Ja, przyjaciel i ten, którym jestem zainteresowana

Przyjaciela mam od od dawna, nawet nie jestem w stanie dokładnie podać od kiedy nasza przyjaźń zaistniała. Mieszkaliśmy po sąsiedzku, nasze rodziny przyjaźniły się, razem chodziliśmy do przedszkola, szkoły, pomagaliśmy sobie w liceum, studiowaliśmy w tym samym mieście, ale na innych uczelniach. Mam wrażenie, że właśnie okres studiów pogłębił naszą przyjaźń.On zainteresowany dziewczyną [do dzisiaj jest jego żoną] nie miał czasu na kontakty z rodzicami. Nigdy nie byliśmy kochankami. On ożenił się, ja wyszłam za mąż, zamieszkaliśmy w różnych miastach, przez pewien okres dzieliły nas granice, ale zawsze mieliśmy ze sobą kontakt i zawsze gotowi byliśmy sobie pomóc. Od 3 lat jestem wdową, wiosną poznałam człowieka, który mnie zainteresował. I chyba wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że w okresie świątecznym spotkaliśmy się z nimi - on z żoną i ja z moim wybrankiem plus nasze dorosłe dzieci. Było miło, wspominaliśmy nasze szczenięce lata, ale mój miły coraz bardziej markotniał - nie podobały mu się nasze przyjazne związki. Dodatkowo nie podoba mu się, że wykonuję dla nich pewne prace [po śmierci męża zaproponowali mi dodatkową pracę] i nasz kontakt jest częstszy. Nie ma znaczenia, że nasze miejsca zamieszkania dzieli różnica 250 km. O zerwaniu przyjaznych kontaktów nie myślę, ale czy da się przekonać człowieka w poważnym wieku, że może być bezinteresowna przyjaźń? Jak mu to wytłumaczyć?

Nikt nie miał takich doświadczeń? jednak zależy mi na wyważonych opiniach.

chyba jednak będziesz musiała zrezygnować z nowej znajomości. On nie jest skłonny do akceptacji żadnego z Twoich znajomych. Takie mam wrażenie,