Sonoco, Łódź, Nowy Józefów-o wszystkim i o niczym!!!Komentować...

Choć nie był humanistą w naukowym rozumieniu tego słowa, zawdzięcza się mu upowszechnienie idei humanitas w polskiej kulturze. Długo uznawano go za "ojca literatury polskiej", przez wielbicieli nazywany także – za sprawą moralitetu Wizerunek – "polskim Dantem". Pomimo znaczącego wkładu, jaki przypisuje się Rejowi w rozważaniach na temat początków literatury narodowej, zdaniem wielu współczesnych badaczy pozostaje on twórcą wciąż niepoznanym. Większość obiegowych opinii na temat Reja w dalszym ciągu pochodzi z błędnego wizerunku "rubasznego, niewykształconego prostaka", jaki przypisała mu tradycja. Twórczość Mikołaja Reja jest bogata i różnorodna, na ogół podporządkowana przesłaniu etycznemu ("przykładne życie") i religijnemu ("wieczne zbawienie"). W porządku chronologicznym widoczne jest w niej przejście od dialogu i moralitetu, które odpowiadały wczesnym buntom poety, do formy speculum, stanowiącej dojrzałą realizację programu pozytywnego, służącego wychowaniu i wskazaniu drogi do zbawienia duszy. Rej jest uważany za mistrza opisu literackiego; nazwany "Brueglem polskiej literatury", z powodu wyjątkowej wyobraźni malarskiej, otwarcie wyrażał pogardę dla humanistycznego estetyzmu, głosząc prymat praktycznego pożytku dzieła literackiego nad jego funkcją artystyczną. Był pierwszym polskim pisarzem – obok Marcina Bielskiego – który łączył rozwój rodzimego języka literackiego z ideą służby Rzeczypospolitej. Porównywany jest do Erazma z Rotterdamu, Franciszka Rabelais i Michała de Montaigne'a. Żywe są również badania nad związkami twórczości Reja ze średniowieczem.

LNG (Liquefied Natural Gas) - skroplony gaz ziemny to ekologiczne, ekonomiczne i uniwersalne paliwo - gaz ziemny, który w wyniku schłodzenia do temperatury minus 163 st. C przechodzi w stan ciekły i zmniejsza swoją objętość ok. 600 razy. Energia produkowana z metanu ma wszechstronne zastosowania. Podstawowe to: wytwarzanie pary wodnej, energii elektrycznej, chłodu, ciepła technologicznego oraz ciepłego powietrza. Skroplony gaz ziemny LNG można stosunkowo tanio transportować w zbiornikach kriogenicznych nawet na duże odległości np. drogą morską czy przy pomocy cystern samochodowych, bez konieczności budowania kosztownych gazociągów. Skroplony gaz LNG magazynowany jest na stacjach regazyfikacji, w zbiornikach kriogenicznych, w wygodnej dla klientów lokalizacji.

Witam wszystkich:)

Przekierowanie strony internetowej

Ssaki (Mammalia) – zwierzęta należące do kręgowców, charakteryzujące się głównie występowaniem gruczołów mlekowych u samic, zazwyczaj obecnością owłosienia (włosy lub futro; silnie zredukowane u gatunków wodnych, jak hipopotamy, u waleni całkowicie zanikają przed porodem lub w trakcie) oraz stałocieplnością (potocznie "ciepłokrwistość"). Większość ssaków utrzymuje temperaturę w granicach 36–39 °C. Stałocieplność umożliwia aktywny tryb życia w różnych środowiskach – od mroźnych obszarów podbiegunowych do gorących tropików. Futro i tłuszcz pomagają uchronić się przed zimnem, a wydzielanie potu i szybki oddech pomagają pozbyć się nadmiernego ciepła. Ssaki zamieszkują zarówno środowiska wodne (walenie i brzegowce), jak i lądowe (większość), opanowały także przestrzeń powietrzną (nietoperze). Obecnie żyje na świecie blisko 5500 gatunków ssaków. Z wyjątkiem nielicznych jajorodnych stekowców, wszystkie współczesne ssaki są żyworodne. Zdecydowanie największym rzędem co do liczby gatunków pośród ssaków są gryzonie, obejmujące ponad 2200 gatunków. Następnie nietoperze, z ok. 1100 gatunkami. Najmniejszymi liczebnie grupami ssaków są słoniowate (trzy gatunki) i mrówniki z jednym przedstawicielem. Liczba ssaków jest stosunkowo niewielka w porównaniu z innymi zwierzętami. Największym żywym ssakiem i zarazem największym ssakiem w historii jest płetwal błękitny. Osiąga on ok. 30 m długości i 180 ton wagi. Najmniejszymi ssakami są nietoperze i ryjówki. Nietoperz ryjkonos malutki z południowo-wschodniej Azji waży zaledwie 2 g przy długości ciała ok. 3 cm. Ryjówka etruska waży 2 g, a jej długość łącznie z ogonem to zaledwie 4 cm. Dział zoologii zajmujący się ssakami to teriologia.

Kontrabas – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych; jest największym instrumentem tej grupy. Muzyk grający na kontrabasie to kontrabasista. Kontrabas składa się z wielkiego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bezprogową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku, napinane są za pomocą klinowych naciągów. Instrument posiada cztery struny strojone w kwartach (począwszy od najniżej strojonej): E1 (41,2Hz), A1 (55Hz), D (73,4Hz), G (98Hz) i obejmuje zakres dźwięków od E1 (w kontrabasach orkiestrowych, 5-strunowych C1 (32,7 Hz) a w niektórych odmianach niemieckich H2 (30,86 Hz)) do g1 w typowym wykorzystaniu, jednak w niektórych utworach solowych z wykorzystaniem flażoletów przy podstawku sięga się prawdziwego kresu skalowego kontrabasu uzyskując w ten sposób nawet dźwięki o wysokościach przekraczających g² (g dwukreślne w brzmieniu) sięgając nawet g³. Kontrabas transponuje oktawę w dół w kluczu basowym.

Cyklopi (także Kiklopi; gr. Κύκλωπες Kýklōpes, łac. Cyclopes ‘okrągłoocy’) – w mitologii greckiej olbrzymy z jednym okiem pośrodku czoła, zajmujące się pasterstwem i budową ogromnych murów (cyklopowe mury). Pracowali też u Hefajstosa w kuźni i kuli pioruny dla Zeusa. Cyklopi pierwszego pokolenia, Brontes, Steropes i Arges, byli dziećmi Gai i Uranosa. Zostali wtrąceni do Tartaru przez swojego ojca, gdyż ten obawiał się ich wielkiej siły. Jednak Kronos, także syn Uranosa, uwolnił ich oraz gigantów i hekatonchejrów, aby pomogli mu w walce ze swoim ojcem. Jednak po zwycięstwie nad Uranosem, Kronos ponownie zepchnął ich na dno piekieł, gdzie pozostali do czasu uwolnienia ich przez Zeusa, syna Kronosa. Właśnie wtedy wykuli dla niego potężną broń – pioruny, dzięki którym wygrał wojnę z tytanami. Cyklopi stworzyli także hełm Hadesa, trójząb Posejdona oraz łuk i strzały Artemidy. Ponoć zostali zabici przez Apolla po tym, jak Zeus zabił jego syna Asklepiosa, ciskając w niego piorunem. Drugie pokolenie cyklopów, to Polifem – syn Posejdona i nimfy Toosy, który został oślepiony przez Odyseusza oraz Telemus – wieszcz. Cyklopów Akamansa, Pyrakmona i Adnanosa jako pomocników wykorzystywał Hefajstos. Prawdopodobnie prototypem do stworzenia postaci cyklopa byli ludzie chorzy na zespół Pataua, gdyż zdarza się , że dzieci dziedziczące tę chorobę rodzą się z jednym okiem.

Akapit (od łac. a capite, dosł. od głowy, od początku) – podstawowy sposób dzielenia łamu na rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w celu zwiększenia czytelności tekstu. Podstawowa jednostka logiczna dłuższego tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań stanowiących pewną całość treściową (myśl). Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi. Czasami jako synonimy akapitu są stosowane terminy: ustęp, werset oraz paragraf; mają one jednak inne znaczenie.

Akapit (od łac. a capite, dosł. od głowy, od początku) – podstawowy sposób dzielenia łamu na rozpoznawalne wzrokiem mniejsze fragmenty w celu zwiększenia czytelności tekstu. Podstawowa jednostka logiczna dłuższego tekstu, składająca się z jednego lub wielu zdań stanowiących pewną całość treściową (myśl). Zadaniem akapitu jest wyraźne zaznaczenie nowej myśli w bieżącym wątku wypowiedzi. Czasami jako synonimy akapitu są stosowane terminy: ustęp, werset oraz paragraf; mają one jednak inne znaczenie.

Przekierowanie strony internetowej

Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens, np. rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi. Przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą łączyć się z innymi wyrazami. Zasadniczo przyimki z następującymi po nich wyrazami piszemy oddzielnie, np. do domu, po drodze itp. Niektóre przyimki jednosylabowe mogą przyjmować końcówkę -e, co nie ma wpływu na rozdzielną pisownię tych przyimków z tymi wyrazami : beze mnie, przeze mnie, ode mnie, nade wszystko, przede wszystkim. Pisownię łączną stosujemy, jeżeli po przyimku następują cząstki: -bok, -dług, -koło, -czas, -miast, -śród i -wnątrz. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe, np. z nudów, ze strachu, sklep z butami, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion. Przyimki dzieli się na: przyimki proste – np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po... przyimki złożone, są złożone z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez) Przyimki złożone pisze się łącznie np. sprzed (z + przed), zza (z + za) W wielu językach (np. język japoński, koreański, węgierski, języki tureckie, indyjskie, drawidyjskie itp.) przyimki stawiane są po rzeczowniku. Wówczas określa się je mianem postpozycji (rzadziej poimków). Przykłady japońskie: basu he - do autobusu basu kara - z autobusu basu de - autobusem basu (no naka) ni - w autobusie

Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens, np. rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi. Przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą łączyć się z innymi wyrazami. Zasadniczo przyimki z następującymi po nich wyrazami piszemy oddzielnie, np. do domu, po drodze itp. Niektóre przyimki jednosylabowe mogą przyjmować końcówkę -e, co nie ma wpływu na rozdzielną pisownię tych przyimków z tymi wyrazami : beze mnie, przeze mnie, ode mnie, nade wszystko, przede wszystkim. Pisownię łączną stosujemy, jeżeli po przyimku następują cząstki: -bok, -dług, -koło, -czas, -miast, -śród i -wnątrz. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe, np. z nudów, ze strachu, sklep z butami, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion. Przyimki dzieli się na: przyimki proste – np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po... przyimki złożone, są złożone z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez) Przyimki złożone pisze się łącznie np. sprzed (z + przed), zza (z + za) W wielu językach (np. język japoński, koreański, węgierski, języki tureckie, indyjskie, drawidyjskie itp.) przyimki stawiane są po rzeczowniku. Wówczas określa się je mianem postpozycji (rzadziej poimków). Przykłady japońskie: basu he - do autobusu basu kara - z autobusu basu de - autobusem basu (no naka) ni - w autobusie

Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens, np. rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi. Przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą łączyć się z innymi wyrazami. Zasadniczo przyimki z następującymi po nich wyrazami piszemy oddzielnie, np. do domu, po drodze itp. Niektóre przyimki jednosylabowe mogą przyjmować końcówkę -e, co nie ma wpływu na rozdzielną pisownię tych przyimków z tymi wyrazami : beze mnie, przeze mnie, ode mnie, nade wszystko, przede wszystkim. Pisownię łączną stosujemy, jeżeli po przyimku następują cząstki: -bok, -dług, -koło, -czas, -miast, -śród i -wnątrz. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe, np. z nudów, ze strachu, sklep z butami, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion. Przyimki dzieli się na: przyimki proste – np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po... przyimki złożone, są złożone z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez) Przyimki złożone pisze się łącznie np. sprzed (z + przed), zza (z + za) W wielu językach (np. język japoński, koreański, węgierski, języki tureckie, indyjskie, drawidyjskie itp.) przyimki stawiane są po rzeczowniku. Wówczas określa się je mianem postpozycji (rzadziej poimków). Przykłady japońskie: basu he - do autobusu basu kara - z autobusu basu de - autobusem basu (no naka) ni - w autobusie

Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens, np. rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi. Przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą łączyć się z innymi wyrazami. Zasadniczo przyimki z następującymi po nich wyrazami piszemy oddzielnie, np. do domu, po drodze itp. Niektóre przyimki jednosylabowe mogą przyjmować końcówkę -e, co nie ma wpływu na rozdzielną pisownię tych przyimków z tymi wyrazami : beze mnie, przeze mnie, ode mnie, nade wszystko, przede wszystkim. Pisownię łączną stosujemy, jeżeli po przyimku następują cząstki: -bok, -dług, -koło, -czas, -miast, -śród i -wnątrz. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe, np. z nudów, ze strachu, sklep z butami, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion. Przyimki dzieli się na: przyimki proste – np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po... przyimki złożone, są złożone z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez) Przyimki złożone pisze się łącznie np. sprzed (z + przed), zza (z + za) W wielu językach (np. język japoński, koreański, węgierski, języki tureckie, indyjskie, drawidyjskie itp.) przyimki stawiane są po rzeczowniku. Wówczas określa się je mianem postpozycji (rzadziej poimków). Przykłady japońskie: basu he - do autobusu basu kara - z autobusu basu de - autobusem basu (no naka) ni - w autobusie

Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens, np. rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi. Przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą łączyć się z innymi wyrazami. Zasadniczo przyimki z następującymi po nich wyrazami piszemy oddzielnie, np. do domu, po drodze itp. Niektóre przyimki jednosylabowe mogą przyjmować końcówkę -e, co nie ma wpływu na rozdzielną pisownię tych przyimków z tymi wyrazami : beze mnie, przeze mnie, ode mnie, nade wszystko, przede wszystkim. Pisownię łączną stosujemy, jeżeli po przyimku następują cząstki: -bok, -dług, -koło, -czas, -miast, -śród i -wnątrz. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe, np. z nudów, ze strachu, sklep z butami, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion. Przyimki dzieli się na: przyimki proste – np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po... przyimki złożone, są złożone z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez) Przyimki złożone pisze się łącznie np. sprzed (z + przed), zza (z + za) W wielu językach (np. język japoński, koreański, węgierski, języki tureckie, indyjskie, drawidyjskie itp.) przyimki stawiane są po rzeczowniku. Wówczas określa się je mianem postpozycji (rzadziej poimków). Przykłady japońskie: basu he - do autobusu basu kara - z autobusu basu de - autobusem basu (no naka) ni - w autobusie

Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i nadaje mu inny sens, np. rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi. Przyimki to niesamodzielne części mowy, które w zdaniu muszą łączyć się z innymi wyrazami. Zasadniczo przyimki z następującymi po nich wyrazami piszemy oddzielnie, np. do domu, po drodze itp. Niektóre przyimki jednosylabowe mogą przyjmować końcówkę -e, co nie ma wpływu na rozdzielną pisownię tych przyimków z tymi wyrazami : beze mnie, przeze mnie, ode mnie, nade wszystko, przede wszystkim. Pisownię łączną stosujemy, jeżeli po przyimku następują cząstki: -bok, -dług, -koło, -czas, -miast, -śród i -wnątrz. Przyimek w połączeniu z rzeczownikiem, przymiotnikiem, liczebnikiem tworzy wyrażenie przyimkowe, np. z nudów, ze strachu, sklep z butami, zeszyt w kratkę, z piętnaście, ze sto, z milion. Przyimki dzieli się na: przyimki proste – np. z, do, na, bez, za, pod, u, w, nad, o, od, po... przyimki złożone, są złożone z przyimków prostych (np. z + nad = znad, po + przez = poprzez) Przyimki złożone pisze się łącznie np. sprzed (z + przed), zza (z + za) W wielu językach (np. język japoński, koreański, węgierski, języki tureckie, indyjskie, drawidyjskie itp.) przyimki stawiane są po rzeczowniku. Wówczas określa się je mianem postpozycji (rzadziej poimków). Przykłady japońskie: basu he - do autobusu basu kara - z autobusu basu de - autobusem basu (no naka) ni - w autobusie

Monolog wewnętrzny to przedstawienie w utworze epickim przebiegu życia wewnętrznego postaci, jej myśli, spostrzeżeń, wyobrażeń w mowie niezależnej lub pozornie zależnej. Gdy monolog wewnętrzny realizowany jest w mowie niezależnej, poprzedza go informacja o cytowaniu słów pomyślanych przez postać, a niewypowiedzianych, co wyznacza granicę monologu wewnętrznego i pozwala oddzielić go od mowy narratora. Taki sposób organizowania wypowiedzi był charakterystyczny dla prozy realistycznej XIX w. Od naturalizmu poczynając, obserwuje się dążenie do upodobnienia mowy narratora i monologu wewnętrznego, czego konsekwencją jest wzrost roli mowy pozornie zależnej. Szczególną odmianą monologu wewnętrznego, ukształtowaną w XX w. jest strumień świadomości. Naśladuje on przebieg mowy wewnętrznej w stadium poprzedzającym wypowiedź, o rwanym toku, nieuporządkowanej składni, pełnej anakolutów, zdań prostych, niedokończonych, równoważników.

Monolog wewnętrzny to przedstawienie w utworze epickim przebiegu życia wewnętrznego postaci, jej myśli, spostrzeżeń, wyobrażeń w mowie niezależnej lub pozornie zależnej. Gdy monolog wewnętrzny realizowany jest w mowie niezależnej, poprzedza go informacja o cytowaniu słów pomyślanych przez postać, a niewypowiedzianych, co wyznacza granicę monologu wewnętrznego i pozwala oddzielić go od mowy narratora. Taki sposób organizowania wypowiedzi był charakterystyczny dla prozy realistycznej XIX w. Od naturalizmu poczynając, obserwuje się dążenie do upodobnienia mowy narratora i monologu wewnętrznego, czego konsekwencją jest wzrost roli mowy pozornie zależnej. Szczególną odmianą monologu wewnętrznego, ukształtowaną w XX w. jest strumień świadomości. Naśladuje on przebieg mowy wewnętrznej w stadium poprzedzającym wypowiedź, o rwanym toku, nieuporządkowanej składni, pełnej anakolutów, zdań prostych, niedokończonych, równoważników.

Monolog wewnętrzny to przedstawienie w utworze epickim przebiegu życia wewnętrznego postaci, jej myśli, spostrzeżeń, wyobrażeń w mowie niezależnej lub pozornie zależnej. Gdy monolog wewnętrzny realizowany jest w mowie niezależnej, poprzedza go informacja o cytowaniu słów pomyślanych przez postać, a niewypowiedzianych, co wyznacza granicę monologu wewnętrznego i pozwala oddzielić go od mowy narratora. Taki sposób organizowania wypowiedzi był charakterystyczny dla prozy realistycznej XIX w. Od naturalizmu poczynając, obserwuje się dążenie do upodobnienia mowy narratora i monologu wewnętrznego, czego konsekwencją jest wzrost roli mowy pozornie zależnej. Szczególną odmianą monologu wewnętrznego, ukształtowaną w XX w. jest strumień świadomości. Naśladuje on przebieg mowy wewnętrznej w stadium poprzedzającym wypowiedź, o rwanym toku, nieuporządkowanej składni, pełnej anakolutów, zdań prostych, niedokończonych, równoważników.

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡

apostrof ’ ' cudzysłów „ ” ‘ ’ « » » « prim, bis, ter ′ ″ ‴ kropka . przecinek , dwukropek : średnik ; wielokropek … ⋯ dywiz - myślnik – — półpauza i pauza – — tylda ~ et & znak zapytania ? odwrócony znak zapytania ¿ tytel wykrzyknik ! odwrócony wykrzyknik ¡ at (pot.: małpa) @ ukośnik / \ punktor • ‣ kropka środkowa · • hedera ❧ ❀ stopień ° nawiasy ( ) [ ] { } < > kreska pionowa | ¦ kratka # gwiazda ★ asterysk * ∗ asteryzm ⁂ procent % promil, punkt bazowy ‰, ‱ krzyż filologów / sztylet † ‡ znak dzielenia ÷ plus i minus, ± + − znak nierówności < > ≤ ≥ ⩽ ⩾ ≦ ≧ ≠ znak równości = znak podkreślenia _ znak wyboru (fajka) ✓ ✔ ☑ dolar $ paragraf § copyright © znak towarowy ™ ® znak końca dowodu □ ▲ ∎ niebezpieczny zakręt ☡