Mam 23 lata. Chcę iść na studia dzienne. Jestem głupia?

Witajcie. We wrześniu będę mieć 23 lata. Do tej pory nie studiowałam ani nie pracowałam. Nie pytajcie dlaczego, po prostu życie tak się ułożyło, że nie mogłam podjąć ani pracy ani nauki ( choroba) . Czy ma sens rozpoczęcie nauki? Marzę by zostać tłumaczem przysięgłym języka francuskiego a moim mieście filologia romańska jest tylko w trybie stacjonarnym. Co zrobilibyście na moim miejscu?

Tak jestes glupia, gdybys byla madra nie zadalabys takiego pytania

O co ci chodzi?

Studia to już nie szkoła, gdzie wszyscy w klasie sa z jednego rocznika, a jak trafi się starszy to patrzą na niego jak na dziwadło. Na pewno na roku miałabyś co najmniej kilka osób w Twoim wieku i kilkanaście starszych niż rocznik tegorocznych maturzystów: osoby po technikach, osoby po szkołach policealnych, osoby które wyleciały z innych studiów, osoby które pracowały i tym podobne historie. Na pewno nie będziesz się czuła wyobcowana z powodu wieku. Problemem jest mieszkanie i wyżywienie (nic o tym nie piszesz), ale jeśli mieszkasz z rodzicami, to możesz dorobić trochę roznoszeniem ulotek czy czymś takim. Myślę że już od drugiego roku filologii możesz zacząć bawić się w korepetycje i tłumaczenia - także dla własnej wprawy.

mieszkanie i wyżywienie nie stanowi problemu najmniejszego. Po prostu chodzi o to czy po studiach, pracodawcy nie będą krzywo patrzeć na to, że nie mam żadnego doświadczenia zawodowego?

up

Może i będą - ale to że masz 23 lata nie stanowi tu różnicy. Jeśli nie chcesz mieć pustego cv, to staraj się o doświadczenie w czasie studiów: np. praca, staż, praktyki itd.

Witaj! Ja tez zamierzam isc na dzienne - mam 22 lata w tym roku skoncze. Bylam na zaocznych studiach, lecz je rzucilam - poziom do bani. I tez sie nad tym zastanawiam, czy wybrac dzienne czy zaoczne. Ale teraz takie czasy, ze naprawde trudno o stala posade.

Myślę że możesz spróbować, tym bardziej że ta różnica nie jest taka duża, tzn. nie będzie widać że jesteś starsza...

a te studia są 3 letnie czy 5 letnie? Jesli 3 letnie to mogłabys zrobic licencjat iśc do pracy i ewentualnie zaoczne w inny mieście? 5 lat to długo, inaczej się patrzy na 5 lat studiowania jak sie ma 23 lata, inaczej jak się ma lat 23. A jak znowu zachorujesz? Wyjdziesz za mąź, urodzisz? Jak rodziców tfu tfu zabraknie? Lepiej by było gdybyś skończyła najpierw licencjat - zawsze jakiś papier masz.

miało byc najpierw 19 lat

Teraz już prawie wszystko studia są 2 stopniowe, takie wymogi...więc na bank będzie miała licencjat.

a w zasadzie co sie przejmujesz - moj brat ma 25 lat - siedzi narazie w woju i tez zamierza w tym roku albo w nastepnym isc na studia.

Tak najpierw chcę zrobić licencjat. Dziecka nie planuję. Magisterka już będzie na pewno zaoczna. Teraz mam zamiar odbębnić staż przed studiami.

pytanie czy na te studia się w ogóle dostaniesz, muahahaa

Większość z nas miała po 19 lat gdy zaczynaliśmy, ale razem z nami studiowała dziewczyna, która zaczynając miała 29 lat i druga, która zaczynając miała 27 lat. Zastanawiałam się czasem, dlaczego studiują "u schyłku życia". Teraz mam 63 lata i czasem jeżdżę na zjazdy koleżeńskie. One też. I tak sobie pomyślałam (bo jeszcze jesteśmy czynne zawodowo), że tak długo pracowały i pracują w zawodzie, który sobie wymarzyły, nie miały nigdy problemów z szukaniem pracy (a mogłoby tak być, gdyby miały tylko wykształcenie średnie), ich emerytury będą całkiem wystarczające. Zauważ, że niektóre z nas będą żyły do 90 lat lub dłużej. Czymże jest więc tych kilka lat, które poświęciłabyś teraz studiowaniu? :)