Poada ze skrajności w skrajność

Jestem z chłopakiem od dwóch lat. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że jest rozchwiany emocjonalnie. Ostatnio ciągle się kłócimy, z każdym dniem jest coraz gorzej. Potrafi w ciągu dnia powiedzieć , że mnie kocha, a za kilka minut, że nie jest pewien swoich uczuć do mnie i tak kilka razy dziennie. Często płacze przy mnie jak dziecko z byle powodu. Nie bije mnie, nie wyzywa, odnosi się do mnie z szacunkiem. Mówi, że ciągle ktoś lub coś utrudnia nam spotkania, gdy nie możemy się spotkać. Wmawia sobie różnego rodzaju choroby, a gdy powiem, że to nieprawda, zgadza się ze mną. Miewa huśtawki nastrojów. Ciężko jest mi wytrzymać, z każdym dniem czuję, że to tracę. Zbyt serio bierze filmy do siebie, przeżywa to co dzieje na ekranie, a z drugiej strony jest nieczuły na cierpienie ludzi którymi się otacza. Uważa, że jest człowiekiem, który chce kochać i mnie kocha, ale wmawia,że tak nie jest. Czasami boję się z nim rozmawiać... Według mnie potrzebuje psychologa, ale nie chce o tym słyszeć, powiedział, że namawiając go do wizyty robię z niego wariata.

no cóż - współczuje bo wygląda na to że on naprawdę ma jakieś problemy emocjonalne i wydaje się że pomoc specjalisty jest konieczna...

mam podobnie ze swoim, tylko że my jesteśmy razem trzy miesiące. poważnie się zastanawiam czy warto być z kimś kto ma takie problemy. mój facet ma syndrom DDA(dorosłe dziecko alkoholika). zachowania które opisujesz są charakterystyczne dla ludzi z tym problemem i bez fachowej pomocy taki człowiek nie stworzy związku, bo ma w głowie jakieś chore myśli. ale to nie jego wina, z resztą twoja też nie. jeśli twój facet nie jest DDA, to może ma problemy emocjonalne o innym podłożu. konieczna jest szczera rozmowa