leczenie w szpitalu psychiatrycznym

tak to jest

Dobry lekarz zawsze coś znajdzie :)

Normalność rzecz względna

A jak jest z prywatnoscia? czy to prawda ze prysznice sa pod nadzorem pielegniarek?

Nie słyszałam nigdy o przeszukiwaniu pacjentów ,czy prysznicu pod nadzorem

Cześć, cieszę się, że nie jestem sama, choć nie cieszę się z waszego cierpienia. Mam zaburzenia psychiczne - kontrastowe, czyli myślę, o zrobieniu krzywdy także innym, ale nikomu nic nie zrobiłam. Ale tak niszczę samą siebie, to co najbardziej kocham, to z czego jestem naprawdę dumna. A wszystko to, co uważam za najlepsze , jest jednocześnie moją obsesją. Wydaje mi się, że coś jest, a czegoś nie ma. Chcę, żeby mi ktoś pomógł, ale moja pscyholog będzie wolna dopiero w lutym. U psychiatry już byłam, dostałam leki i już mi jest lepiej, ale wciąż jestem zablokowana psychicznie np do mężczyzn. Powinnam iść czy nie? :) Boje się np że opęta mnie szatan itp ;). Mam duże poczucie humoru wydaje mi się, że go nie mam, raz kogoś lubię a potem jużnie, zawsze lubiłam psa a teraz mi się wydaje,że nie lubię. WHAT IS GOING ON?

nie jesteśmy lekarzami ale faktycznie masz jakieś zaburzenia może to schizofrenia ?

Nie, byłam już u psychiatry. To nie jest schizofrenia, nerwica natręctw w stopniu zaawansowanym :)

Witam, bardzo Was proszę o informację dotyczącą szpitalu psychiatrycznego w Gliwicach. Lekarz psychiatra mojego partnera chce go tam skierować. Cierpi na chorobę dwubiegunową afektywną - taką diagnozę postawili mu w tym roku w szpitalu psychiatrycznym we Wrocławiu przy ul. Kraszewskiego. Jednak w 2004 roku również po pobycie tam stwierdzili ostre zaburzenia psychotyczne z objawami schizofrenii. Przestałam już wierzyć w skuteczność takich ośrodków.. Podczas pobytu we Wrocławiu co chwilę zmieniali mojego partnerowi lekarza prowadzącego, zaś Ci zmieniali leki. Jednego dnia był pogodny, drugiego już ogłupiony z pustym wzrokiem. Lekarze byli tylko do godziny 15.00 od poniedziałku do piątku, ciężko było ich złapać nawet w ciągu dnia żeby porozmawiać o stanie zdrowia bliskiej mi osoby. Zachowanie pielęgniarek pozostawiało wiele do życzenia, oczywiście nie wszystkich - zdarzały się życzliwe. Do tego te całe zajęcia.. muzykoterapia, aerobik.. a podczas 3 miesięcznego pobytu rozmawiał z psychologiem 3 razy, w tym raz na samym początku ja również zostałam poproszona o rozmowę na temat partnera. Mam straszne obawy co do kolejnego pobytu na oddziale zamkniętym, tym bardziej, że nic nie wiem o tych Gliwicach. Bardzo proszę o pomoc, bo być może jest szansa uniknąć szpitala i wystarczy kontynuacja terapii u psychiatry oraz odpowiednie leki? Ja sama odwiedzając go w tym Wrocławiu patrząc na tych ludzi miałam wrażenie, że wpadnę w depresję a co dopiero osoba chora potrzebująca spokoju.. proszę o rady, boje się go tam wysłać jednak jeśli nie będzie wyjścia zrobie to. Nie chciałabym aby trafił w nieodpowiednie miejsce, gdzie nie będą traktować go należycie oraz nie dobiorą odpowiednich dawek leków jak we Wrocławiu..

Witam , czy ma ktos wiedze jak jest w szpitalu psychiatrycznym w Andrychowie / nie bawem sie tam wybieram

a mianowicie po co się tam wybierasz? chcesz sobie zniszczyć życie czy co Cię tam ciągnie?

mam mysli samobójcze raz juz nawet podejmowałem kroki ku temu , lekarz doradza zebym sie udał na leczenie szpitalne i dlatego pytam jak tam jest czego moge sie spodziewac bo na temat Andrychowa jeszcze nic nie znalazłem / pozdrawiam

Jakiś czas temu spędziłam miesiąc w szpitalu psychiatrycznym . Było to miasto powiatowe w województwie śląskim . Co do opieki to mój lekarz prowadzący był młody i ambitny , interesował się mną . Opieka pielęgniarek , pozostawiająca wiele do życzenia .....choć dwie były wyrozumiałe i sympatyczne . Reszta sióstr wiecznie zmęczonych , robiących łaskę i opryskliwych . Na nocnych dyżurach przykrywały się kocami spały na wersalce w dyżurce. Nie chciało im się nawet roznieść leków dla pacjentów do poszczególnych sal . Po prostu na korytarzu ustawiała się kolejka do nich i dostawaliśmy leki . Kto prosił o wodę do popicia leków często dostawał odpowiedź : przecież ktoś był u Pana / Pani i nie przyniósł wody ...? A woda była na wózku z lekami , ale im się nie chciało wlać tej wody do kubków ...nie mam pojęcia . Nie wiem co tam robiły takie pielęgniarki , zupełnie nie przygotowane do pracy w szpitalu , na takim szczególnym oddziale..., może były tam dla spędzenia czasu ?Odział stary , brzydki , paskudne ściany , sale , ogólnie wszystko przybijające . Jedzenie wstrętne ....Młoda psycholog też nie bardzo potrafiła pomóc na rzadkich spotkaniach (1-2 w tygodniu ) , nie miała doświadczenia do pracy na takim oddziale . Druga , ok 45 lat olewała wszystko totalnie. Jak dla mnie porażka , brak kompetentnego personelu , obskurne sale , okropne jedzenie , brak prawdziwej psychoterapii i jakichkolwiek zajęć. Plus to postawiona diagnoza . W takim miejscu człowiek jeszcze bardziej się dobija . To był stracony czas ...

a czego się spodziewałeś? Wakacji w Tunezji? Trzeba było chodzić na psychot. stacjonarną. Ja swoje zdanie na temat szpitali psych. mam , ale nie będę się nimi tutaj dzielić.

Nie miałam wyjścia , zawiozło mnie tam pogotowie .

czy ma kros info jak jest w Andrychowie . jak wyglada leczenie i samo przyjęcie . pozdrawiam

Najpierw warto iść do kilku specjalistów, którzy ocenią czy dana osoba kwalifikuje się do leczenia w szpitalu czy nie. Nie ma co pochopnie podejmować decyzji. Tutaj http://psychomedic.pl/psychiatra-warszawa/ są namiary na świetną klinikę. Uważam, że warto udać się do tamtejszych psychiatrów.

to zależy na jakim oddziale , są otwarte , zamknięte , dopasowane do różnych zaburzeń

Już się nie obejdzie bez zakładu dla obłąkanych ?