Moj wiersz o przemijaniu.

Dzis jestem tutaj, sram, jem i pije czyli po prostu najzwyczajniej zyje. Jutro bede w ziemi zakopany i zjedza mnie robaki nigdy juz nie bede mial nawet lekkiej sraki.

Piękne filozoficzno-refleksyjna fraszka. Nobel z literatury murowany.

:D

naturalistyczny

Ciesze sie ze wam sie spodobał, balem sie fali krytyki gdyz uwazalem ze wiekszosc moze go nie zrozumiec. Utwor powstawal przez ponad 20 lat mojego zycia na podstawie moich przezyc i doswiadczen. Powoli umieram kazdego dnia - czasami z samotnosci, z miłosci, z rozpaczy, z nienawisci - ze wszystkiego, co moze mi zaoferowac swiat. Gdyby nie bylo smierci ten wspanialy wiersz nigdy by nie powstal, smierc nadaje zyciu piekno, tylko sztuczne kwiaty nie umieraja.

:)