Boje sie ze mam cos z glowa?Choroba psychiczna.

Zrobilo mi sie tak jakies 4 lata temu i ten stan utrzymuje sie do dzis.O to moje problemy - boje sie byc z kims sam na sam, boje sie jazdy samochodem jak ktos jest jeszcze , boje sie chodzic do marketow za duzy tlok, mam natlok glupich mysli.Mam glupie mysli ze chce sie calowac z kobieta.A mam faceta.Niewiem co mam robic??

Każda kobieta jest biseksualna i prędzej czy później odkrywa swoją naturę

idź do psychologa, ale nie martw sie o chorobę psychiczną, lęki mogą się być może co prawda okazać czymś, co szumnie nazywa się nerwicą, może nawet natręctw, ale nie jest to psychoza - czyli nie jest to choroba psychiczna z całą pewnością nie wiem, bo się na tym nie znam, ale istnieje możliwość, że zdarzyło Ci się w zyciu, coś co chciała.s wyminąć i martwisz się tłokiem w sklepie, czujesz dyskomfort w obecności ludzi etc. nie lekceważ tego, bo to chyba niesympatyczne, no i utrzymuje się już 4 lata, więc samo nie przechodzi sam fakt, ze Cię to niepokoi swiadczy o tym, że możliwe , że chora akurat nie jesteś, ale masz coś, nad czym warto poracować, bo może sygnałem jakiegoś niepokoju, pewnie by trzeba znaleźc jego źródło - albo nauczyc się rozłądowywać napięcie w jakiś świadomy sposób, a nie taki "zastępczy" nie wiem, to może być nawet permanentne przepracowanie, nieumiejętność relaksowania się - i tak lepszy lęk niż np. duszności, bo łatwiej znaleźć źródło nie mam zielonego pojęcia,co Ci jest, ale nie martw się choroba - poza użyciem potocznym, pojęcie choroba jest zarezerwowane dla ciężkich spraw, sam niepokój jest dyskomfortem i trzeba się za niego wziąć, ale to nie choroba, nie martw się:)

im bardziej będziesz cenzurować myśli, że chcesz całować sie z kobietą, tym częściej będziesz o tym myśleć co w tym takiego starsznego? wcale nie oznacza to automatem orientacji homoseksualnej, jakbys te mysli oswoiłą, zamiast je tępić, to możliwe, że zaczęłąbyś o tym stopniowo mysleć coraz rzadziej, a może w końcu wcale - albo byś uznałą, że to mniejsza lub większa część Ciebie i nie ma z czym walczyć

Też bym jeśli już to obstawiała nerwice. Ale ani nikt tu Tobie nie postawi diagnozy ani nie udzieli pomocy takiej jak potrzebujesz, więc marsz do psychologa.