jak wrócic do normalności po śmierci bliskiej osoby ?

doszło do tragedii, wypadek- odszedł nagle, został żal, smutek, rozpacz i wiele łez...i jak tu dalej żyć ?

kiedyś czytając podobne tematy, myślałam, że nie potrafiłabym pisać o tym na forum, ale teraz sama juz nie wiem... chyba nikt nie jest w stanie nam- tym ktorzy zostali pomóc...

Czas leczy nawet najbardziej bolesne doswiadczenia zyciowe.Musisz to przezyc...

Codziennie ginie masa ludzi w samochodach, a każdy kierowca nawet nie pomyśli, że jego też to może wkrótce spotkać. Współczuję

po prostu żyć i zaakceptować to że ludzie czasami tragicznie umierają. nie ma dobrego sposobu jak wrócić bo zawsze się o tym będzie pamiętać

jest taki temat

czas leczy rany... choć teraz to stwierdzenie wydaje sie nierealne :(

myślę że nie można sie bronic przed emocjami które czujemy, po prostu dac im możliwosc aby biegły swoim torem, chcesz plakac to płacz, chcesz krzyczec to krzycz, chcesz pisac to pisz, rob wszystko to co czujesz ze musisz robic

szybko przeszukac wszystko zwiazane ze zmarlym , sprawdzic konta kieszenie ubran a takze przekopac ogrodek czy dzialkie . jezeli sie przy tej okazji metraz mieszkania zwiekszyl to juz jest super.

to nie był wypadek samochodowy, ale wypadek w pracy, rutyna i najprawdopodobniej przez zaniedbanie błąd osób trzecich...

a najbardziej w tym wszystkich przytłacza mnie cierpienie moich rodziców...pochowali syna w wieku 24 lat

doskonale, też straciłam brata w wypadku minęło już trochę czasu, a nadal boli jest inaczej, niż od razu po fakcie, ale ciężko będzie cały czas teraz mamy już "kulawe" życie czasem, aż brakuje tchu dla mnie najważniejsza jest pamięć i wiara (chociaż czasem jej brakuje), dla mnie mój brat gdzieś tam jest, nie ma go fizycznie, ale jest duchowo

a pojęcie powrotu do normalności nie istnieje po czymś takim, wracasz do siebie, ale to już inna rzeczywistość, rzeczywistość niepełna, z pustym miejscem przy stole :(

" kulawe życie" tak , tak chyba właśnie będzie zbliża sie święto zmarłych, później wigilia i święta...ta tesknota dopiero przychodzi,chyba dopiero do nas przyjdzie, wszystko jet jeszcze świeże...

to w takim razie jak wrócić do siebie... od listopada zaczynam prace, wymagającą prace... jak skupić myśli, jak sie pozbierać... obecnie nie jestem w stanie wiele zrobić, każdy dzień wyglada podobnie, budze sie rano, przez moment jest dobrze i za chwilę przychodzi świadomość że jego już nie ma...potem sprzatanie, gotowanie,trzymanie tego całego domu w ryzach, cmentarz, modlitwa i byle do jutra... najgorzej jest wieczorem ... smutek przychodzi nagle w różnej postaci, nie moge spać, ogarnai mnie jakiś nieuzasadniony lęk i panika....

a firme miał? chyba nie golas był najemny to niewielka po nim strata

ta tęsknota będzie Ci już zawsze towarzyszyć, a uczucia będą jak na huśtawce, raz lepiej raz gorzej, czasem "czarny dół" trzymaj się, nikt tu nie jest w stanie pomóc, to ból z którym jesteś sama, Ty i Twoi najbliżsi żadne słowa nie pomogą nikt i nic nie zwróci Ci brata :(

bez komentarza...........

nic nie bedzie jak dawniej :( a wigilia najgorsza :( trzymaj sie .. czas ... zawsze pozostanie tęsknota :(

Ja tam czuję obecność moich zmarłych bliskich. Nie żyją, ich ciało jest już zwłokami, które rozkładają w grobie, ale czuję że nie zniknęli całkowicie. Wiecie o co chodzi.

by wrócić do jakiego-takiego ładu, by jakoś tam funkcjonować mi potrzebne było ok pół roku, ale tak jak przedtem nie będzie już nigdy :( nie mogę Ci też poradzić nic sensownego, jak masz sobie pomóc żałobę każdy przechodzi inaczej jeden zajmuje się pracą, drugi by ciągle spał, a trzeci tworzy sobie świat wyimaginowany, w którym nic się nie stało...

jest topik na forum o tej tematyce:(

dokładnie, nikt i nic....

ktos może podac linka to tego tematu ?

nie czas lalap wylewac łez czas o dobrym masrkowym wibratorze pomyśleć

mnie na tamtym topiku wiele nie pomogli, ale z Tobą może być inaczej niestety nie mam linka ale w tytuł był podobny do Twojego, a cały temat chyba był na "uczuciowym"

Jakiś podszyw mnie prześladuje, uznał że napisałem lipny temat. Sorry.

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=350799&start=16260 prosze ale nie traktuj tego tam tak dosłownie

hmmmmm jestem szcesliwa meżatka:) ale 3 lata temu... dwa dni przed ślubem mój parwie mąż zabił sie na motorze:( to był ból...przeżyłam.Było cholernie ciężko ale przy pomocy najbliższych stanełam na nogi....teraz tez kocham ale jego nigdy nie zapomne...