Zawiodłam się na nim jak na nikim innym

Może zacznę od początku. Jestem z nim od roku i 5 mies.. Poznałam go jak był wrakiem człowieka- zwolnili go z pracy i rzuciła go dziewczyna, do tego palił trawkę. Ja też nie byłam w dobrej sytuacji , ale wyciągnął mnie z nieciekawego towarzystwa.Ale zdarzyło się tak,że coś między nami zaiskrzyło i zostaliśmy parą. Wspierałam go w jego planach choć nie zawsze były słuszne. Ciągle zmieniał pracę, zadłużał się u mnie. Pewnego dnia nastąpił przełom i 'zmądrzał' i znalazł stałą pracę ( może nie pracę marzeń ale lepsze to niż budowlanka,praca 3 zmianowa). Układało nam się świetnie do grudnia. Co raz mniej spędzał ze mną czasu,przestał mi mówić o wielu rzeczach. W międzyczasie dowiedziałam się,że ma 7tys. długu (wczesniej mi o tym nie powiedział dowiedziałam się dopiero w momencie kiedy dostał wypłatę która została zmniejszona o 600zł przez komornika), ok byłam zła ale zaakceptowałam to, wziął się za siebie i zaczął spłacać. Ale wczoraj już przegiął: Stwierdził,że nie ma czasu dziś się ze mną spotkać (podobno jakaś 'fucha' która wiem,że mogła zaczekać) i oznajmił,że rzuca pracę. Przez cały ten rok myślałam,ze on zmądrzał a co? on tylko zgłupiał. Nie przyznaje się do dziecka swojej ex-żony planuje ciągle test na ojcostwo ale tylko na planowaniu się kończy. Ja w tym roku zdaję maturę, mieliśmy razem zamieszkać w lipcu i wyjechać do Gdańska (chcieliśmy zacząć nowe życie, nie wspomne o tym ,że co chwile zmieniał decyzje czy zostajemy w rodzinnym miescie czy wyjezdzamy). Nie wiem właściwie na czym teraz stoję. Nie mam sił już go wspierać gdy własciwie sama potrzebuje pewnej stabilizacji i spokoju. Co mam w takim wypadku zrobić? Zerwać?