Dziecko z zespołem downa lub inna choroba genetyczna

Nie wiem jak jest w Polsce - w UK usuwają na życzenie, a co dopiero kiedy płód jest chory. Poza tym to moim zdaniem gorsza choroba od zespołu Downa.

Kobieta plus - jak już mówiłam mój znajomy urodził się w połowie 5 miesiąca. Ale tak, jest ogromna różnica rozwojowa między 5 i 6 miesiącem czy między 4 i 5.

nie mam. i chyba się nie zrozumiemy. ja nie jestem osobą, która dla najbliższych byłaby skłonna cokolwiek poświęcać. nawet dla dziecka. bo ja się kieruję rozumem i kalkulacją. żadnych sentymentów, głupich emocji, ani porywów serca. żadnego naiwnego altruizmu lub miłosierdzia. tylko rozum. więc wybacz, ale nie pogadamy, nawet jakbym miała tuzin potomstwa. bo zwyczajne nie zrozumiesz.

to NIGDY nie palnuj dziecka bo nie bedziesz szczesliwa ano TO DZIEKO nie bedzie w twojej rodzinie szczesliwe

ja nie ytam o róznice rozwojowe . Bo np dziecko ma wieksze szanse przezć przedwczesny poród w 7 miesiącu niż , paradoksalnie w 8 ,ze względu na rozwój płuc . Ja pytam - dziecko w 5 miesicu ciazy to dla ciebie płód -czyli COŚ ale w 6 miesiacu to KTOŚ - czyli dizecko ?

nie planuję, możesz być spokojna. nie widzę powodu żeby ludzkość w przyszłości uszczęśliwiać moimi kiepskimi genami.

tlatoani nie mam. i chyba się nie zrozumiemy. ja nie jestem osobą, która dla najbliższych byłaby skłonna cokolwiek poświęcać. nawet dla dziecka. bo ja się kieruję rozumem i kalkulacją. żadnych sentymentów, głupich emocji, ani porywów serca. żadnego naiwnego altruizmu lub miłosierdzia. tylko rozum. więc wybacz, ale nie pogadamy, nawet jakbym miała tuzin potomstwa. bo zwyczajne nie zrozumiesz. ty krowy idź paść , bo tam sie twoja klakulacja i brak porywów serca przyda znalazł :D

Jeżeli mam być szczera to ma to związek z tym, że płód w 7 miesiącu (płód, ani coś, ani ktoś w twoim rozumowaniu) jest już dość rozwinięty, zmysły, mózg itd. i trzeba samemu być nienormalnym, żeby przez 7 miesięcy ani się nie zorientować ani zdecydować czy chce się rodzić. Jednak, jeżeli wada rozwojowa jest widoczna dopiero w późnej ciąży czy ciążą stwarza zagrożenie dla życia matki to nie mam sentymentu dla "życia nienarodzonego" Tak, wiem, jestem koszmarna, podła, i moja matka powinna mnie wyskrobać. No, ale mam prawo mieć swoje zdanie.

krowy paść? mówisz z własnego doświadczenia wsioku? :D a zresztą z kim ja gadam, z czymś co nie rozróżni zarodka od dziecka? :D idę stąd

kobieta plus właśnie dlatego prosiłam o wypowiedź kobiety, które nie mają dzieci a co dopiero dzieci z wadami żeby wypowiadały się tu bez zbędnych emocji. Rozumiem że kochasz swoje dziecko ponad wszystko i jest ono dla ciebie całym światem, ale nie możesz potępiać kobiet które w takim poświeceniu widzą cierpienie swoje i dziecka. Być może dla niektórych to egoistyczne podejście, ale podjęłyby taką decyzję i to tylko i wyłącznie ich (w tym moja) sprawa.

sama mam dziecko, ale gdy by się okazało na badaniach że ma zespół dauna ----to usuneła bym:(

Szarość Grafitowej Nocy - najciekawsze w tym wszystkim jest to, że od osób którym zarzuca się egoizm i płytkość emocjonalną jednocześnie oczekuje się bycia siostrą miłosierdzia. O tym, że w tym wszystkim cierpi samo chore dziecko nikt nie myśli.

Ciekawa jestem ile kobiet,które się tutaj wpisały same mają chore,upośledzone dziecko?Wszystkim się fajnie mówi,jak nie są na miejscy tych,któtzy mają taki dylemat. Oczywiście popieram autorkę.

dlaczego uważasz ,ze kogokolwiek potępiam ? to ,ze uśiadamiam ,ze istniej druga strona medalu to twoim zdaniem żle ? Ja wiem ,ze łatwiej o pewnych rzeczach nie wiedzieć , nie być świadomym , alw jesli komus wydaje sie ,ze usunięcie ciązy z dzieckiem genetycznie chorym jest tylko " sprawą do załatwienia " to bardzo sie myli . Chyba ,ze zależy ci ,zeby wypowiadały sie osoby ,nie tylko nie majace dzieci ale nawet nie dopuszczające do siebie myśli ,ze taka decyzja nie jest łatwa i wcale nie jest tak cżęsto podejmowana jak sie tu wydaje .

Myślę, że to właśnie matki które zdecydowały się urodzić będą bronić porywania się na wychowanie chorego dziecka - nawet jego kosztem.

nikomu niczego nie zarzucam - staram sie tylko nazywać rzeczy po imieniu , bo tylko takie są prawdziwe . A jka cie " przycisnełam " to okazuje ise ,ze nie potrafisz powiedzieć kiedy dziecko jest dizeckiem a kiedy płodem :D

jego kosztem ?:) może to rozwiniesz ?

dobrze, inaczej : dla mnie dziecko jest płodem do momentu urodzin :) Pasuje odpowiedź?

Czy ja wiem...chyba dziecko które ma poważne schorzenie genetyczne cierpi...o ile jest psychiczne na tyle sprawne żeby o tym wiedzieć.

kobieta plus-jesteś matką upośledzonego dziecka?

KOBIETA PLUS-JAK SOBIE RADZISZ I KIEDY POGODZIŁAŚ SIĘ Z LOSEM?

tak :) i czasmi żal mi kobiet , które demonizują sprawę opieki nad dziećmi z wadami :) no, ale jesli dla kogoś zdrowie dizecka jest mniej wązne od ..... kolacyjek :) to coż mogę powiedzieć ?:) odnoszę sie do kolacyjek tej otoli czy jakoś tak :)

Ale dlaczego nie przyjmujesz do siebie myśli, że właśnie dla niektórych kobiet usunięcie takiej ciąży jest " sprawą do załatwienia " ? Dla ciebie to kwestia nowego życia, dziecka a dla mnie to kwestia nie skazywania siebie na ograniczenia, na depresję, brak finansów i nie możność zapewnienia bezpieczeństwa takiemu dziecku. Nie każdy czuje się na siłach wziąć na siebie taką odpowiedzialność i chyba dobrze, że zdaje sobie z tego sprawę?

jeżeli o mnie chodzi to nie jest to kwestia tego co ja stracę - stracę i tak i tak - ale nie zrobię dziecku krzywdy bo na siłę będę chciała je mieć.

nigdy sienie pogodziłamm , ale to nie znaczy ,ze jestem pełna bun\tu i niezgody . To już za mną . Teraz zmieniam to co sieda zmienić i aprobuję to na co nie mam wpływu :) jak alkoholik :)

jeżeli o mnie chodzi to nie jest to kwestia tego co ja stracę - stracę i tak i tak - ale nie zrobię dziecku krzywdy bo na siłę będę chciała je mieć. ---- nie zrobisz dizecku krzywdy , zabijająć je ? to jakąjeszcze krzywdę mozan zrobić ?

otulona_snem Dokładnie, bo co innego jak staje się przed taką decyzją a co innego kiedy w domu ma się takie dziecko. Wtedy trzeba myśleć pozytywnie, bo niczego już nie da się zmienić.

otulona - a czy ja ciebie osądzam ? czy sama czujesz sie osądzona przez moje wypowiedzi ? wolno tobie uważać to co uważasz ,ale takie prawo mam i ja .

Kobieta plus szanuję Twoją decyzję,ale opieka nad upośledzonym dzieckiem mnie akurat przerosłaby.Wcale nie czuję się ztym źle i nie potępiiam innych ,podobnie jak ja odbierających ten temat,

wszystko jest kwestią proirytetów , wszystko jest kwestią uznaia ważności . A wtedy ze wszyskim można dać sobie radę .