bilans małżeństwa - zostać czy odejść

No to po jaką cholerę męczycie się z takimi mężami. Nie macie za grosz honoru i ambicji. Obrabiacie dupę swoim mężom i nadal z nimi jesteście. To o was źle świadczy,a nie o waszych mężach.

no narazie sie zastanawiaja jeszcze, no bo dzieci...:/ a lata im leca, a tyle towaru wkolo im umyka, ale co tam bedzie wiecej dla mnie, a one niech siedza z niedorozwojami i spaslakami i smierdzielami

'Niektórzy celowo wiążą się z głupszymi od siebie aby być docenianym i podziwianym za swą mądrość' :-O Kansteta trafilas w dziesiatke.

poo 30-tce, twoja oferta brzmi serio, choć z oddaniem córki nieco przesadziłaś. Zresztą, nie byłoby to możliwe, córka chodzi tutaj do szkoły, po polsku słabo czyta i słabo pisze, nie wyobraża sobie życia w Polsce. Bez Tatusia też zresztą nie. Ja z kolei nie rozstanę się z dzieckiem za żadne skarby. Także, wygląda na to, że wszystko musi zostać tak jak jest, choć to co napisałaś dało mi do myślenia. Być może on byłby szczęśliwszy z kobietą taką jak Ty... gdybym się zdecydowała odejść, też dobrze byłoby przekazać męża "w dobre ręce".... Teraz jest jednak tak, jak napisałam w jednym z pierwszych postów - spróbuję zrobić wszystko, by to uratować. Pozwoliłam sobie tutaj na wylewanie żalów - do tego służy forum - ale w życiu postanowiłam spożytkować lepiej tą energię, którą wkładam w złoszczenie się na niego i użalanie nad sobą. Dziękuję za Twoje wpisy. Nie wiem dlaczego, ale pomogłaś mi. Mam nadzieję, że znajdziesz szczęście, życzę Ci tego mocno i szczerze.