Wyjechałam za granicę i jestem tu tylko dla męża...

Od kilku lat jestem z mężem w Angli. Kiedy wyjechał świetnie znał język i od razu dostał pracę na kontrakt. Bardzo szybko awansował, ciągle się szkoli i ma szansę na nowy awans. Jest szczęśliwy, wszystko idzie mu jak po maśle. Nie przeszkadza mu wieczna szaruga za oknem, wg niego wciąż świeci słońce i żyje mu się jak w raju. A ja przyjechałam tu tylko dla niego, ale po kilku latach już nie daję rady. Na przekór nic mi się nie udaje. Mam ukończone studia ale tutaj nic one nie znaczą. Nie mogę znaleźć żadnej pracy na kontrakt. Nienawidzę tego podłego miasta, w którym mieszkamy i tej paskudnej pogody. Denerwują mnie ludzie, którzy nie mają czasu na przyjaźń i tak strasznie tęsknię za moim dawnym życiem, że wyć mi się chce. Wiem, że w Polsce moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej ale za późno żeby wrócić. Zresztą mój mąż nie wróci do Polski a ja od niego nie odejdę. Staram się być silna i wziąć się w garść ale samotne wieczore spędzone w domu nie pomagają. Znowu nie mam pracy a mąż pracuje na nocki. Mamy 2 - letniego synka, który jest moją największą radością. Jednak płakac mi się chce kiedy pomyślę, że na codzień ma tylko nas.

mam podobnie - moj maz robi doktorat za granica. zadne z nas nie zna jezyka tutejszego, siedze tu dopiero od miesiaca, a juz mam dosyc. prace ciezko znalezc bez znajomosci jezyka, w sumie cokolwiek zalatwic jest ciezko. nie mam tu zadnych znajomych i wyje po katach z tesknoty za polska. beznadzieja... jedyna pociecha to to, ze najdalej za 3 lata wracamy.

a w jakim mieście jesteś?

pod paryzem. angielski znam, a fr ni w zab. ps.czytam twoj drugi temat na ogolnym.