Jak bronić się przed czasem???

Jeszcze wczoraj byliśmy dziećmi,mieliśmy marzenia.Nie które z nich udało się nam spełnić,inne pozostaną na zawsze nie spełnione.Jednak mimo wieku w niektórych z nas nadal tam w środku żyje młody człowiek.I chociaż lustro nie oszczędza wcale.To co mamy w sercach zostanie na zawsze.I nie ważne ile mamy lat.Co sądzicie o tym co z wami?Tzn o tym co już zrobiliście?Jak podsumujecie ten czas który nie wróci???

Czasem pomachaj sobie kutasem

Rachunek sumienia? Po co? Przeszłość już nie wróci, nie zmienimy jej. Pozostały wspomnienia. Te gorsze spychamy do zakamarków, te lepsze wspominamy. A czego nie zdązyłam zrobic w przeszłości to zrobię (albo nie) w przyszłości. A i tak najważniejsze jest "tu i teraz":))

Niuńka_18 przepraszam ale jesteś nie kulturalna.

Temat winien brzmiec: Jak bronic sie przed mijajacym czasem ? :) A czy w ogole mozna cos takiego zrobic ? Biologiczny zegar kazdego czlowieka tyka dokladnie tak samo dla wszystkich. Pierwsze zmarszczki, pierwsze siwe wlosy...ktoz ich nie bedzie mial ? Mozna kamuflowac ten uplywajacy czas, isc do kosmetyczki, poddac sie zabiegowi upiekszajacemu u chirurga plastyka, wymienic zeby na nowe, [mezczyzni w rozpaczy przed uplywajacym czasem robia na gwalt przesczepy wlosow, kobiety wstawiaja sobie u plastyka jedrne piersi] ale to wszystko jest daremne bo po kilku latach trzeba te zabiegi powtorzyc , i jakze zalosne bo wszystkich czesci ciala niestety nie da sie wymienic. I tu pojawia sie problem bo jesli u kobiet poddanych zabiegowi poprawienia twarzy, ta twarz jest pieknie naciagnieta, to z kolei szyja juz niekoniecznie i taki widok przyprawia o mdlosci. twarz mloda, a szyja i tak prawde Ci powie. ;) Podoba mi sie w tym wypadku wypowiedz polskiej aktorki, Anny Dymnej, ktora kiedys w wywiadzie dla jakiejs gazety powiedziala, ze ona nigdy nie poddala by sie zabiegowi chirurgicznemu aby zmienic swoj wizerunek na starosc, a to dlatego, ze ona chce sie godnie starzec, ze lubi siebie i nie chce w sobie niczego zminiac. Mijajacy czas nikogo nie oszczedzi, zebys nie wiem jak o to zbiegal.

Rany, ja mam ciągle myśli tego typu. Jak się cieszę, ze nie jestem sama w tym moim osamotnieniu. Do tej pory ilekroć próbowałam z kimś na ten temat porozmawiać zawsze źle się to kończyło. Albo patrzyli na mnie jak na ostatnia skończoną idiotkę, albo zażenowani zmieniali temat, albo mówili właśnie że to już nie wróci i nie ma sensu rozpamiętywać. A mnie po prostu szkoda, tak cholernie szkoda młodości która odeszła w niepamięć. Nie jestem wiekową osobą, ale czuje sie tak strasznie staro :( I gdzie są te marzenia z najpiękniejszych młodych lat?:(

Nawet nie mówcie.Ja i moje kumpele nie morzemy jakos sie pogidzic z upływem czasu,Ciagle wspominamy ,jak wtedy czy wtedy było fajnie.To straszne jak to leci.Czuje sie na 16 lat a mam 26 a zaraz bedzie 40 :( I tylko trumna.

ILE MASZ LAT ?ZACZNIJMY OD TEGO , BO WIDZE KOMPLEKSY