Jestem uzależniona od mojego faceta

bez przesady, zostaw tą komórkę w domu to nie będzie Cię kusiło. a to, że "kontakt" to tylko dla Ciebie wytłumaczenie i usprawiedliwianie się. nie chciałabym iść na kawę z koleżanką, która non stop patrzy na telefon :/

Nie. jestem osobą myślącą :)

e z tym ze u mnie nie zawsze tak bylo ze tylko byl wazny on. jestem z nim od 3 lat kiedys on zabiegal o moje wzgledy mogl ze mna przebywac cale dnie i noce i ciagle bylo mu malo... przez to ja stracilam wszelkie kontakty z przyjaciolkami bo byl wazny tylko on , potem sie zmienilo ja zajelam sie nauka on prosil o spotkania a ja wymyslalam wymowki , oddalilismy sie od siebie i przylapalam go na " spotkaniach z inna" zerwalam. On plakal dzwonil dawal kwiaty .... a ja siedzialam w domu i nie moglam w to uwiezyc , wtedy zrozumialam ze stracilam jedyna mi bliska osobe . Wrocilismy do siebie po tym wszystkim nie umiem mu zaufac jak idzie na dyskoteke ja nie spie nocami , ciagle prosze sie o spotkania , gdy sie poklucimy(a zdarza sie to bardzo czesto) obiecuje sobie ze nie zadzwonie! a dzwonie bo to silniejsze odemnie .On bardzo sie zmienil nie zabiega o mnie tak jak kiedys bo wie ze ma mnie na wyciagniecie reki , a ja sie boje ze on mnie zostawi a ja zostane sama jak palec:(:( placze dniami i czasami wieczorami bo juz mam tego dosyc przez co sie bardzo zmienilam . i co wy na to??? Zenujace prawda?? Dla mnie to poprostu toksyczny zwiazek oparty na uzaleznieniu a nie milosci a z reszta niewiem

ratujcie sie bo wasze zwiazki beda wygladać tak: http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4568170

u mnie jest tak samo dokładnie jak u osoby z przedostatniego komentarza:( on mi mówi że mnie kocha, ale ja nie potrafię w to uwierzyć:(

ja coraz częściej mysle o zakonczeniu tego, albo bede obojetna i zobacze jak on wtedy bedzie sie zachowywal... Dzis jestem z siebie dumna bo ani razu nie zadzwonilam tylko on sie chcial spotkac to powiedzialam ze dzis nie chce i sie wylaczylam :) mysle nad kupieniem "Mezczyzni kochaja zolzy" podobno tam jest wiele cennych rad

tyko ze ja nienawidzę mieć niedokończonych spraw ... lubię mieć wszystko wyjaśnione i wiedzieć na czym stoję . o i jeszcze nieznosze się kłócić .Ale jakoś to wytrzymam nie on ostatni, czasami jak próbuje się powstrzymac od robienia pierwszego kroku przypominam sobie wszystkie jego wady i jakoś tak bardzo mnie do niego nie ciągnie .

Wyjaśnię Wam zjawisko chęci rozstania. Im bardziej się zatracacie w tej miłości, tym bardziej i bardziej wszystkiego pragniecie. Facet mógłby spędzać z Wami 24h, a Wam wciąż by czegoś brakowało. Kiedy mężczyzna chce pooddychać (a Wy to odbieracie jako oddalenie)- w Waszych oczach nie jest TYM IDEAŁEM, bo nie spełnia Waszych oczekiwań (np. nie mówi wciąż, że kocha lub wychodzi z kimś na piwo, zamiast być z Wami). Jego tryb życia jest niezgodny z Waszymi oczekiwaniami. Jednak w rzeczywistości to on żyje normalnie i całkowicie zgodnie z naturą ludzką, a Wy dziewczyny macie zaburzenia i widzicie sprawę w krzywym zwierciadle. Rozwiązanie jest jedno: najpierw pokochać siebie (co zlikwiduje zazdrość), a potem nauczyć się żyć dla siebie. Gwarantuję Wam, że jeśli będziecie umiały zadbać o siebie w wolnym czasie- to i Wasze relacje się rozluźnią i poprawią. Mężczyzna wyczuwa, kiedy jest osaczany, oni nie są tacy głupi, a tego nikt nie lubi. Człowiek czuje wówczas dyskomfort. Żeby Wam było lepiej to zrozumieć to wyobraźcie sobie, że Wasza mama chodzi za Wami krok w krok. Dzwoni jak jesteście w pracy, po pracy lub wiecznie namawia do spotkań... Niby się kochacie, ale jednak im bardziej Was osacza, tym bardziej chcecie uciec. @Mam to samo tyle że... Daję Ci linka do książki, żebyś nie musiała kupować: http://www.speedyshare.com/files/5546883/Argov_Sherry_-_Dlaczego_m_281_380_czy_378_ni_kochaj_261_zo_.pdf Jak klikniesz na tytuł (obok zielonej strzałki) to otworzy Ci się od razu. Jeśli chcesz zapisać ją na kompie to kliknij na tytuł prawym klawiszem myszy i wybierz: "ZAPISZ ELEMENT DOCELOWY JAKO". :)

Kurcze jakbym czytała o sobie. Jesteśmy razem 3 lata i z jednej strony bardzo go kocham, ale z drugiej zaczynam uciekać. Tak jakbym jednocześnie kochała i strasznie bała się tego uczucia. Ale najgorsze jest to,że zupełnie zatraciłam siebie, z myślą o nim układałam wszystkie plany dotyczące mojego życia. Ale dotarłam do etapu, gdzie czuję, że muszę to zmienić. Tylko tak bardzo się boję... Teraz dopiero zaczynam dostrzegać z jakim człowiekiem się związałam, jeszcze nie jestem gotowa na to by zakończyć ten związek, ale walczę o siebie.

Po pierwsze zdałam sobie w końcu sprawę z tego co robię i jakie to przynosi konsekwencje...Uświadomiłam sobie, że jestem nieszcześliwa na właśne życzenie. Zaczęłam stosować afirmacje i technikę pozytywnego myślenia, To działa! Trzeba nad sobą mocno pracować i przede wszystki wzmocnić poczucie własnej wartości, zaakceptować i pochochać siebie. Każy może to uczynić, tylko musi chcieć i musi uwierzyć, że może tego dokonać! zytywne nastawienie to 90% sukcesu. Ja najpierw musiałam wyleczyć się z depresji która była następstwem wszystkiego... Dużo pomogła mi też terapia psychodynamiczna, podczas której uświadomiłam sobie jakie błędne schematy powielam i gdzie tak naprawdę tkwi problem. Jednak tak naprawdę pomóc możecie sobie tylko same. Musicie tego chcieć z całego serca! Mi się udało i wierzę, że też Wam się uda. Teraz czuję się jakby obudziła się z jakiegoś koszmaru, jestem wolna, kocham siebie i kocham moje życie, bo wiem, że wszystko co się w nim dzieje zależy tylko ode mnie! buziaki

H0akina - masz rację. Zgadzam się z Tobą. Wiem, że jest prawda.. oczywiście moze są jeszcze jakieś powody, ale myślę że w większej mierze to działa właśnie nasza wyobraźnia i zbyt wygórowane oczekiwania niestety... Ja wiem że moj facet nie jest potworem, bo naprawde nie zrobił mi w zasadzie żadnego większego świństwa a jesteśmy ze sobą już prawie 5 lat. A ja za wszelką cenę próbuje wmówić jemu i sobie, że on jest potworem i bardzo mnie krzywdzi. Kiedyś powiedział, że on czasem myśli, że ma żadnych zalet ( a jest pewny siebie, więc taka wypowiedź dała mi dużo do myślenia)

To podstawowe działanie u osbób uzależnionych w związku: nie dostrzegają winy w sobie, zawsze i wszędzie widzą winę u niego, próbują robić z siebie ofiarę by wzbudzić współczucie i tym wymuszają i manipulują związkiem. Druga osoba czuje się wtedy jak w klatce, czuje się molestowana psychicznie. Pierwszym krokiem do walki z tym jest uśeiadomienie sobie winy i błędów jakie się popełnia. Bez tego nie ma mowy o wyjściu z tego...

dla mnie najważniejsze jest spotykanie z nim,a on nie zawsze ma dla mnie czas... dlatego każdą chwilę(gdy on ma wolny czas) staram sie wykorzystywac na spotykanie sie z nim,a czasem ja mam cos zaplanowane wiec rezygnuje żeby sie z nim spotkać, a wiem że on nie odwola dla mnie jakiegoś wojego spotkania:( to jest bardzo smutne. Myślicie, że to jemu nie zalezy czy to ja przesadzam?

też tak mam z tym odwoływaniem spotkań.. w ogóle, zauważyłam ostatnio, że jakoś częściej widuje się ze swoimi kumplami, niż ze mną. rozmawialiśmy o tym, ale powiedział, że to nieprawda i, że stara się dzielić czas na pół, bo dla niego oni też są ważni.. a to czy to nie ja powinnam być najważniejsza? :( teraz siedzi u siebie z kumplem i pewnie piją, ze mną nie chciał się wcześniej spotkać, bo niby źle się czuł...