nie umiem kochać? czy co...

jestem z piękną jak kwiat dziewczyną, nie dość że jest piękna to jeszcze jest naprawdę dobra dziewczyną, co się rzadko zdarza w parze z urodą i świadomością że się podoba facetom... A mimo to nie kocham jej choć wiem że raczej z nią będę... chyba ze strachu przed samotnością... Kiedyś zostawiła mnie po latach narzeczona przed samym ślubem.... przeciętna dziewczyna, z perspektywy widze że to była po prostu wredna i wyrachowana suka której byłem pierwszym facetem... za piękna nie była, inteligenta owszem... kochałem ją... za co to nie wiem... było to już dawno temu, nie kocham jej ale porównuję, czuję że jestem sprany z uczuć.... 2 lata przeszły i co, zdawało mi sie że jestem w porządku a tu dupa... Kurwa mać, powiedzcie mi co takiego zrobić ze sobą żeby zabić własne myśli, żeby nikogo nie zranić żeby znaleźć te cholerna satysfakcję... Piszę tutaj bo na psychologa jestem za cienki w uszach...

To mowisz ze jestes z nia ze strachu... No coz. Czymyslisz ze bedziecie razem szczesliwi? Chcialbys zeby byla Twoja zona?

zrób pewne doświadczenie , pójdź do knajpy albo do lokalu nocnego i zamów dwa mocne drinki i podejdź do stolika, gdzie będzie gruba i brzydka kobietka i zaproponuj jej drinka , gdy wypije to zamów następną kolejną kolejkę ale zapamiętaj moje słowa, gdy ta kobietka zacznie się tobie nagle podobać to wracaj natychmiast do tej swojej laseczki :)

zostaw ją, nie kochasz jej , życie z kimś kogo się nie kocha to męka, znam takiego jednego co się ożenił z taką co jej nie kochał ( ja go zostawiłam kiedyś i to mnie będzie kochał zawsze ) . jak jego żona rodziła ich pierwsze dziecko to chciał zeby umarła przy porodzie