Mam dopiero 18 lat a czuję się strasznie samotna...czy to się zmieni na studiach

Mieszkam z rodzicami. Jestem w 2 LO. Mam brata ale on jest dużo starszy ode mnie przez co raczej nie mamy ze sobą kontaktu. Jestem wstydliwa i mało przebojowa co jest równoznaczne z brakiem przyjaciół. W szkole mam kilka koleżanek ale takich z którymi widuję się tylko na lekcjach. Po szkole jestem sama w domu. Czasem gdzieś wyjdę z jedna koleżanka ale jest to raczej raz w miesiacu. Na wakacje wyjeżdżam do innego miasta ta mam kilkoro znajomych z którymi często gdzieś mogę wyjść ale to tylko wakacje czyli miesiac w ciagu całego roku. O znalezieniu chłopaka to już całkiem mogę zapomniec. Mam złe kontakty z ojcem i nie potrafię zbilzyc się bardziej do żadnego chłopaka. Marze żeby to zmienic ale chyba już do konca życia jestem skazana na samotność. Chcę wyjechać na studia do innego miasta i zacząć nowe życie. Czy można jakoś naprawić to jak zniszczył mi psychike mój ojciec?

Dodam tylko że mój ojciec mnie nie molestował ani nic z takich rzeczy. On raczej hmmm że tak powiem nie jest zbyt inteligentny (ledwo skonczył zawodówkę) i stosuje przemoc psychiczna. Czasem pytałam się go o cos a on tylko ze nie chce mu sie rozmawiac. Od dziecka czułam się opuszczona i bałam sie komuś zaufac.

Może wybierz się na psychoterapię? Psycholog pomoże ci pokonać lęk i nieśmiałość...

Wiesz co offerma, tak mnie wkurwiasz, że nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy. Jak jesteś taki napalony to idź do jakiegoś burdelu, niech cię rozprawiczą.

Dziwne zebym w mojej sytuacji nie była dziewica. Nigdy nie miałam chłopaka takiego na poważnie. Nigdy mnie nikt nie przytulił.

Nie odzywaj się lepiej do offermy, to idiota, który zadaje to pytanie w większości tematów. Jeśli mogę ci coś poradzić, to właśnie to, żebyś wybrała się do psychologa. Bo skoro teraz masz już takie zahamowania, to później może być jeszcze gorzej... Może się to przekształcić w jakąś fobię społeczną, czy depresję...

zrób coś z sobą dziewczyno... bo pójdziesz na studia i nic się nie zmieni... Nadal będziesz samotna. Wyjdź do ludzi, otwórz się, poznaj kogoś w necie - choćby wirtualnie

18nasto latka sama => Może się zmieni, ale najpierw poukładaj sobie rzeczy pod kopułą zanim się weźmiesz za szukanie chłopaka. Inaczej będziecie i Ty, i on mieli niezłe jazdy. I poszukaj na początek takiego co już pracuje a nie studenta, zwłaszcza z pierwszych lat. ;)