;)

ano ano, kobietą się nie rodzi, kobietą się staje jak to ktos kiedyś słusznie zauważył

Istotnie, Agni. Jest dużą sztuką przyjmować miłość. Masz rację. A raczej przyjmować dobro, które jest "produktem" miłości.

Miłego dnia, Kochani. Spadam. CIekawe, co u Sami i jej Motylka... :D :P

Pa, pa. p. Justynaaaa. :)

No właśnie, Agni przedstawiła zbliżone stanowisko do mojego. Ten, który kocha daje to, co najlepsze, radość, zrozumienie, zainteresowanie, pomoc, swoja wiedzę, humor, wsparcie, czasem choćby milczące towarzystwo, czy smutek, czyli wszystko, co ludzkie, a w ten sposób wzbogaca obdarowanego, i może nie daje żeby otrzymać coś w zamian, bo dawanie samo w sobie jest już radością, ale jakie by to były dary, gdyby nie było na nie żadnej reakcji. Jakiejś na pewno się spodziewamy, a najchętniej właśnie wzajemności w obdarowywaniu - tym, co ukochany obiekt ma w sobie cennego , i za co go kochamy. :)

Nie, nie, Luśka. Kocha się nie "za coś", ale "pomimo czegoś". :)

Oczywiście, trudno się nie zgodzić, ze tak jest, ale wg mnie to jest taki załącznik/aneks na który z miłości się godzimy, tzn. nie mamy nic przeciwko.